Yanlış çocuk mu, yalnız çocuk mu?

Çağımızın en temel sorunlarından biri ebeveyn-çocuk ilişkisi olsa gerek. Zira sosyoloji ile birlikte psikoloji de değişiyor. Yalnızlık ya da ilişki kavramları yeniden tanımlanıyor. Sosyal medya çocukların yeni ebeveyni. Ve bu durumdan anne-babalar memnun mu?

Zemin oluşturması açısından ortaya koyduğumuz bu soruları sosyal medyanın da gündemine getiren şey Netflix’in yeni dizisi Adolescene (ergenlik) dizisi oldu. Dört bölümlük mini dizi, 13 yaşında bir çocuğun akranı bir kızı öldürmesi hikayesini ele alıyor.

İngiltere’nin kuzeyindeki Batı Yorkshire bölgesinde çekilen ve yerel unsurları mimariden insan ilişkisine kadar gösteren dizinin en çarpıcı özelliği her bölümün tek plan (plan sekans) çekilmesi. Üretim açısından çok zor olan bu yöntem, kameranın bazen ‘drone’a bağlanması ve uzun araç planları gibi artistlik hareketlerle katmerleniyor. Şahsen, ilk iki bölümdeki tek plan çabasının duyguya zarar verdiği kanaatindeyim. Zira kamera ile şov yapma çabası sebebiyle atmosfer hep sekteye uğruyor. İzleyici de sürekli kameranın varlığını hissediyor. Son iki bölümde ise hakkıyla, atmosferi ve duyguyu da vererek kıvamında bir işçilik ortaya konuyor.

Konuya dönecek olursak…

Dizinin sorguladığı mesele günümüzde modern ebeveynin dünyanın her yerinde yaşadığı kuşak çatışması ve çocuklarla hangi yöntemle ilişki kurulacağı başlıklarına varıyor. Evet, çok kritik bir soru ve tam olarak cevabı da yok gibi…

Bir çocuk düşünün ki, babası, kendi babasından gördüğü şiddeti ve baskıyı oğluna yaşatmamak için üzerine titriyor. Fazla serbest bırakıyor belki. Ve bu çocuk ‘akran zorbalığı’nın da getirdiği ruh hali ile bir cinayet işliyor.

Dizi, gerçekte suçlunun kim olduğunu arıyor. Kesin bir cevabı yok. Herkes kendince cevap verecek.

Son bölümde anne ile babanın birbirlerine ayna olması ve “Jamie’yi biz yarattık ama” yaklaşımı çerçevesinde özeleştiri ile beraber kabahatin kendilerinde olmadığı ikilemini yaşamaları izleyiciyi cevaba götürüyor.

Sakin olup kendimize bakmalıyız ama bir yandan da “her şeyin sebebi sen değilsin”.

Neticede Jamie’nin ‘yanlış çocuk’ olmasından daha çok ‘yalnız çocuk’ olduğu vurgusunu alıyoruz.

Şarkıda diyor ya, “masum değiliz hiçbirimiz”…

Hem öyle hem değil. Evlat babasının sırrı mıdır bilemem. Hz Nuh’un oğlu inanmadı ve babası onu kurtaramadı. “Alimden zalim, zalimden alim doğar” gibi, bir Anadolu sözü de zihnimizde dolaşıyor.

Galiba suçlu aramak yerine kendimize bakmalı ve gerekeni yapmalıyız…