Hürriyet: "Karımın başkasıyla ilişkisi vardı. Ama Balkanerler hep karıma sahip çıktılar, bana dönmesini engellediler. Karım onların desteği ve sahip çıkmaları yüzünden bana dönmedi. Barışma tekliflerimi geri çevirdi. Bana dönmesini Balkanerler engelledi. Ali Balkaner de orada olsa onu da öldürecektim."

Cumhuriyet: "Özmen, benimle evli olduğu dönemde Hakan Balkaner ile birlikteydi. Daha sonra Balkaner için benden ayrıldı. Namusumla oynadılar. Rezil olmuştum. Namusumu temizlemek için öldürdüm."

Sabah: "Eşimin Ali Balkaner ile ilişkisi olduğundan şüpheleniyordum. Onun için vurdum, namusumu temizledim. Bulabilseydim Ali Balkaner'i de vuracaktım. Pişman değilim."

Radikal (birinci sayfa): "Tuncay Baktimur, eski eşi Birgül Özmen ile işadamı Ali Avni Balkaner'in oğlu Hakan Balkaner'i 'ilişkide oldukları için' pompalı tüfekle öldürdü..." İç sayfada: "Namus için kafalarına sıktım. Ali Avni Balkaner'i de öldürecektim' dedi."

Habertürk: "Hedefim Ali Balkaner'di. Telefonla arayıp yerini öğrenmeye çalıştım, ancak Adana'da olduğunu söyledi. İnanmadım, geldim. Fakat orada yoktu. Bulsaydım onu da öldürecektim. Eski karım ile ilişkisi olan Ali Balkaner'di..."

Star: "Birgül'le üç yıl önce ayrıldık. Balkaner eşimin bana dönmesini engelledi. Ali Balkaner eşime araba verdi. Eşimle ilişkisi olduğundan şüpheleniyordum. Onu da vuracaktım..."

Milliyet: "Namusum için ka-falarına sıktım.. Hakan ve Birgül'ü bulamasaydım orada tüfekle kafama ateş edecektim." (A.G.)

PKK–KADEK'in elinde 'kimyasal silah' var mı?

Biz habere sadece üç gazetede rasladık: Cumhuriyet, Habertürk, Star. Aralarında Hürriyet'in de bulunduğu birkaç büyük gazeteyi özellikle incelememize rağmen hiçbirinde bu haberden iz olmadığını tespit ettik. Belli olmaz belki gözümüzden kaçmıştır; ama varsa da belli ki bir köşeye sıkışmıştı...

Oysa söz konusu haber şöyle böyle değildi. PKK-Kadek'in elinde "kimyasal silah" bulunabileceğinden söz ediliyordu. Bu derece önemli bir haberin ülkenin büyük gazetelerinin gözünden kaçması olacak iş mi?

Üç gazete bu haberi meşreplerine uygun başlıklarla vermiş: Cumhuriyet: "PKK-KADEK Irak'ta silahlanıyor" / Star: "PKK kimyasal silah mı aldı?" / Habertürk: "PKK-KADEK kimyasal silah aldı".

Gördüğünüz gibi başlıklar giderek keskinleşiyor! Başlığında "kimyasal silah"tan söz etmeyen Cumhuriyet'ten başlayıp, meseleyi soru şeklinde ifade eden Star'dan geçerek, "silah aldı" diyen Habertürk'e uzanan bir meşrep hali... Belli ki her üç gazete de haberi aynı kaynaktan almışlar. Star, haber kaynağının "A.A" (Anadolu Ajansı) olduğunu açıkça belirtmiş. Cumhuriyet, kaynak olarak "Ankara Cumhuriyet Bürosu" diyor. Habertürk ise haberi öylece, yani "gökten düşercesine" vermiş.

Gelelim haberin içeriğine: Her üç gazete de Irak'ın kuzeyinde bulunan PKK-KADEK militanları hakkında bilgi aktarmış. Ellerindeki silahlar hakkında da bilgi veriliyor. Ve sonra (her üçünde de) haber metni gelip dayanıyor şu "kimyasal silah" meselesine. Bu konudaki bilgi neredeyse kelimesi kelimesine her üçünde de şöyle: "Kimyasal silah temin etme arayışlarında olduğu belirtilen örgütün, 1 milyon EURO karşılığında alınarak İran üzerinden Kuzey Irak'a getirdiği ve sızıntıya karşı özel ambalajda tuttuğu 5 kilogram ağırlığındaki bir koliyi, çok sayıda teröristin koruması altında gizlediği bildirildi." (Cumhuriyet)

Şimdi: Eğer sözü edilen "koli" gerçekten de bir "kimyasal silah"sa, o takdirde bu haber niçin sadece üç gazetede ve (özellikle Cumhuriyet'te) "bit" kadar? ABD'nin Irak'a saldırmak için hakkında en çok laf ettiği "kitle imha silahları" içinde yer alan "kimyasal silah"ın medyamızın gözünde bu kadarcık mı değeri var? Yok eğer bu haber içerdiği bilgiler açısından insanı haklı olarak kuşkulandırdığı gibi "bidon" bir haberden ibaretse, o zaman da bu kimin, nerenin haberi?

