Bu filmi kim çekiyor?

Kimseye söylemek istemediğim bir hayalim var.

Kimsenin bana söylemek istetmeyeceği türden var oluş sancısı, zamanı âna mahkum etmek isteyen örgütün ancısı, geri kalanların en gerisindeki öncüsü, denizin dibinde aranırken bozkırın dışında bulunan incisi, hamurunda dün olmayanın uncusu, hep ileride olanların sonuncusu, siyah ile beyazın evliliğinden doğanın turuncusu, sahne dışında da oynamaya devam eden oyuncusu ve filmlerden film beğenmeyenlerin kuyumcusu…

Hani, ütopyanın ötesinde ve gerisinde kalır… Yerini kimseye vermeden yerini alır. Seyirci koltuğunda, evet.

Hani, beyaz perdeden büyük kapı, vizör penceresinden küçük yapı…

Herkesin ama herkesin aynı anda izleyeceği fakat aynı yerde olmayacağı…

Evet, bir film diyorum. Daha da önemlisi izleyici…

Herkes aynı anda aynı filmi izliyor. Düşünsenize…

Yıllardır hazırlanan, aylardır planlanan ve günlerdir geri sayılan ‘oynat’ tuşu… Herkes için devreye giriyor. Nefesler tutulmuş. Sözler unutulmuş. Kimse kimsenin gözüne bakmıyor. Çünkü tek bir beyaz perde faaliyette…

Yani…

Dünyada herkes aynı anda, aynı filmi izlesin istiyorum. Evet. Bu kadar basit. Fakat arzu ettiğim şeyin mahşer ile benzerliği de korkutmuyor değil. Düşünsenize; en küçük iyilik ve en küçük kötülüğün kayda alındığı ve organlardan eşyalara kadar her şeyin şahitlik edeceği o ânı… Bu nasıl mümkün olacak?

Acaba mahşerde bütün insanlık ailesi aynı anda, aynı filmi mi izleyecek?

Ya da herkes aynı anda aynı perdeye bakarken aslında kendi filmini mi izleyecek? Kitlesel izleme organizasyonu ama kişiye özel bir izleme ürünü mü?

Gerçekten hiç düşündünüz mü? Sinemanın insanoğlu için ne ifade ettiğine bir de bu açıdan baktınız mı? Acaba hepimiz aynı filmin oyuncusu muyuz? Veya filmler farklı ama mecra aynı mı? Ya da tek bir film mi var?

Ve bu filmi kim çekiyor?

Hadi düşünelim…