İran ciddi ölçüde zedelenen prestijini kurtarmak için İsmail Haniye suikastına cevap vermek zorunda hissediyor kendini. Burada herkes hemfikir. Batılı ülkeler bile -belli bir ölçüde kalması şartıyla- buna ses çıkarmayacak görünüyor. Abartmadan verilecek bir cevap makul bulunacak. Ama nasıl? İşte soru bu. Yol ve yöntemi netleştirmek mesele. Dengeler hassas. Hem cevap verilecek, hem büyük bir savaş çıkmasına yol açılmayacak. Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık. * İran yüzlerce füze atsa ne
İran ciddi ölçüde zedelenen prestijini kurtarmak için İsmail Haniye suikastına cevap vermek zorunda hissediyor kendini.
Burada herkes hemfikir.
Batılı ülkeler bile -belli bir ölçüde kalması şartıyla- buna ses çıkarmayacak görünüyor.
Abartmadan verilecek bir cevap makul bulunacak.
Ama nasıl?
İşte soru bu.
Yol ve yöntemi netleştirmek mesele.
Dengeler hassas.
Hem cevap verilecek, hem büyük bir savaş çıkmasına yol açılmayacak.
Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık.
*
İran yüzlerce füze atsa ne çıkar?
İsrail’in demir kubbesi hepsini havada imha eder. Orası besbelli. İsrail’e bir zarar vermiş olmaz.
Göstermelik cılız bir hareketle yetinse, kendi kamuoyunu dahi tatmin edemez.
Ayrıca o durumda hânesine eksi yazılacak. “Vur sırtına, al lokmasını” konumuna düşecek.
Suikasta suikast ile cevap vermesi daha mantıklı olacak gibi.
Kısasa kısas.
(Yahut kiss us’a kiss us.)
En iyisi uzun namlulu, dürbünlü bir silahla Netanyahu’yu kulağından vurmak.
Daha ötesi savaşa yol açar.
Kulak fikrini yabana atmasın ve buna çalışsınlar.
Neto’nun Tramp’tan ne eksiği var?
Fazla maliyetli de sayılmaz.
İki şey gerek bunun için.
Sağlam bir istihbarat ve keskin bir nişancı.
Sonra o nişancıyı vuracak başka bir tetikçi.
Usul böyle. Vuranı vururlar. Armut gibi ortada bırakmazlar.
O tetikçi görevini tam olarak yerine getirirse, onu da ortadan kaldıracak biri lâzım.
Zincir uzar gider. Bir yerde durmak gerekir.
Dedemin uzun zaman radyosu televizyonu olmadı. Hava durumunu yayınlanan raporlardan duyup öğrenemezdi. Zaten o zamanlar tahminlerin isabet oranı yüksek değildi, yarı yarıya tutardı.
O kendi usulüyle ertesi günkü havayı tahmin ederdi.
Gün batımında eve dönerken yokuşun başında belini doğrultup ufka bakar, güneşin rengine, bulutların hareketine dikkat eder ve ertesi gün hava açık mı kapalı mı olacak, yağış var mı yok mu, kar mı yağmur mu, her neyse, tecrübesine dayanarak tahminde bulunurdu.
Pek de şaştığını görmedim.
Babasından, dedesinden gördüğü usule göre söylerdi.
Binlerce yıl hep böyle gelmiş.
Şimdilerde meteorolojinin tahminleri büyük oranda isabetli.
Çok az yanılma payı var.
Kar veya yağmurun saatini bile verebiliyorlar. Sıcaklığın derecesini tam olarak tahmin edebiliyorlar.
Teknoloji, uydular, onca yatırım boşa değil.
