Geçen hafta yazdığım bir makalede, Türkiye'nin en önemli sorununun özgürlük olduğunu yazmıştım.

Türk siyâsi sisteminin ve sistem içindeki kurumların ve fertlerin de en önemli sorununun özgürlük olduğunu tekrarlamak istiyorum.

Cumhuriyet tesis edilirken batılılaşma hedef olarak belirlenmiş ve "muasır medeniyet seviyesi" gaye edinilmişti.

Bu istikamette takip edilen devlet politikaları Batı ile bütünleşmeyi de beraberinde getirmişti/getirmiştir.

Bu bağlamda AET şeklinde başlayıp AB ile sonuçlanan birliğe, ülke olarak başvurmuşuz ve kesin adaylık sürecimiz başlamıştır.

Tam da bu aşamada AB ülkemize bir yığın ev ödevi vermiş ve başta Kopenhag Kriterleri olmak üzre AB müktesebatına (hukukuna) uyum yasalarını ve uygulamalarını talep etmiştir/ etmektedir.

Bu cümleden olmak üzre Batı'da hazırlanan raporlardan Türkiye'nin önünde aşması gereken engellerden söz edilmiştir/edilmektedir.

Son olarak resmi ideoloji konusu da önce bir raporla gündeme geldi, sonra medyada tartışmaya açıldı.

Star gazetesi yazarlarından Ömer Çelik'in başlattığı resmi ideolojinin gerekliliği tartışmasına, Hürriyet'ten Ertuğrul Özkök, Vatan'dan Suat Kılıç, Radikal'den Nuray Mert, Zaman'dan Şahin Alpay, Cumhuriyet'ten Toktamış Ateş destek vermişler; Yeni Şafak'tan Kürşat Bumin, Tercüman'dan Mustafa Erdoğan, Sabah'tan Mehmet Altan ve eski Yargıtay Başkanı Sami Selçuk resmi ideolojinin farklı fikirlere devlette hayat hakkı tanınmayacağı gerekçesiyle karşı çıkmışlar, eleştirmişlerdir.

Geçen hafta yazdığım gibi ben özgürlüklerden yanayım. Demokrasinin özünde de farklı fikirlere hayat hakkı tanıma ilkesi bulunduğu için demokratikleşmeden yanayım.

Bu itibarla da eğer devlete maledilen resmi idelojiyi, halkın düşünme ve düşüncesini ifade etme, inanma ve inandığı gibi yaşama, kendi dilini kullanma, eğitim ve örgütlenme gibi temel hak ve özgürlüklerini kısıtlar veya yasaklarsa, o idelojinin demokrasiyle bağdaşmadığını düşünüyorum.

RESUL TOSUN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu