Dünden bugüne takvim yaprakları ve “imkânlı metinler”

Eskiden neredeyse her evde insanların meşrebine göre tercih ettikleri “yaprak takvimler” vardı. Ülkü, Saatli Maarif en çok rastlananlardı. Rahmetli büyükbabam Saatli Maarif alırdı. Tarihî eser ya da bir çiçek resminin yer aldığı karton kâğıda raptedilmiş takvim yaprakları, ömür gibi bir bir dökülürken, o son yaprak, 31 Aralık, hüzünlü bir şekilde “biten ömrü” hatırlatırdı. Bizim evde 31 Aralık yaprağının takvimden kopuşu her zaman koparanın gönlünü titreten bir eylem olurdu: “İşte ömürden bir yıl daha gitti. Geçen sene kimler vardı aramızda artık onlar toprağın kara bağrında” diye başlanır ve bir yıl içinde gidenlerin ismi hatırlanır, “Yerlerinde rahattırlar inşallah” duası ile bir müddet susulurdu.