Buhari Kunut Hadisleri

- Sahih-i Buhari
Kitaplar
Buhari
Konu Başlıkları
Kunut
Kunut Hadisleri
2612-

Resulullah (sav) bir ihtiyaç sebebiyle, kendilerine Kurra denilen yetmiş kişiyi yola çıkardı. Süleym aşiretinden Ri'l ve Zekvan adında iki kabile, Bi'r-i Ma'une (Maune Kuyusu) denilen bir suyun yanında bunların önünü kesti. 

Hey'et bunlara: "Biz size gelmedik. Biz Resulullah (sav)'ın bir ihtiyacı için gidiyoruz" dediler. Ancak öbürleri bunları dinlemeyip öldürdüler. Resulullah (sav) (duruma muttali olduktan sonra) sabah namazlarından sonra bir ay boyu onlara beddua etti. Bu hadise namazda kunut okumanın başlangıcı oldu. Biz kunut yapmıyorduk." Abdülaziz İbnu Süheyb der ki: "Bir zat Enes (ra)'e Kunut'tan sorarak: "Bu, rükudan sonra mı yoksa kıraatin tamamlanmasından sonra mı?" dedi. Enes: "Hayır, kıraatin bitiminde" diye cevap verdi." Bir başka rivayette (Enes şöyle) dedi: "Resulullah (sav) bir ay boyu rükudan sonra (kunut yaparak bazı Arap kabilelerine beddua etti.)"
Vitr 7;
Cengiz 41;
Cizye 8;
Megazi 38;
Da'avat 59;
Mesacid 297-308;
(677-679);
Salat 345;
(1444-1445);
İftitah 116;
(2;
200);
2613-

Bir başka rivayette: "Resulullah (sav) sabah namazından sonra bir ay boyu kunut yaptı" denmiştir. 

Vitr 7;
Cengiz 41;
Cizye 8;
Megazi 38;
Da'avat 59;
Mesacid 297-308;
(677-679);
Salat 345;
(1444-1445);
İftitah 116;
(2;
200);
2614-

Müslim'in bir rivayetinde: "Resulullah (sav), bir ay boyu sabah namazında rükudan sonra kunut yaparak Useyye (kabilesi)ne beddua etti" denir. Buhari'nin bir rivayetinde: "Kunut, akşam ve sabah namazındaydı" denir. 

Ebu Davud ve Nesai'nin bir rivayetinde: "Bir ay kunut yaptı sonra terketti" denir.
Vitr 7;
Cengiz 41;
Cizye 8;
Megazi 38;
Da'avat 59;
Mesacid 297-308;
(677-679);
Salat 345;
(1444-1445);
İftitah 116;
(2;
200);
2617-

Resulullah (sav)'ın sabah namazının son rekatinin rükusundan başını kaldırınca semi'allahu limen-hamideh Rabbena ve leke'l-hamd dedikten sonra şöyle söylediğini işitmiştir: "Allahım falancaya falancaya lanet et, Allah Teala Hazretleri bunun üzerine şu mealdeki ayeti indirdi: "(Kullarımın) işinden hiçbir şey sana ait değildir. (Allah) ya onların tevbesini kabul eder, yahud onları, kendileri zalim (kimse)ler oldukları için, azablandırır" (Al-i İmran 128). 

Tefsir;
Al-i İmran 9;
Megazi 21;
İ'tisam 17;
Tefsir Al-i İmran (3007);
İftitah 121;
(2;
203);