Haksiz mıyız? Habertürk'e inanıp "PKK-KADEK kimyasal silah aldı" diye bilgileneceğiz, ama bu bilgiye ülkenin en çok satan gazetelerinde bile ulaşamayacağız, olacak iş mi?

Sonuç olarak öyle görünüyor ki, bu haber "Yok eğer..." diye başladığımız seçenek çerçevesinde kaleme alınmış bir haberdir... (K.B.)

Sabah basın tarihinde bir 'ilk'e daha imza attı!

Sabah gazetesinin 4 Nisan tarihli sayısının başsayfası.

Manşet: "Oğlunun ölümünü telefonda dinledi".

Bir başka kallavi başlık: "'Şöhret'i cinayette buldu".

Başsayfada yer alan diğer başlıklar: "Silahı paket yaptı soktu". / "Şifreli kapıyı zorla açtırdı". / "Güvenlikte silah yoktu". / "Katil tetiğe basarken Hakan, babası Ali Balkaner'le konuşuyordu".

Yani (tekrar olacak ama olsun!) 4 Nisan tarihli Sabah'ın başsayfasının tamamı (ama gerçekten tamamı) bu cinayete ayrılmış. Başsayfada yer alan cinayetle ilgisiz tek sözcük, gazetenin adı, yani "Sabah"!

Başsayfayı çevirelim: Gazetenin genel yayın yönetmeninin "Pompalı tüfek dehşeti" başlıklı yazısı da söz konusu cinayet üzerine.

Birkaç sayfa daha ilerleyelim: Savaş Ay "Bir cinayetin anatomisi" başlığı altında bu cinayeti inceliyor.

Şimdi de 16. sayfa: Sayfanın tamamı (Mehmet Tezkan'ın yazısı hariç) "Balkaner Plaza'da pompalı dehşeti" manşeti altında yine bu cinayete ayrılmış.

Bitmedi: Necati Doğru'nun yazısı hariç 17. sayfanın tamamında da aynı mevzu...

(Yalan değil, az kalsın Doğru'nun "Cinayet seyredilmez!" başlıklı yazısını da bu fasıl içine sokacaktık!)

İşte böyle.... Sabah okurları 4 Nisan gününü işte böyle geçirdiler!

Yanlış anlaşılmasın; ne kimsenin ölümünü, ne de kimsenin acısını küçümsüyoruz... İki genç insan bir cinayete kurban gitmiş, arkada birçok acılı insan kalmıştır.

Ama bir gazetenin başsayfasının tamamı başta olmak üzere bilmem ne kadar sayfasını bir cinayete ayırması ile "büyük gazete" olmak iddiası bir arada olabilir mi? Elimizdeki sayı besbelli ki "tabloid"in de tabloidi bir gazete sayısıdır...

Ve biz birer okur olarak, Türk basın tarihinde o çok önemli günler dışında bir gazetenin başsayfasının tamamını bir cinayete tahsis ettiğini hatırlamıyoruz.

Bravo, bir "ilk"i başardılar yani! (K.B.)

Evet aynen öyle, 'futbol fanatiği' olmuşsunuz!

Diğer bazı meslektaşları gibi Hasan Cemal de Türkiye-İngiltere milli futbol karşılaşmasını izlemek için TURKCELL'in davetlisi olarak İngiltere'ydi. (Bu davet meselesini gazetesinde kendisiyle aynı sayfayı ve daveti paylaşan Güneri Cıvaoğlu sayesinde öğrendik!)

Neyse... Cıvaoğlu gibi Cemal iki gündür saaşı mavaşı, siyaseti miyaseti bir kenara bırakmış olarak maç izlenimlerini aktarmakla meşguller. (Oysa siz karar verin; "siyasi analizci" olarak temayüz etmiş bu iki köşeyazarının bu kritik günlerde kendi "saha"larından bu kadar uzaklaşıp "Işık Stadı"nın sahasıyla bu derece ilgilenmeleri normal midir? Bağdat düştü düşecek, ama ille de milli maç!)

Cemal, 4 Nisan tarihli yazısına şöyle başlamış:

"Uykum var ama uyku tutmuyor. Balkon kapısını açıyorum, zifiri karanlık. Uzaktan gelen trafiğin uğultusu deliyor sessizliği.

Yine o duygu, yenilmişlik....

Tuhaf bir hüznü vardır her seferinde olduğu gibi içinde hissedeceksin. Çaresiz, her yenilgi sonrası kapıyı çalar. Bir süre taşıyacaksın, Yenemedin mi, sanki dünyanın sonu...

Alışamadım gitti." vs. vs.

Şimdi de Cemal'in yazısının son satırları: "İçime bir acı saplanıyor.

Futbol maçı izlemek, siyaset izlemeye benzemiyor. Gün aydınlanırken, hala tuhaf bir hüzünle yazıyorum bu satırları. Bilmem, yoksa futbol fanatiği mi oldum? Gerçekten futbol sadece futbol değil mi?.."

Hasan Cemal'in "ne olduğu"nu söylemek bize düşmez ama madem ki soru bize (yani okurlara) yöneltiliyor, o halde cevaplayalım:

Evet, hiç şüphe yok ki "futbol fanatiği" olmuşsunuz! Aktardığınız bütün bu bulgular, doğru teşhisin bu yönde olduğunu açıkça gösteriyor... (K.B.)