Sessiz çığlık

Oyun başlarken çok korktum... "Bu topçular, ister misiniz birleşip, gıcık oldukları gazetecileri bir güzsel dövsünler" dedim kendi kendime.

Onlar sahada biz basıncılardan daha kalabalıktılar...

Seyircisiz maç oynamaktan Galatasaray'ın çok etkileneceğini beklerken, nedense Gaziantepspor daha çok etkilendi. İlk yarı boyunca pozisyon alamadıkları gibi, üç kez de net pozisyon verdiler. Üstelik, üstlerinde rakip ve seyirci baskısı da yoktu.

Belli ki, Arıca döneminden geriye düşmüşler, Celal Doğan operasyonu ve 3 günlük Sakıp Özberk dokunuşuyla sıra takımı olmuşlardı.

Galatasaray ise tüm rakiplerinin kaybettiği haftada takım halinde daha ciddi, sakin ve futbol doluydu. Herkes işini yapıyor, Bülent'le Ergün fazladan iş yapıyordu.

İkinci yarıda biraz daha kıpırdayan ve yarı sahaya kadar takım halinde çıkan Gaziantepspor, bal yapmayan arılar gibi çabaladı ama göstermelik terlemeden öteye gidemedi.

Rakibinin hafif kıpırdanmasının etkisinde kalmayan Galatasaray, zorlu maç trafiğinin içinden hem Avrupa'da hem Türkiye'de liderlik çıkardı.

Sonuçta, "maç eksiği ile lider" dedirten Galatasaray, dün gece attığı sessiz çığlıkla Avrupa'nın sayılı takımlarından biri olduğunu ve Türkiye Ligi'nin çok üstünde bir ekip olduğunu haykırdı.