‘Söz gümüş ise sükût altındır’ der atalarımız. Niye sükût altındır bilir misiniz? Sükûtun içinde gizli bir hazine vardır çünkü... Öyle ki bu hazine altın başta olmak üzere her türlü mücevheratı içinde barındırır.
Sükût kelimesinin kökeni olan Arapça’daki ‘sekete’ fiili “susmak, konuşmamak” anlamına geldiği gibi “kesilmek, durmak” manasında da kullanılır. İkinci manaya bakıldığında, anlıyoruz ki bir şeylerin kesilmesi, değerli şeylerin birleşmesine vesile oluyor aslında…
Sükût kıymetlidir. Onu icra etmek ise bir o kadar marifet… Öyle ise bu marifet nedir? Gelin birlikte ele alalım. Konuşmak yaradılışımızdan gelir, insanız ve konuşmaya ihtiyacımız var. Ancak yeri ve zamanı geldiğinde sükût etmek, akıl işidir. Bunu doğru şekilde yapabilmek ise marifet işi…
ÇOK KONUŞARAK DÜŞTÜĞÜMÜZ DEHLİZ
Yaradılıştan gelen bu olguyu dizginleyerek, söyleyecek çok sözümüz varken sükût etme başarısını gösterebilmek, hayattaki beşerî olgunlaşma basamağında anlamlı bir yol kat ettiğimizi gösteriyor bakıldığında… Hepimiz şunları yaşarız;
Öfkeleniriz, konuşma fillini biraz daha artırarak bağırma yönüne çeviririz. Kendimizi geliştirdiğimizde bilgi birikimimiz doğrultusunda dolu hissederiz ve içimizdekileri haykırarak ‘Ben böyleyim’ deme yarışına girmek için sürekli konuşmak isteriz.
Dedikoduyu çoğumuz severiz. Birilerinin haberi yokken bir kişi ile ilgili konuşmak, olumlu olumsuz toplu kelam etmek hoşumuza gider, burada da sükûtu bırakıp, konuşmanın getirdiği dehlize düşmüşüzdür hâlbuki… Velhasıl, konuşmak kolay, sükût etmek zor iş… Yapabilen ise az da olsa zahiri, çokça da batınî âlemde bir hazine sahibi oluyor adeta…
Bazen sükût etmek ise psikolojideki tezahürlerine binaen; bir şey bilmemek, çekingen olmak ya da özgüven eksikliği ile bağdaştırılabilir. Ancak bunun sınırını da bilmek en efdali… İtidal diyoruz ya, hayatın her alanında olması gereken sınır. İşte o seviyeyi korumak ve sükûtu en iyi şekilde icra etmek demek istediğim…Gelin görün ki bu seviyeyi belirlemek ise yukarıda bahsettiğim gibi akıl işi ve olgunlaşma düzeyi ile ilgili bir husus… Hayatın her alanı bu itidal ve olgunlaşma basamağı ile ilgili aslında. Ancak her yazımda dediğim gibi “bakmak” ve “görmek” arasındaki farkı iyi bilmek ve bu iki olguyu görme gayretinde bulunmak ile ilerliyor her şey…
SUSMAK MANANIN DERİNLİĞİNDENDİR
Sükûtun bir ifade biçimi olduğuna da değinmek isterim. O da duyguları, düşünceleri ifade etmenin başka bir biçimidir. Bazen sükût etmek, konuşmak gibi oluyor hayatımızda. Karşımızdakine mesajı iletmek adına bir araç görevi görüyor. Söylenen birçok sözden çok daha fazlasını vermek, bazen de çok daha fazlasını almak gibi oluyor. Hatta iletişimde sözlü ve sözsüz iletişim diye iki kategori vardır. Sözsüz iletişim sözsüz konuşmayı anlatır ve sükûtun bilimsel şeklidir.
Her yönü ile ele almaya çalıştığım kıymet dolu sükût kavramının dini, psikolojik ve manevi tahlilinden sonra yazıya, ‘Bu kıymeti hayatımızda yer edindirmek için neler yapabiliriz?’ sorusuna cevap aramak ile devam etmek gerekiyor belki de…
Konuşmanın yaradılıştan gelen bir fıtrat hali olduğunu biliyorsak, sükûtun da bir o kadar gerekli bir olgu ve Peygamberlerin de sahip olduğu bir düstur olduğunu bellemek lazım.
Kıymetli bir hazine dedik ya;
‘Ben bu hazineye talibim’ demekle başlar her şey evvela.
Sünnet-i Nebi’nin izinden gitmeye niyetlenerek ve onun yaşadığını yaşamaya gayret ederek…
Ya da büyük düşünürlerin ve âlimlerin dediği gibi az konuşup çok iş icra etmek ve odak noktamızı söz üzerine değil de fiili olana odaklamak ile…
Mevlana’nın şu söz her şeyi özetler nitelikte;
“Sükût etmek, mana eksikliğinden ya da bilmediğinden değil, mananın derinliğindendir.”
Sükût hazinesinde buluşmak ümidi ile…
