Devlet erkinin kimi uygulamaları ve Ramazan

Teorik planda, "laik devlet"in vatandaşları arasında din ayrımı yapmaması, hangi dinden olursa olsun vatandaşlarının dînî hassasiyetleriyle ifade ve yaşama biçimlerine saygı gösterip asla müdahale etmemesi hususunda bir anlayış birliğinden söz etmek mümkündür. Yazılı metinlere göre, "laik devlet", 'din alanı' bağlamında vatandaşlarına eşit davranacak, uygulamalarını kolaylaştırıcı yönde dizayn edecek, vatandaşlarının dînî kıstasları haiz yöneliş sistematiğini ideolojik varsayımlar eşliğinde yönlendirmeyecek, belirlemeyecek, denetlemeyecek, kısıtlamayacaktır..

"Laiklik" ilkesi Anayasa teminatı altına alınmış olan Türkiye'de ise, devlet erkinin yaptırım gücünü elinde bulunduran kimi organlarının son yıllardaki uygulama ve dayatmaları göz önüne alındığında, tüm bu ve benzeri ilkelerin sadece kâğıt üstünde kaldığını ifadeye gerek var mı, bilmiyorum.

Herkesin mâlumu: Komisyonlarda görüşülerek kabul edilen ve Meclis Genel Kurulu'na sevkedilen memurlarla ilgili "kıyım kanunu", zaten ne zamandır memur aileleri üzerinde demoklesin kılıcı gibi sallanırken gerek kamu kurum ve kuruluşlarında, gerek üniversitelerde, gerekse ortaöğretim kurumlarında yaşama ve kendilerini ifade biçimlerini dînî hassasiyetlerine göre tanımlayıp dizayn edenler hakkında 28 Şubat refleksleriyle örülü bir yıldırma/sindirme politikası çoktandır uygulamada. Söylemek bile fazla: Eğer son "kıyım kanunu" Meclis'ten geçer ve uygulama alanı bulursa, hükümet, son derece vahşi bir ihbarcılık ve iftira mekanizmasını harekete geçirmiş olacaktır. Böylesi bir kuşku ortamında, insanların yarınlarına dair müthiş bir endişe ağına hapsolmaları kaçınılmazdır. Muhtemel görüntü, bana, komünist/faşist rejimlerdeki jurnalcilik kurumunu hatırlatıyor ne yazık ki!

Tesadüfe bakın ki, söz konusu proje, tam da Ramazan ayını idrak ettiğimiz şu günlerde ele alınmayı bekliyor. Zaten uzun süredir yaşama biçimlerine yönelik türlü dayatmaların kuşatması altında ezilen kitleler, bir de hükümetin çıkarmayı düşündüğü bu kanunla daha da yoğunlaşacak baskıların tesirini şimdiden hissediyorlar hiç kuşkusuz. Sevginin, kardeşliğin, hoşgörünün, iyi niyetin doruğa çıktığı şu Ramazan ayında, biliyorum ki, sırf bu yüzden binlerce ailenin iftarları zehir oluyor, sahurlarında gözyaşları su gibi akıyor.. Tenakuza bakın: Örneğin İlâhiyatlar'da, İmam Hatipler'de dînî tedrisat gören öğrenciler, dinlerinin gereği gibi yaşadıkları için horlanıyor, itilip kakılıyorlar; oruç tutan hocaları tarafından kapı dışarı ediliyorlar..

Maalesef, 28 Şubat'tan bu yana 'Ramazan'lar bizler için son derece hüzün verici bir grafik takip ediyor. Devlet erkinin yersiz uygulamaları yüzünden 'Ramazan'ların o eski tadını almaktan mahrumuz. Korku, kuşku her yana hakim görünüyor. Örneğin benim, 28 Şubat ertesine rastlayan o Ramazan ayında Bursa'da Cuma günleri polis kordonuyla kuşatılan Ulu Cami görüntüleriyle yine Ulu Cami'de teravih namazından çıkan insanların potansiyel bir suçlu gibi polis kameralarına alınışı gözümün önünden hiç gitmiyor.. Okullarına sokulmayan, zorla dışarı çıkartılan, yaka-paça sürüklenerek gözaltına alınan küçücük genç kızların ve ailelerinin ıstırabını yüreğinde hissedebilecek bir devlet yöneticisi hiç mi kalmadı bu ülkede? Bazı kalpler, niçin Ramazan'ın manevî iklimine yönelmekten bu kadar uzak? Bu kadar katı ve sağırlar?..

'Ramazan' ve 'baskı'; doğrusu birbirine hiç de yakışmıyor!..