Ebu Davud Hayvanlardan Mübah Ve Mekruh Olanlar Hadisleri

Et'ime 28;

(3793;

3794);

Eşribe 21;

(37);

Sayd 26;

(7;

198;

199);

3905-

Bir adam bir tavşan avladı ve Abdullah İbnu Ömer (ra)'e gelip: "Ne dersiniz (bunun eti yenir mi?)" diye sordu.

Abdullah: "Tavşan Resulullah (sav)'a da (böyle avlanıp) getirilmişti. Ben de o sırada yanında oturuyordum. Ondan ne yedi ne de onun yenmesini yasakladı, tavşanın hayız gördüğüne inanıyordu" dedi.

Et'ime 27;

(3792);

3906-

Yürüdük ve Merri'z Zahran'dan bir tavşan kaldırdık. Arkadaşlarımız peşinden koştular ve (sonunda yakalamaktan) aciz kaldılar.

Bu sefer ben koştum, yetiştim ve yakaladım. Onu (babalığım) Ebu Talha (ra)'ya getirdim. O, tavşanı keskin bir taşla kesti. Budunu benimle Resulullah'a gönderdi. Resulullah onu yedi. Enes'e: "Yedi mi, (gördün mü yediğini?)" diye sorulmuştu. "Yani kabul etti" dedi.

Buhari,

Sayd 32;

10;

Hibe 5;

Müslim,

Sayd 53;

(1953);

Et'ime 27;

(3791);

Et'ime 2;

(1790);

Sayd 25;

(7;

196);

3907-

Hz. Cabir (ra)'a: "Sırtlan av mıdır?

"diye sordum. "Evet!" dedi. Ben tekrar: "Etini yiyeyim mi?"dedim. "Evet!" dedi. "Bu cevap Resulullah (sav)'dan mıdır?" dedim. "Evet!" dedi."

Et'ime 4;

(1792);

Et'ime 32;

(3801);

Sayd 27;

(7;

200);

3908-

Ebu Davud'un rivayetinde şöyle gelmiştir: "Hz. Cabir (ra) der ki: "Resulullah (sav)'a sırtlandan sordum.

Bana: "O, av (hayvanı)dır, ihramlı avlayacak olursa koç da aynı hükme dahil edilir."

Et'ime 32;

(3801);

3910-

İbnu Ömer (ra)'e kirpiden sorulmuştu. (Cevaben) şu ayeti okudu. (Mealen): "(Ey Muhammed) de ki: "Bana vahyolunanda leş, akıtılmış kan, domuz eti -ki pistir- ve günah işlenerek Allah'tan başkası adına kesilen hayvandan başkasını yemenin haram olduğuna dair bir emir bulamıyorum. Fakat darda kalan, başkasının payına el uzatmamak ve zaruret miktarını aşmamak üzere bunlardan da yiyebilir. Doğrusu Rabbim bağışlar ve merhamet eder." (En'am 146). Ancak, yanında bulunan bir yaşlı dedi ki: "Ben Ebu Hüreyre (ra)'yi dinledim, demişti ki: "Resulullah (sav)'ın yanında kirpinin zikri geçmişti: "O habislerden bir habistir (eti) yenmez" buyurdular." Bunun üzerine İbnu Ömer (ra): "Eğer bunu Resulullah (sav) söyledi ise, bu (kirpinin hükmü), biz bilmesek de O'nun dediği gibidir" dedi.

Et'ime 30;

(3799);

3911-

Ben, Resulullah (sav) ile birlikte toy (denen kuş)un etini yedim.

Et'ime 29;

(3797);

Et'ime 26;

(1829);

3912-

Resulullah (sav) ile beraber [altı veya yedi sefer] gazveye çıkmıştık. Gazve esnasında (sav)'la birlikte çekirge yedik.

Buhari,

Sayd 13;

Müslim,

Sayd 52;

(1952);

Et'ime 22;

(1822;

1823);

Et'ime 35;

(3812);

Sayd 37;

(7;

210);

3913-

Resulullah (sav)'a çekirgeden sorulmuştu. "Onlar, Allah'ın en kalabalık ordularıdır. Onu ne yerim ne de haram kılarım" buyurdular.

Et'ime 35;

(3813);

İbnu Mace,

Sayd 9;

(3219).];

3916-

Hayber(in fethi) zamanında at ve vahşi eşek eti yedik. Resulullah (sav) ehli eşek (etin)i yasakladı ve ata müsaade etti.

Et'ime 26;

(3788);

Sayd 32;

(7;

205);

Et'ime 5;

(1794);

3917-

Resulullah (sav) pislik yiyen (cellale) deveye binmekten ve sütünü içmekten men etti.

Et'ime 25;

(3785;

3787);

Et'ime 24;

(1825);

3918-

Resulullah (sav) öldürülmek için hedef ittihaz edilmiş (ve mücesseme denilen) hayvanın yenilmesini, pislik yiyen (ve cellale denen) hayvanın yenilmesini, sütünün içilmesini ve su tuluğunun ağzından su içilmesini yasakladı.

Et'ime 25;

(3786);

Et'ime 24;

(1826);

Dahaya 44;

(7;

240);

3920-

Hilkam İbnu Telib rahimehullah babasından naklediyor "Resulullah (sav)'a arkadaşlık yaptım, yeryüzündeki haşerelerden herhangi birini haram ettiğini hiç işitmedim."

Et'ime 30;

(3798);

3921-

Bir adam beraberinde ailesi ve çocukları olduğu halde Harra'ya indi. Bir adam: "Bir devem kayboldu, onu bulacak olursan yakalayıver" dedi. Adam onu buldu ama sahibini bulamadı. Deve hastalandı. Adamın karısı: "Onu kes (de mundar ölmesin) dedi. Ama erkek kabul etmedi. Deve öldü. Kadın bu sefer: "Derisini soy da etini, yağını kadid yapalım (güneşte kurutalım) ve yiyelim" dedi. Adam: "Hele, Resulullah (sav)'a bir soralım (da söylediklerim sonra yapalırniFdedi. Ona gelip sordu. Aleyhissalatu vesselam: "Seni ondan müstağni kılacak bir zenginliğin var mı?"diye sordu. Adam: "Hayır! yok" dedi. Resulullah da: "öyleyse onu yiyin" buyurdu. Ravi der ki: "Sonra devenin sahibi geldi. Durum kendisine anlatıldı. "Deveyi kesmedin mi?" dedi. Adam: "Senden utandım!" cevabında bulundu.

Et'ime 37;

(3816);

3922-

Ey Allah'ın Resulü dedim, meyteden bize helal olan (miktar) nedir?" "Yiyeceğiniz ne (miktarda)dır" diye sordu. Biz: "Akşam ve sabah yiyoruz" diye cevap verdik." Ebu Nuaym Mevla Ukbe der ki: "Ukbe bana bu ifadeyi açıkladı: "Bir bardak sabahleyin, bir bardak da akşam vakti demektir." Dedi ki: "Durum bu, babamın hayatına yemin olsun bu yetmez!" Bunun üzerine Aleyhissalatu vesselam mezkur durumda meyteyi yemelerine ruhsat tanıdı.