Sümeyye Ertekin Yıldız tarafından hazırlanan WONDER 28 Şubat’ın’ın Söndüremediği Yıldızlar kitabı bir dönem yaşanan eğitim sorunlarını bir kez daha gündeme taşıyor. Başörtülü öğrencilerin Viyana’ya yaptıkları zorunlu göç ve başarılarından dolayı Türkiye hükümetinden yapılan baskılara rağmen okul yönetiminin öğrencilerin yanında yer almasına dikkat çekiliyor.
Tarihe postmodern darbe olarak geçen 28 Şubat darbesi sadece Türkiye’de askerin siyasete müdahalesi olmadı aynı zamanda son dönemlerde çokça kullanılan bir terimi de içeriyordu: ”toplum mühendisliği”.
Cumhuriyet kurulduğundan bu yana kendini “laikliğin” koruyucusu olarak gören asker 1996 yılında İslami duyarlılığı yüksek olan Refah Partisi iktidara geldiğinde sadece siyasette değil toplum her kesiminden mütedeyyin insanların yaşamlarına müdahale eden kararlar aldı. Tarihe 28 Şubat kararları olarak geçen bu maddeler içinde İmam Hatip Liseleri’nin de önünü kesmek de vardı. 28 Şubat kararları eğitim alanında mütedeyyin camianın önünü kesmek için üç aşamalı plan devreye koydu.
Önce 8 yıllık zorunlu kesintisi eğitim modeli getirilerek İmam Hatip Liselerinin orta kısımlarını kapatmak istediler. Ardından kat sayı engeli ya da diğer adıyla alan sınırlaması adıyla meslek liselerinden mezun olan öğrencilerin üniversite sınavlarına neredeyse 30 puan geriden başlayarak bir yere yerleşmesini engellemeye çalıştılar. Ardından da üniversitelerde ve kamu kurumlarında başörtüsünü yasakladılar.
ÖĞRENCİLERİN GİDİŞ HİKAYELERİ
ÖNDER İmam Hatipliler Derneği o dönemde yaşanan baskı ve haksızlıkların hafızlardan silinmemesi amacıyla bir çalışma başlattı. ÖNDER tarafından çıkarılan, Sümeyye Ertekin Yıldız tarafından hazırlanan WONDER 28 Şubat’ın’ın Söndüremediği Yıldızlar kitabı onlardan biri. Kitap iki bölümden oluşuyor. Kitabın birinci bölümünde 28 Şubat’ın ne olduğu, eğitim alanında yaşanan sorunlar, kısıtlamalar, bu kısıtlamalara yönelik ÖNDER ve diğer STK’ların mücadeleleri bizzat tanıkların ağzından anlatılıyor. Ayrıca kitapta İmam Hatip Liselerinin tarihi ve bu ülke için ne ifade ettiği, öğrencilerin bu okullara gönüllü mü yoksa zorla mı gittiği şeklinde sorulara da cevaplar yer alıyor.
28 Şubat’ı genel hatlarıyla anlatan birinci bölümün ardında ikinci bölümde ise alan sınırlamasının ilk kez uygulandığı 1999 yılında üniversite sınavına girerek çok yüksek puan aldıkları halde üniversitelerde bir bölüme yerleşemeyen bir kısım İHL’li öğrencinin ÖNDER vasıtası ile Türkiye’den Viyana’ya üniversite eğitimi almaya gidiş serüvenleri ve burada yaşadıkları tecrübeler anlatılıyor.
BİR CAMİ AVLUSUNDA ALINAN BİLGİ
ÖNDER İmam Hatipliler Derneği liderliğinde birçok STK o dönem İHL’li öğrencilere yapılan bu haksızlığa karşı müthiş bir kriz yönetimi sergileyerek öğrencilerin önce Türkiye’deki özel vakıf üniversitelerine ek kontenjanla yerleşmelerini sağlıyor. Ancak alan sınırlamasını aşan öğrenciler bu sefer başörtüsü yasağı ile karşılaşıyorlar. ÖNDER ve öğrencilerin başörtüsü ile eğitim alınabilecek ülkeler arayışına girdikleri sırada bir kız öğrencinin Fatih camii avlusunda tevafukken karşılaştığı birinden Viyana’da başörtülü okuyabilen öğrencilerin olduğunu öğrenmesiyle Viyana Üniversite’sine kayıt yaptırabileceklerini öğrenen öğrenciler bu sefer tabiri caizse Viyana kapılarına dayanıyor.
Siyasi baskıların farklı açılardan da çok ağır olduğu, birçok gizli kahramanın İHL’li ve başörtülü öğrenciler için canla başla seferber olduğu o dönemde Viyana Üniversitesi’ne ilk 13 öğrenci için kaydın son günü başvuru yapılıyor. 13 öğrencinin kabulünün ardından yüzlerce başarılı İHL’li öğrenci sonraki yıllarda peyder pey Viyana Üniversitesi’ne kabul ediliyor. Ancak 28 Şubat’ın karanlık yüzü burada da öğrencilerin yakasını bırakmıyor. Türkiye’deki resmi makamlardan Viyana Üniversitesi’ne gönderilen bir mektupla söz konusu öğrencilerin Türkiye’de eğitim alma hakkı olmadığı bu nedenle İHL mezunu öğrencilerden gelecek başvurularda dikkatli olmaları minvalinde bir uyarı yer alıyordu. Ancak Viyana Üniversitesi öğrencilerin başarılarını esas aldığı için bu uyarıyı dikkate almıyor ve binden fazla öğrenci Viyana Üniversitesi’nden mezun oluyor.
ÖĞRENCİLERİN GURBETE GİDİŞİ
Kitapta daha 17-18 yaşlarında ülkelerinde gördükleri ayrımcı bir uygulama nedeniyle dilini, dinini, kültürünü bilmedikleri yabancı bir ülkeye gurbete giden ve ailelerinden ilk defa ayrılan öğrencilerin yaşadıkları kimi zaman duygulandıran kimi zaman tebessüm ettiren anılar öğrencilerin kendi ağzından anlatılıyor.
Öğrencilerin yeni bir ülkeye adapte olurken gerek sosyal hayatta gerekseyeni bir dili öğrenirken okulda ve okul dışında yaşadıkları zorluklar akıcı bir üslupla anlatılıyor. Öğrencilerin Viyana’da kurdukları WONDER derneği ile yaptıkları faaliyetler, kurdukları dernekler, çıkardıkları dergilerin yanı sıra Viyana için sadaka-i cariye şeklinde yetiştirdikleri öğrencilerin de görüşleri yer alıyor.
Kitap 70’den fazla kişiyle röportaj yapılarak hazırlanmış. Aralarında dönemin ÖNDER yöneticileri, öğrenciler, öğrencilerin aileleri, Viyana Üniversitesi’nden hocalar, öğrencilerin Viyana’da kurdukları dernek yöneticileri, buraya öğrencilere seminer vermek için giden aralarında Teoman Duralı, İhsan Süreyya Sırma, Fatma Bayram, Sadettin Ökten, Mahmut Erol Kılıç’ın da olduğu birçok akademisyen, yazar ve uzman ile yapılan mülakatları kitapta okumak mümkün.
Bir dönem Türkiye’de hakları kısıtlanarak Viyana’da eğitimini tamamlayan aralarında akademisyen, doktor, mimar, eğitimci gibi çeşitli alanlarda yetişen yüzlerce öğrenci şimdi Türkiye’nin ve dünyanın dört bir yanında önemli ve faydalı hizmetler veriyor.
