Ak Parti lideri Tayyip Erdoğan yanında kalabalık bir heyetle Batılı başkentleri ziyaret ediyor. İtalya gezisine katıldığım için ilk elden biliyorum, diğerlerini de sizlerle birlikte meslektaşlarımızın yansıttıklarından izliyorum. Görünen şu: Batılı liderler de, bizde bazıları gibi, görüşüp konuştukları Erdoğan'dan bayağı etkileniyorlar. Önemli bir ülkenin başbakanının, Ak Parti liderine, "Bu kadar çok oy almanızın sebebini sizi tanıyınca anladım" dediğini bir tv muhabirinin ağzından dinledim.

Durum ilginç: Siyasi yasağı sebebiyle milletvekili olamamış, bu yüzden başbakanlık koltuğuna oturamayan bir politikacı, kendi ülkesindeki sayıları hergün artan hayranlarına yurtdışında da yenilerini katıyor. Oysa aynı kişiyi, çok değil, bir ay öncesine kadar, belli çevreler bugün hatırlamamızı istemedikleri sıfatlarla anıyorlardı. 'İmam Hatipli, Kasımpaşalı, bıçkın' ve tabii bu gibi sıfatların zihinlere üşüştürdüğü 'bağnaz, bilgisiz, sığ, dünya olaylarından habersiz' kişilik, yerini, 'dünya liderleriyle çatır çatır müzakere eden, çabuk öğrenen, derinlikli ve hoşgörülü' bir figüre bırakıverdi.

Kanaatlerini gazete ve televizyonlardan oluşturanlar müthiş şaşkın olmalı. Bu kadar kısa zamanda bu denli keskin bir dönüşüm akılları elbette karıştırır. Türk kamuoyu bugünlerde işte o kafa karışıklığını yaşıyor.

Bazı kanaat önderlerinin, gazetelerde köşe tutmuş yazar-çizerlerin âni dönüşü, ister istemez 'menfaat' ilişkisi, ya da patronları adına beklenti ile irtibatlanıyor. Kimi yazılar, değerlendirmeler, bu tür mülâhazalarla kaleme alınıyor olabilir; ancak kanaat değiştirenlerin önemli bir bölümünü de samimi kabul etmek gerekiyor. Kafalarında kendilerinin oluşturduğu 'öteki imajı' gerçekler duvarına toslayıp çatlayınca, o sarsıntı nefretlerini hayranlığa dönüştürdü. Bu durum ilk kez yaşanmıyor.

İleride neler olacağını bilemeyiz; ancak seçimden bu ana kadar yaşananları 'öteki imajı' yönünden irdelemekte yarar var.

Türkiye Cumhuriyeti, kuruluş ve sonrasındaki bazı 'doğru' değerlendirmeler sebebiyle, üç korku üzerine oturmuştu. Sovyetler Birliği adını alan Rusya'da yaşananlar yüzünden, 'komünizm korkusu', 1990'lı yılların başına, Demir Perde yıkılana kadar sürdü. Çeşitli isyanlar yüzünden oluşan 'bölücülük korkusu', PKK'nın yenilgisi ve Abdullah Öcalan'ın İmralı'ya konulmasıyla, hiç değilse kısmen, önemini kaybetti; Meclis'in 3 Ağustos'ta çıkardığı 'AB ile uyum' yasaları bunun ilânıdır. Osmanlı Devleti'nin yapısı gereği 'din' de, özellikle siyasetle ilişkisi bakımından, bir diğer 'korku' konusu idi; 3 Kasım o korkuyu da geride bırakmamıza yaramışa benziyor. Hiç değilse şimdilik...

Korkan insanın değerlendirmeleri de farklı olur; gözün önünden korku perdesi kalkınca her şey perspektifine oturur. Bugün yaşanan da bu. Geçmişte, o 'korku' yüzünden Tayyip Erdoğan'da eksik-gedikler aranıyor, her sözü ve davranışı 'olumsuz' biçimde yorumlanıyordu. Şimdiyse, doğallığı içerisinde değerlendirilebiliyor Erdoğan; bu da onun olumlu yönlerini keşfetmeye yarıyor. Geçmişte 'nakise' olarak görülen pek çok özellik, sınanarak yanılındığı ortaya çıkınca, önümüzdeki dönemin 'aranan vasıfları'na bile dönüşebilir.

Eski dönemin ölçülerini terk etmekte zorlanan, her gördüğünü 'takiye' ile irtibatlayan kişiler ve görüşler bugün de var; ancak o kişi ve görüşler dinlenilir olma özelliklerini yakında bütünüyle kaybedecekler... Yeter ki, Tayyip Erdoğan ve arkadaşları, kendilerine şimdilerde atfedilen vasıflarını daha iyi vurgulama fırsatı bulabilsinler. Dünya konjonktürü ve bizim insanımızın hoşgörüsü onlara böyle bir fırsatı kendiliğinden sunuyor.

Herhalde anladınız: Medyadaki bazılarında hemen fark edilen âni dönüşe ters bakma eğiliminde değilim ben. Kendi elleriyle ürettikleri bir hayaleti kaybettiler ve etten kemikten bir 'insan' ile karşılaştılar; şimdi ondaki üstün tarafları keşfedip sevinçlerini okurları ve izleyicileri ile paylaşıyorlar.

Ne demiş atalarımız? "Zararın neresinden dönülse kârdır."

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu