Dünya Kupası'nda aldığımız Bronz Madalya'nın arka yüzünde nasıl bir şekil var bilmiyorum ama sık sık tabir ettiğimiz "madalyonun arka yüzü" için bir şeyler söylemek, yazmak istiyorum.

Başarıyı nasıl kutladığımızı gördük. Hasret giderdik gözyaşlarımız sevinç pınarları gibi aktı. Ve Dünya Spor basını bizler için neler yazdı, otoriteler Milli Takımımızı nasıl övdü. Franz Beckenbauer, "Türkiye, Dünya Kupası'nın tek üst düzey takımıydı" derken yalan mı söylüyordu... Ve diğer dünya otoritelerinin söylediklerini yazmaya kalksak yer bulamayız sayfamızda. Bizim ustalara bakarsanız Hıncal'ın dediği gibi "2. yarıda turnuvanın en kötü maçını çıkardık" diyebiliyor. G.Kore'nin gücünün bu kadar olduğunu yazabiliyor. Neyse geçelim bunları da madalyonun arkasını çevirelim...

Ulusoy'lardan bahsetmek istiyorum. Önce Yılmaz Ulusoy... Karadeniz'in bağrından çıkan delikanlı Yılmaz, Samsunspor Kulübü Başkanı olduğu zaman 19, bilemediniz 20 yaşındaydı. Ve o günlerde Türkiye'nin en genç başkanıydı. Türk sporunun lokomotif görevini yapmaya soyunmuştu. Lefter'i, Turgay'ı, Basri'yi Samsunspor için Karadeniz'e götürmüştü. Ve daha nicelerini. Alt yapıyı kurduktan sonra Türk güreşine soyundu. Bugün kazanılan madalyaların temel taşlarını yerleştirdi. Ve, görev süresinin gençlere verilmesini anladığı an, abisinin oğlu Halûk Ulusoy'u merdivenin en alt basamağına çıkarttı. İnanmanın başarı getireceğini aşıladı. Halûk Ulusoy, Dünya Kupası'na giderken şöyle söylüyordu: "65 milyonun dualarıyla gidiyoruz. Allah bizi utandırmasın..." İşte bunun altında yatıyordu her şey. Ama biz, yerden yere vurmaya kalktık. "Halûk hesap ver" diye makaleler yazdık. Evet sevgili Halûk Ulusoy, sen hesabı verdin. Onlar düşünsün. Bir başka Ulusoy ise TÜRSAB (Türkiye Turizmi) Başkanı Başaran Ulusoy... Bu pırıl pırıl insanların hepsinin spor ailesinden gelmesi başarının madalyonu değil mi! Lütfen gölge etmeyin de çalışsınlar.
"ULUS OY'UNU" verdi.

BEKİR BORAN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu