Hamam aynı hamam da...

Dün akşama gelmeden son iki sezondur deplasmanda öne geçtiği Hatayspor maçlarını kaybeden Trabzonspor, bu kez rüzgarı tersine estirmek için Çukurova'daydı.

Önceki sezonlara göre daha yılgın ve yorgun olan Trabzonspor, 11 eksikle gittiği Mersin’de yenilmedi ama oyun ve kadro olarak arayış içinde olduğunu maç boyunca gösterdi.

İlk yarıya oranla ikinci yarıda daha bir derli toplu görünse de Bordo Mavililerin geriden oyun başlatma isteği, Lundstram ve Okay’ın kontrol ettiği ikinci bölgede temaslı oyundan uzak, rakibi karşılaşmada yetersiz kalması kabul edilecek bir durum değil.

Bardhi ile oyuna sonradan giren Cham’ın destekleyemediği Banza’nın çaresizliği aslında Trabzonspor’un çaresizliğiydi.

Savunma güvenliğini ön planda tutarak, geriden Aboubakar ile Bamgboye’nin koşu yollarına atılan uzun toplarla sonuca gitmeye çalışan Hatayspor, çok adamla çıktığı ilk atakta 13. dakikada golü bulurken, bu pozisyonda Lundstram ile Okay’ın pozisyonun uzağında kalması takım savunmasının handikabıydı.

İkinci yarıda Cham’ın oyuna girmesiyle biraz daha hareketlenen Trabzonspor, geçişlerde zaman zaman sorun yaşasa da, çok adamla organize ataklar geliştirmeye çalıştı fakat ön alan baskısından uzak kalınca bunda da başarı sağlayamadı.

Bu yarıda Hatayspor oyununu tamamen kontratak üzerine kurgulayarak, pozisyonlar bulduysa da bu Trabzonspor’un savunma başarısı değil, ev sahibi ekibin son vuruşlarında ki yetersizliğiydi.

Mendy - Serdar ikilisinin ilk kez bir arada oynaması bu alanda adam paylaşımında ciddi sıkıntıların yaşanmasına neden olurken, geri koşmak zorunda kalındığında da bu sezon yaşadığımız yetersizlikler yine önümüze geldi. Bu oyun da sadece Banza ile izah edilemez.

Trabzonspor’un hedefi ve kazanma isteği oyunun boyunun bu kadar uzamasına izin vermez. Aslında sıkıntı oyun ve oyuncu yetersizliğinden organize olamaması değil, bir sisteminin olmaması.

Sistemin oluşmayı ve yerleşmesi içinde doğru oyunculara ve zamana ihtiyaç var.