FETÖ’nün gizli hazinesi

Fetullahçı Terör Örgütü'nün (FETÖ), Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) içindeki bir kadroyla Türkiye Cumhuriyeti'ne yönelik darbe kalkışması ardından başlayan operasyonlar; örgütün örümcek ağı gibi örülen gizemli mali yapısı üzerindeki sis perdesini de araladı. Şimdiye kadar hep söylenen ama kanıtlanamayan, iddialar bugün bir bir günışığına çıkıyor. Kimsenin aklına hayaline gelmeyecek yöntemler; Türkiye'nin en saygın uluslararası ekonomi dergisi Derin Ekonomi'nin Ağustos sayısında Sinem Köseoğlu ve Çetiner Çetin imzasını taşıyan dosyada deşifre edildi.

Gülen çetesinin finans, medya, eğitim, lojistik ve gıda başta olmak üzere farklı sektörlerde faaliyet gösteren onlarca şirket ve yüzü aşkın markanın sahibi olduğu anlaşılan Kaynak Holding, Bank Asya'ya el konulmasıyla çözülme başladı. Emniyet Genel Müdürlüğü Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Daire Başkanlığı'nın raporuna göre, 71 ilde FETÖ toplam 3 bin 257 dernek, vakıf ve şirket olmak üzere faaliyet yürüttü. Ekonomik faaliyetler, 2 bin 356 şirket ve 347 şahıs şirketi üzerinden yürütüldü. FETÖ bu kaynağı, himmet adı altında toplanan bağışlardan, yurt içinde ticaret odalarının içine sızarak; yurt dışında ise Türkiye'nin dış politika açılımlarını kendi yapılanmasını büyütmek için kullanarak sağladı.

Mali kayıt dışında tutulan örgütün kaynakları, bugün de gizemini koruyor. Ancak görünen kısmı itibariyle; iş dünyasından mütevelli heyetler aracılığıyla, 'himmet' yani bağış toplandı. Eğitim kurumları kullanılarak, zekat ya da burs amaçlı toplanan bu himmetler, örgütün en büyük kaynaklarını oluşturuyordu. FETÖ, yurt dışına yatırım yapan sanayicilerden de hatırı sayılır düzeyde “ayakbastı parası" adı altında haraçlar aldı. Kayıtsız toplanan paralar, örgütün kendi iktisadi teşekküllerinin oluşturulmasında kullanıldı. Zor durumda olan küçük şirketlere kimi zaman yeni sermayedar bulundu, kimi zaman yurt dışında müşteri ayarlayarak, örümcek ağı sistemleri ayakta tutuldu.

Bank Asya'nın cemaatin faaliyetleri için bir hortumlama mekanizmasına dönmesi, batık kredi oranlarının gizlenmesi BDDK ve akabinde TMSF'nin harekete geçmesine neden oldu. Bank Asya'nın, cemaatin kontrolünde olduğu dönemde batık kredilerini gizlediği ortaya çıktı. Batık kredi miktarı 2,2 milyar liraya çıktı. İslami inancı istismar ederek “himmet" adı altında toplanan paralar, MASAK incelemelerine takılan kara para trafiği gibi yöntemler FETÖ'nün sadece dini bir yapılanma ya da STK olmadığını ortaya koydu.

1999'da apar topar Amerika'ya kaçan FETÖ lideri Fetullah Gülen'in yılık masrafı ise öyle küçümsenecek cinsten değil. Sağlık sorunları yaşayan ve 24 saat yanında özel doktor, özel kalem müdürü, 3 özel aşçı, 18 koruma bulunduran Gülen'in kişisel ve sağlık masraflarının sigorta giderleri hariç yılda 3 milyon doları aştığı belirtiliyor. En dikkat çekici olan ise, Pensilvanya'ya giden özel konuklara dağıtılan “F.G." imzalı saatler için 2011'de 12 milyon dolar, 2012'de 14 milyon dolar, 2013'de 14 milyon dolar harcandı. 17 Aralık sonrası büyük darbe alan Gülen'in kişisel masrafları 2015 yılında 2,8 milyon dolara düştü. Hediyelere ödenen miktar ise 4,6 milyon dolara indi.

2009 yılında ATO büyük komite seçimlerine 6 ay kala Ergenekon kapsamında tutuklanan Ankara Ticaret Odası eski başkanı Sinan Aygün, “Gözaltına alınmadan önce cemaat üyeleri, meclis üyeliği istiyoruz, diyerek bana geldiler. Ben de, seçimlere girin, dedim. Sonra sağdan soldan bana 'sakın aday olma' uyarıları yapıldı. Başkan olduktan sonra ise Savcı Ali Pekgüzel hakkımda tutuklama istedi. Cezaevinden çıktıktan sonra evime el koyuldu. MASAK hakkımda temiz raporu vermesine rağmen bugün hâlâ neredeyse 40 parça mülkümün üzerinden tedbir kalkmış değil" diye belirtiyor.

Finansmanın yöntemi, üç aşağı beş yukarı basit aslında. Kabaca izah etmek gerekirse, hangi siyasi iktidar başta bulunursa bulunsun, onunla iyi ilişkiler kuran bu yapı, yavaş yavaş, sabırla kendine ait insanların kilit noktalarda karar mercii olmalarını sağlamıştır. Yayın dünyası, finansman temininde önemli bir ayaktır. Burada iki tip yayıncının, bu örgütü finanse etmesinden söz edebiliriz. Birincisi, doğrudan örgütün kurumsal olarak sahip olduğu yayınevleri ve ikincisi de doğrudan örgüte ait olmayan ama dolaylı olarak örgüte finans sağlayan girişimler. Bürokrasi içinde yuvalanan yönetici (milli eğitim müdürü, vali, kaymakam, gençlik müdürü vs.), kullanma yetkisine sahip olduğu bütçeden, örgüte ait yayınevlerinden kitap alımı yapar. Para doğrudan örgüt kazancıdır.