Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Fatma Karabıyık BARBAROSOĞLU fkbarbaros@e-kolay.net

Özel okullar yasa tasarısı kabul edildi. Fakat gündem Demirel'in mihmandarlığına kilitlendiği için tasarının kabul edildiği hafta kimselerden ses çıkmadı. Oysa durum önemli. Hatta başlangıçta ciddi tedbirler alınmaz ise dar gelirli ailelerin çocuklarının "özel okul" cangılında nefessiz kalma tehlikeleri dahi söz konusu.

Ama ben başka bir şeyden bahsetmek niyetindeyim. Pek kimselerin üzerinde durmayacağı bir teferruattan. Daha doğrusu pek çok insana teferruat gibi gözükecek ama bendeniz için pek çok olayın püf noktası sayılabilecek, kuruma göre "kurumlanma" tafrasından. Evet veli dediğimiz kişinin özel okul velisi olunca geçireceği değişimden bahsetmek niyetindeyim.

Özel okul velileri diye ayrı bir tür veli olduğunu biliyor musunuz? Çocuklarından önce veliler şımarıktır. Her sınıfta bunlardan en az bir tane bulunur ve çok baskın oldukları için maalesef bütün sınıfın hareket kabiliyetini alt üst ederler.

Para sahibi olmak ile şahsiyet sahibi olmak arasındaki farkı hiç bilmeyen bu veliler, madem ki parasını verdim öyleyse benim çocuğumun kafatasını açıver de gerekli bilgileri doldur diye yaklaşırlar öğretmenlere. Öğretmen ödev vermeyecek, özellikle onun çocuğunun şımarıklıklarını sineye çekecek ama ille de onun çocuğu sınıf birincisi olacaktır.

Veli toplantısında öğretmen isim vermeden bazı öğrencilerin sorunlarını anlatırken, bu veliler anlatılan çocuğun kendi çocukları olduğunu kahkahalar eşliğinde dinleyerek belli ederler. Çünkü onların çocuklarının yaptığı her şey "sevimlilik", öteki çocukların yaptığı incir çekirdeğini doldurmaz yaramazlık "ah bu ne vahşilik"tir.

Çocukları değil, yalnız kendi çocuğunu seven veliler ile karşı karşıyasınızdır özel okullarda. Kendi çocuğunu da etinden canından bir parça olduğu yani insan yavrusu olduğu için değil "kendinin" olduğu için seven; arabasını, evini sever gibi seven bir ebeveyn vardır karşınızda.

Özel okulların veliler üzerinde, velilerin de eğitim üzeride hiçbir yaptırımlarının olmadığı bu yapılanmada, şımarık veliler iki tarafı da bezdirmeye yeter.

Çocuğunu türlü sıkıntılar ile özel okula gönderen iyi bir eğitim alması için seferber olan velilerin en insani istekleri, bu şımarık baskın veliler tarafından bir isyan bastırılıyormuş edasında bastırılır. İdealist anne çocuklarımıza biraz ödev verseniz diye bir cümleye başlayacak olsa şımarık veli gürler: "Hayır sakın ha. Benim çocuğum yoruluyor. Ne ödevi. Eve ödev filan istemem." Küstah bir kafa hareketi eşliğinde ödev isteyen veliye haddi bildirilmiştir.

Öğretmen -iki veli maalesef okul faturası ortak paydasında birleştiği için- ödev isteyen veliye "siz isterseniz evde yaptırabilirsiniz tabii" der.

İdeailist anne "Ama hocanım bir annenin yaptırım gücüyle öğretmenin yaptırım gücü aynı olamaz ki" diye beyhude bir itirazda bulunur. Her şeyden yarım yamalak haberdar olan pek malumatfuruş veli "çocuklara ödev vermemenin erdemleri" üzerine korsan bir konferansa çoktan başlamıştır bile.

Oysa bu satırların yazarı çok iyi bilmektedir ki, o pek malumatfuruş anne bir devlet okulunun velisi olduğunda bambaşka bir profil ortaya koymaktadır. Aman nasıl gayretkeş, nasıl öğretmene yardımcı, nasıl çocukları sorumluluk sahibi bireyler olarak yetiştirmek için "ağaç yaşken eğilir" sözlerini kendine hayat kılavuzu seçmiştir. Öyle "önerisel teklifler" sunar ki dudağınız uçuklar.

Bu kadın o kadın mı? Ne değişti? Değişen şudur: İnsanımız hizmet almayı henüz bilmemektedir. Hizmet almayı, kendi cebinden para çıkıyorsa eğer, nobran bir patronluk sergileyerek olabilecek bir şey sanmaktadır. Kendi cebinden para çıkmıyorsa "kulun kölen olam hocam. Eti senin kemiği benim" teslimiyeti ile boyun eğmek olarak anlamaktadır veli olmayı.

Özel okul tartışmalarını veli profili ile birlikte düşünelim istedim.

Geri dön

Yazdır

Yukarı