2004 yılını tamamlarken değerlendirilmesi gereken konulardan biri de Adalet ve Kalkınma Partisi'dir.

AK Parti ile ilgili derinlikli analizlerin ve bilimsel çalışmaların yetersizliği bir gerçek.

Oysa, kısa sürede iktidara gelen, geçmişte yaşanan kriz ve gerilimlerin akabinde yeni bir siyasal kulvar üretme çabası içinde olan, siyaset tarzından politik yaklaşımlarına kadar farklılık iddiasında olan bir siyasal hareketin daha ciddi bir sorgulamaya tabi tutulması gerekirdi.

AK Parti'nin içeride ve dışarıda sergilediği siyasal vizyonun, kullandığı üslubun ve sorun çözme kabiliyetinin tespiti Türkiye'nin yaşadığı dönüşümü anlamak açısından da önemlidir.

Bence yapılabilecek en önemli değerlendirme 2004 yılı içinde AK Parti açısından ciddi bir "güven derinleşmesi" yaşanmış olduğudur.

Ekonomik göstergelerin düzelmeye başlamış olması yanında Irak krizinde Türkiye'nin ciddi bir sıkıntı yaşamaması ve Avrupa Birliği sürecinde gelinen nokta çok farklı toplumsal kesimler nezdinde AK Parti'nin güven katsayısını yükseltmiştir. Bu belki bir oy verme ilişkisi değildir, ancak icraatlara yönelik destek tutumu giderek belirginleşmektedir. Türkiye'nin konumu ve itibarını yükselten adımlar, önyargıları da bir bir kırmaktadır. Gerçi bu destek tutumu bazen AK Parti teşkilatlarıyla Tayyip Erdoğan ayrı kefelere konularak, bazen de parti ile hükümet ayrı değerlendirilerek yapılmaktadır, ama sonuçta AK Parti'nin siyasal görüşlerini benimsemese de hükümetin performansını olumlu bulan geniş bir kitle bulunmaktadır.

Diğer bir güven derinleşmesi asker-sivil ilişkilerinde gözlemlenmektedir. İki kesimin de gereksiz yere gerilim üretecek tavırlardan uzak durması ve temel hassasiyetlerde ortak bir dil ve yaklaşım geliştirilebilmesi de bu süreci hızlandırmaktadır.

Bugün olduğu gibi MGK toplantılarının abartılı bir gündem olmaktan çıkması da bazı şeylerin normalleştiğini göstermektedir.

Hükümetin mali disiplinden taviz vermeyen, yatırımcıların önündeki bürokrasiyi azaltan ve AB perspektifini güçlendiren tavrı, sermaye-AK Parti ilişkilerini de önemli ölçüde problemsiz bir hale getirmiştir.

AK Parti-medya ilişkileri ise Türkiye'yle ilgili temel yaklaşım benzerliklerinden ziyade karşılıklı fayda-zarar ilişkisi temelinde sürdürülse de geçmişe göre daha "dengeli" bir görünüm vermektedir.

Sivil toplumla ilişkilerde AK Parti, özellikle AB sürecinde daha yakın bir işbirliği öngörse de pratikte bakıldığında teşkilatlar düzeyinde bu ilişkinin tam tesis edilemediği görülüyor. Farklı dernek ve vakıflarla gerek kamu kuruluşları, gerekse parti teşkilatları arasında daha sıkı bir ilişki beklentisi var. Önümüzdeki dönem belki de üzerinde en fazla yoğunlaşılması gereken alanın bu olduğunu düşünüyorum.

AK Parti çok geniş bir toplumsal tabandan destek buldu, oy aldı. Ortaya koyduğu söylem ve pratikler de bu durumu gözetecek mahiyetteydi. Ama ilişkileri, geniş tabanı kucaklayacak bir özellik kazanamadı. Yani, oy veren kitleyle tam anlamıyla bir vuslat gerçekleşmedi. Oysa AK Parti teşkilatları bu çevreleri mobilize edebilecek etkinliklerde bulunmalıydılar.

"Tabela partisi" olmak yerine, "toplumsal bir hareket"e dönüşebilmek öncelikle böyle bir ilişkiyi gerektiriyor.

AK Parti'nin yeterince başarı sağlayamadığı ve önümüzdeki dönemde büyük icraatlar yapabilmesi için aşması gereken engel, hantal ve merkeziyetçi bürokratik yapıdır. Kamu reformundan YÖK'e, meslek liselerinden Orman arazileriyle ilgili yasaya kadar birçok konuda açılım yapabilmesi biraz da buna bağlıdır.

AK Parti'nin ulusal ve uluslararası kurum ve çevreler nezdindeki güven katsayısı önümüzdeki yıl da artmaya devam ederse, siyaset alanının daha da genişlediğine, demokrasinin kök salmaya başladığına tanık olabiliriz.

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu