Biz bitti demeden bitti mi yoksa?

Sloganlar dünyasında yaşıyoruz. Özellikle sosyal medya sayesinde/sebebiyle slogan atmayanımız kalmadı.

Hepimiz dünyayı yerinden edecek özgüvene sahibiz. Ait olduğumuz toplum/yönetim dünyanın en güçlü organizasyonu… Biz bir sahaya insek var ya, karşımızda duracak kimse olamaz! Öyle böyle güçlü değiliz! Ecdadımızın yaptıkları sayesinde aleme korku salmışız.

Ya sonra?

Tamamen insani bir sorgulamadır, bu; gerçekten çok güçlü müyüz?

Gazze’de yaşananları herhangi bir şekilde nitelememek için sıfat kullanmıyorum. Hiçbir kelime hissiyatımızı karşılamıyor. Tam da bu durumda film çekmek lazım esasında. Sözün karşılayamadığı şeyleri ifade edebilmek için… Fekat işte…

En başta kendine sormalı insan…

Güçlü müyüm?

İnanan için de inanmayan için de insanoğlu güçlüdür. Güçlü olmak zorundadır.

O halde doğru soru şu mu; gücünü nasıl kullanıyorsun?

“En azından bizden bahsetmekten vazgeçmeyin” diyor ya Gazzeliler… En azından bunu mu yapıyoruz?

Yapıyor muyuz?

Yoksa kendi derdimize dalıp da unuttuk mu yine?

Kimseye haksızlık edecek ithamda bulunmak istemem ama elimizden gelen gerçekten but mu? Sadece bu mu?

Hani, biz bitti demeden bitmezdi ya… Acaba bu defa bitti mi? Hem de biz son sözü söyleyemeden!

Gazze’de yaşananların benzeri aynı bölgede tarihin önceki dönemlerinde de yaşandı. Başka coğrafyalarda da soykırım ve benzeri şeyler oldu. Zalimler her yerde… Bu yüzden “tarihin en çaresiz topluluğuyuz” gibi bir hamasi söyleme de girmek istemiyorum. Ama tarihin en etkili ve çaresiz topluluğu olabiliriz.

Gözümüzün önünde olanlara alışabiliyor olmak…

Daha kötü ne olabilir?

Öyle mi oldu?