Son 20 yılda ücretli ve işveren olarak çalışanların oranı her iki cinsiyette de artış gösterirken, işveren olarak çalışan kadınların oranındaki artış erkeklerden fazla oldu. Türkiye'de çalışanların yüzde 43.5'i ücretli, yüzde 20.1'i kendi hesabına çalışırken, yüzde 2.6'sı ise işveren konumunda bulunuyor. Nüfusun yüzde 33.8'i ise ücretsiz aile işçisi durumunda.

Devlet İstatistik Enstitüsü (DİE) verilerine göre, 1927 yılında Türkiye'de 63 il bulunurken, 2000 yılında bu sayı 81'e yükseldi. 1927 yılında en fazla nüfusa sahip olan iller sırasıyla İstanbul, İzmir ve Konya olarak sıralanırken, 2000 yılına gelindiğinde sıralama İstanbul, Ankara ve İzmir olarak değişti. Türkiye'de işgücüne katılma oranı 1980-2000 döneminde sürekli olarak azaldı. 1980 yılında yüzde 79.8 olan erkeklerin işgücüne katılım oranı, 2000 yılında yüzde 70.6'ya düştü, bu dönemde kadınların oranı da yüzde 45.8'den 39.6'ya geriledi. Buna karşılık istihdam edilenlerin sayısında aynı dönemde sürekli bir artış görüldü.