Türkiye'nin dünya konjonktüründen kurtulması ve kendi başına hareket etmesinin mümkün olmadığı yeni binyılın başından itibaren belirginleşmişti. Hatta buna dayatma bile diyebiliriz. Dünya üretimindeki ve tüketimindeki payı yükselen bireylerin geleceğe güvenleri de gelişmektedir. Ama ekonomimizin 1998 yılından beri bir türlü çıkamadığı küçülme sendromu, bilindiği üzere istihdamı da daraltmıştır. Dış ticaretini sürekli geliştirebilen bir yapıyı henüz bütünüyle yakalayamadık. Yabancı sermayenin de spekülatif niyetler yerine iktisadi anlamda üretim ve istihdam artışı sağlayan alanlara yatırım yapabilir tarzda girişi henüz temin edilememiştir. Avrupa Birliği sürecinde uyum yasalarının çıkmış olmasının bu anlamda olumlu bir ivmeye geçişi temin edip edemeyeceğini kısa vadede göremeyiz elbette.

Seçimin getireceği yenileşme heyecanı, 21. yüzyılın yasal yapılarının da süratle gerçekleşmesini bekliyor. İş Kanunu ve toplu iş mevzuatını ilgilendiren yönleriyle "İş Güvencesi Yasa Tasarısı", her ne kadar Ekonomik ve Sosyal Konsey'de ele alınamamışsa da birçok yönden olgunlaşmış gözüküyor. Türkiye, yasal diyalog kurumları oluşturmasına rağmen bunları niçin kullanma yoluna gitmiyor ? Konuşma ve incelemeler, birçok sert noktayı alma imkanını üretmeye yarayacak iken, bir türlü temel istihdam sorunlarını yeterince tartışamamaktayız. Doğal afet yaşadığımız bir süreçte, yeterince tartışamadan çıkan 4447 sayılı Yasa ile getirilen düzenlemeler, Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararından sonra, olgunlaştırıcı bir süreç yaşanmasıyla daha adil bir sosyal güvenlik sistemi öngören 4759 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemelere kavuşmuş bulunuyoruz. Elbette birden bire dört başı mamur yasal düzenlemelerin gerçekleştirilmesi beklenemez. Bu nedenle sosyolojik şartlarımıza uyum taşıyan bir "İş Güvencesi Yasası" üretebilmek için, bütün iş mevzuatını ekonomiyle uyumlu ince inşa tekniğiyle yeniden yasalaştırmak gerekiyor.

Bilindiği gibi İş Kanunu Ön Taslağı, kamuoyuna duyurulmuş bulunuyor. Seçime gidilecek olması, uzun vadeli yasalaştırma çalışmalarını olumsuz etkilemiştir. TBMM'nin uzun çalışmalar yapması mümkün gözükmüyor. Halbuki üretim ile içiçe yasalar var. Bunların başında İş Kanunu geliyor. Sosyal Sigortalar Kanunu da üretim ile içiçe. İşkur Yasası farklı mı ? Bu ve benzer yasalardaki ihtiyacın sürekli gözardı edilmesi, bir noktadan sonra üretimin de gözardı edilmesi anlamına gelmektedir.

İşlerini kaybetmiş insanlarımız ise büyüme trendine girmiş bir ekonomi özlemi içerisinde. IMF destekli bir ekonomik program uygulayan ülkemiz, bir türlü bu yönelişe giremiyor. İşadamlarının da istihdamda düşüş olmaması için çaba göstermedikleri söylenemez. Bence işçilerimiz de kriz şartlarını aşma yönünde patronlarına içten destek vermektedirler. Türkiyeli olmanın mutlu olmakla özdeş olacağı zaman dilimlerine ulaşma özlemi içindeyiz.

Bütün bireylerin üretimin isterlerine göre biçim alışlarından kaçınılamaz. Gerek mesleki eğitim, gerekse sermaye yönünden önümüzde duran sorunları çözmede başarılı olmak zorundayız. Bu başarıda maliyetleri dünya standartlarından biraz aşağıya çekmenin büyük rolü olacaktır. Yasalar, sosyal tercihlerle maliyet tercihlerini uyumlu hale getirebilmelidir. Ancak bu alanda yoğun tecrübe yaşanmasına rağmen, henüz iktisadi denge kurabilmiş değiliz.

Dünya ekonomisinde neyin nerede aktığını bilebilmeliyiz. Ve buna uygun İş Güvencesi Yasası da çıkarabilmeliyiz.

Gönül isterdi ki, bütün mevzuatımızı bu doğrultuda yeniden üretebilmiş olalım. Çünkü ekonomik gelişmeler, bu hükümlerle sıkı sıkı bağlantılı. Sendikalarımızın sosyal problemle uğraşmak, yerine üretimi azamileştirmede katkılarının olacağı bir devir açabilmeliyiz. Sendikacıların evrensel açılımlardan alacakları kültür besisini ekonomimize taşıyabileceklerini düşünüyorum. Ayrıca sendikacının kat ettiği mesafe, işçiye de olumlu yansıyacaktır. Katma değeri büyütmek ve adil paylaşmak için bu yollar açılmalıdır.

TAHSİN SINAV

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu