Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	DUVAR PASI Ali BAYRAMOĞLU alibayramoglu@tnn.net

Lig sonuna dolu dizgin yaklaşıyoruz. İki ezeli rakip arasındaki denge korundukça, zevk ve heyecan da süregidiyor...

Ancak asıl önemli olan Fenerbahce ve Galatasaray'ın futbol kalitelerinin lig sonuna doğru ivme kazanması oldu.

Puan denkliği, lig sonu, azalan maçlar, düşme hattındaki takımların canını dişine takması elbette yıl boyu eksikliğinden yakındığımız rekabet boyutunu devreye sokuyor...

Takımların hakkını vermek gerekirse, Galatasaray'ın performansının etkileyici olduğu kabul etmek gerekir.

Kulübün yaşadığı tüm sorunlara rağmen ortada hırslı, kaliteli, iyi organize olmuş, üstelik 18 kişilik kadrosunun neredeyse tümünü kullanma becerisi gösteren, takım içi rebaketi üst düzeyde tutmayı bilen bir teknik adamın yönetimindeki Galatasaray var.

Dinlenen, hırslanan Hakan son yıllarının en iyi futbolunu ortaya koyuyorsa, bunda Gerets'in kurduğu rebaket ve otorite sisteminin büyük payı olduğunu görmek gerekir. Aynı şeyi Hasan Şaş için de söylemek mümkün...

Dahası da var... Örneğin Ayhan'ın Gerets'in elinde bu teknik direktörün takıma vermek istediği ruhun adeta temsilcisi haline geldiğini söylemek yanlış olmaz...

Bu düzenin tüm mevyalarını topluyor Galatasaray...

Son maçlarında, özellikle son lig maçında takımın taşıyıcısı dört önemli oyuncusu, Ümit Karan, Saido, Song, Orhan Ak olmadan da mükemmel futbol oynamayı sürdürüyor.

Nitekim geçen yıl gözden çıkarılan Emre Aşık ile emekli olması beklenen Ergün Pembe'nin son lig maçında oynadıkları futbol gerçekten takdire şayandı...

Bu Galatasaray Gerets'e çok şey borçlu... Umarız yeni yönetim, yeni bir hava arayışıyla Belçikalı futbol adamına Lucescu'ya benzer bir muameleyi reva görmez...

Fenerbahçe daha farklı bir takım...

Sarı lacivertlilerin bünyesinde gerek taktik düzen olarak gerek takım kadrosu ve ruhu olarak bir çok takım, hatta bir çok futbol anlayışı bir arada yaşıyor.

Fenerbahçe bol gollü, iyi ve akıllı futbolla dolu beş maçlık bir galibiyet serisini geride bıraktı.

Ve bu son beş maçta adeta başka bir takım haline dönüşmeye başladı...

Mücadeleci, hırslı, rakiplerini şaşırtaracak kadar değişken ve yaratıcı...

Bu değişimin bir yüzü...

Diğer yüzde Fenerbahçe açısından bir de taktik çeşitlenmesi ve zenginleşmesi var...

Diyabakır ve Gaziantepspor karşısında iki farklı Fenerbahçe izledik...

İlk maçta sarı lavicertliler kendisini rakibe empoze eden, rakibin kanatlarını çökerten, orta sahada ezen bir düzenle oynadı...

Gaziantep maçında ise Türkiye'ye gelen usta İtalyan takımları gibiydi. Kanatları ikişer adamla kapatan rakibi karşısında, geride dikkatli, kısa ve isabetli paslarla taktik açıdan kontrollüydü. Bu kez göbekten ve usta ayaklarıyla iki hamleyle gollere ulaştı.

Ve izleyenlere yine keyif verdi...

Anelka'nın yerine Mehmet Yozgatlı'nın forma bulması, Kemal ve Deniz'in devreye girmesi, Tuncay'ın iki yıl sonra ideal yerine konuşlanarak, orta sahadan delici bindirmelerle takıma yeni hava katması bu değişikliğin en önemli nedenleri... Böylece taktik düzen de ruh da değişti. Ortaya daha mücadeleci, daha hırslı, daha süratli bir takım çıktı...

Fenerbahçe'nin kendi içinde bir fazla anlayış ve takım barındıran bu özelliği onun üstünlüğü ve kalitesiyle ilgili elbet...

Ancak 18 kişiyle oynama yerine uzun süre 13 adamı tarcih eden Daum'un elinde bu üstünlük bir zaaf haline dönebiliyor... Nitekim uzun süre ikinci yarının ilk bölümü böyle oldu.

Evet futbol ve lig böyle zevkli, böyle güzel.

Beşiktaş Türkiye Kupası'nı alır

Gazetedeki kapı komşum, Yeni Şafak'ın idari koordinatörü hasta Galatasaraylı Abdülhalik Çimen'in sakin bir şekilde sohbet edebildiğimiz tek takım, Beşiktaş hakkında bir değerlendirmesi ve bir iddiası var (artık ne kadar objektifse !!!)

Şöyle:

100.yılında Lucescu ile şampiyon olan siyah beyazlı ekip son 3 yıldır taraftarlarını bir türlü sevindiremiyor. Son haftalarda aldığı sonuçlarla Beşiktaş, UEFA için gerekli olan üçüncülüğü tehlikeye atmış görünüyor. Taraftarlarla bazı futbolcular arasındaki kırılma da takıma olumsuz yansıyor. Saman alevi gibi arada bir yanıp sönen Sergen'in istikrarsız formu diğer yıldız Tümer'in agresifliği, 100 yılı aşmış bu değerli kulübün geleceğine benim gibi iyimser bakanları bile karamsar kılıyor.

Yaptığı onlarca transfer ve harcadığı milyonlarca dolara rağmen istediği başarıyı sağlayamayan Kara Kartallar'da tek sevindirici gelişme Tigana'ın bu sene Türkiye Kupası'nı takıma hedef olarak koyması.

Son yıllarda Fenerbahçe'ye karşı aldığı başarılı sonuçlarla üstünlük sağlayan Beşiktaş'ın, finalin diğer adayı ezeli rakibi Kanarya'yı yenerek kupayı uzun bir aradan sonra müzesine götüreceğini düşünüyorum.

Daum'un vadesi

Daum oynatmayı çalıştığı futbol şöyle tanımlabilir:

Rakibi bozmaktan çok kendi futbolunu rakibe empoze eden delici bir futbol anlayışı.

Denizli ve Terim'le şekillenen, rakibi oynatmama mantığına oldukça ters bir futbol anlayışidır bu.

Bu yüzden Daum'u her zaman önemsedik.

Ancak elindeki 18 kaliteli futbolcuyu takım içinde dolaşıma sokmak yerine, aynı oyuncularla, durağan ama Türkiye'ye yeterli ağır futbol takıntısını anlamakta da zorlandık.

Kazanmak, günü kurtarmak her şey demek değildir...

Daum'un bizce Fenerbahçe'deki zamanı doldu... Yeni heyecana, elindeki kadroyu korkmadan uçaracak bir teknik adama ihtiyaç var...

Geri dön

Yazdır

Yukarı