Selahattin Yusuf Yazıları – Selahattin Yusuf Kimdir?

23.11.2024, Cumartesi
12:35

Selahattin Yusuf

65 yazı listeleniyor

Cumhurbaşkanı“Allah”deseydi n"olacaktı?

07 Ocak 2007, Pazar

Yeni Şafak''ın dünkü (6 Ocak 2007 Cumartesi) manşetini okuyunca biraz durakladım. Habere göre Cumhurbaşkanı Sezer, Kanaltürk''ün özel gecesinde sahneye çıkan Emel Sayın''ın şarkısına eşlik etmemişti. Sezer''in eşlik etmediği “Çile Bülbülüm” şarkısının nakaratı olan “Allah” gazetemizin manşetine taşınmıştı. Zekice bir cümleydi doğrusu, “Bülbülün Kamusal Alan Çilesi” başlığı.Acaba bunu nasıl değerlendirmeliyiz?Gazete önümde, düşündüm. Çok geçmeden karar vermiştim. Bunu yazacaktım bu hafta. Bir hikâye

Kurban ve Noel

31 Aralık 2006, Pazar

Neşe ve eğlence kültürümüz de kültürümüzün tamamı gibi Batı ile Doğu arasında sıkışmış bir sandviç gibidir. Biliyorsunuz bu yıl Kurban Bayramı ve yılbaşı aynı günlere denk geliyor. İçki içen ve çamlardan niçin nefret ettikleri bir türlü anlaşılamayan sınıfların büyük ve ilginç bayramı olan Noel, geldi Kurban Bayramı''nın yanına ilişti. İçki içen ve içmeyen sınıfların tamamının büyük önderi Kurban ise her zamanki tevazuu ve vakarıyla Noel''i ironik bir gülümsemeyle karşılıyor. Ona, insan neşesine

Kalan

24 Aralık 2006, Pazar

Birazdan, bu yazıyı yazdıktan sonra, Çerkezköy''e doğru yola çıkıyorum. Mahallemizin eski ve güzel delikanlısı, sevgili Ahmet Alemdar ağabeyi bulmam gerekiyor. Kaval onda çünkü. Büyük, uzun bir mis kavalı bu. Tarihi bir kaval. Nereden, hangi asırdan kaldığını bilmiyorum. Onun babası sevgili Ali amca, rahmetli olmadan önce bu kavalı bizim oralarda en iyi çalan adamdı. Ona da dedesinden mi kalmış? Bilmiyorum. Belki Rum atalarımıza kadar iniyor bu Kaval''ın tarihi. Hep bizim evde bulunurdu. Çünkü,

Dondurmam Gaymak

17 Aralık 2006, Pazar

Dondurmam Gaymak gösterime girmeden önce Yönetmen Yüksel Aksu''yla ve filmin başrol oyuncusu Turan Özdemir''le sohbet etme imkânım olmuştu. Fragmanları izledikçe, onları konuşturdukça merakımı uyandırıyordu bu hikâye. Düşünmeye başlamıştım; Burnumuzun direklerini bir Fellini rayihası mı devirecekti? Üst üste konulup pasta gibi dikine kesilmiş bir Kusturica filmleri dilimiyle kendimizden mi geçecektik? Bir “Cinema Paradiso”yla mı karşı karşıyaydık?***Dün akşam filme gittim..Ege''nin o bitimsiz, doyumsuz

Beyin ölümü gerçekleşmiştir

10 Aralık 2006, Pazar

Doğan Medya taksiratını affetsin. En büyük hatası var olmamasında yatmaktaydı. Hayata bakışının, yaşam teorisinin de ölümcül bir hatası vardı: Yanlıştı.Bununla birlikte, ruhunun ölümü geride kalanların kafasında belki bir takım uğursuz sorulara yol açabilir: Bu kadar debdebeli bir ölüm, aslında bir var oluş biçimi değil miydi? Bizler de onun gibi Mefistoteles''le anlaşmanın bir yolunu bulup “yırtabilse miydik” acaba? Bir türlü var-olamayan, hafızasındaki devasa İslâmcı karmaşayla cebelleşen, onunla

Bu hafta kayda değer bir şey yoktu

03 Aralık 2006, Pazar

Bir zamanlar güzel bir İrlanda köyünde bir avcı varmış. Avcı her akşam köyün kahvesine gelir, o gün ormanda gördüğü şeyleri anlatırmış. Ama her akşam aynı hikayeyi anlatmaktan sıkmıyormuş. Hikaye şuymuş. Avcı ormanda avlanırken bir dere görürmüş. Derenin ortasında büyük bir taş. Güzel mi güzel bir peri kızı, o taşın üstünde otururmuş. Altın rengi saçlarını gümüş bir tarakla taramaktaymış. Avcı her akşam, kahvenin bir köşesinde kendisini heyecanla dinleyenlere bu hikayeyi bıkmadan usanmadan anlatırmış.

Hatırlıyorum...

26 Kasım 2006, Pazar

Salah Birsel''in “Goethe''nin Hayatı” kitabını okuyordum. Hayatı bitmiş, ölümüne gelmiş sıra. Goethe ellerini çıkarıyor ve alnı kırışıklıklar içinde, zorlukla sağ elinin işaret parmağıyla battaniyenin üzerine şu harfi çiziyor: “W” Bunun anlamı nedir acaba. Goethe bunu hiçbir zaman açıklamayacaktır. Hiçbir zaman derken, yani ömründen geriye kalan iki gününün sonuna kadar ve son olarak da şunları mırıldanacaktır: “Biraz daha ışık lazım, pencereyi iyice açın.”Siz onun Werther''ini okudunuz mu?***“Uyanışlar”

Rahşan Ecevit"in elleri

19 Kasım 2006, Pazar

İstanbul''un göklerinin pusla ve yağmurla yeryüzüne biraz daha yakınlaştığı bu saatte, yüce kandilimizin fitilinin epeyi aşağı çekildiği bu saate, Eyüp''teki işyeri binasında, masamın önünde oturuyorum. Yemek yerken bir yandan da ekrandan haberlerin akışını izliyordum az önce. Tören sırasında, taziyelere karşı metanetle gülümsemeye çalışan Rahşan Ecevit''i gördüm bir an. Kameraman -onu alnından öpmeli ve tebrik etmeliyim- kamerasını bir an Rahşan Hanım''ın ellerine odaklıyor. Önünde bağladığı yaşlı

“Nobel” yaz, bir boşluk bırak...

12 Kasım 2006, Pazar

Nobel olayımızın havaya kaldırdığı tozun yavaş yavaş yere inmeye başladığı şu günlerde fark edebiliyoruz ki Türkiye Orhan Pamuk''un ödülünü genel olarak “anlayışla” karşıladı ve suhuletle “sindirdi.” Orhan Pamuk''a verilen ödülün karşısında buz gibi bir nezakete bürünen yandaşlarının ve karnı derin bir yerlerinden sancılanan muhaliflerin bilinçlerinin altında aslında şöyle bir karmaşa yatıyor: Bu ödül bize(!) verildiğine göre o kadar önemli bir şey olmasa gerek. Biz bunu niye hak ede(BİLE)lim ki!

Yeni bir ilahiyat şart

05 Kasım 2006, Pazar

İmparatorluğun çöküşünden sonra son halife yurtdışına; onun şahsında temsil edilen geleneksel İslam anlayışı da Anadolu''nun kırlarına sürüldü. Halife''nin torunları bir gün (2006''da) yurda döndüklerinde ne halde olduklarını gördük. Saçlarıyla, fraklarıyla, küpeleriyle, bastonlarıyla, ağlayan çocuklarını teskin etme biçimleriyle, selâmlaşma ve vedalaşma kültürleriyle, gazete haberlerine birer ikişer Fransızca veya İngilizce cümleyle yansıyan dünya görüşleriyle, hafıza kaybına uğramış, sakinleşmiş,