Biri, bunlara, artık gülünç olduklarını söylemeli. ABD'de bir çevrenin ısrarla Türkiye ile hesaplaşma ihtiyacı duyduğu bir süredir biliniyor. Güya akıllıca davranıp hesaplarını hükümet üzerinden görmeye çalışıyor o çevre. Bir dizi deli saçmasını makinalı tüfek gibi birbiri ardı ardına sıralayınca, içeride ve dışarıda birilerini harekete geçirebileceklerini umuyorlar. Ne yazık ki, akıl almaz yâvelerini basacak gazeteler, kendilerini ciddiye alıp konuşacak tv kanalları da bulabiliyorlar...

Robert Pollock'u hatırlayın; ülkemizde çıkan bir roman ve Hitler'in 'Kavgam' kitabının çok satanlar listesinde yer alması sonrası, Ak Parti ve hükümet üzerinden Türkiye'yi yerden yere vuran bir yazıyı Wall Street Journal gazetesinde yayımlamıştı. Ardından Michael Rubin sazı eline aldı; onun derdi de, 'yeşil sermaye' adını verdiği Türkiye'ye giren paralardı. 11 Eylül sonrası ABD'den kaçan Körfez sermayesinin sorgusuz sualsiz Türkiye'ye girdiğini iddia ediyor ve Ak Parti'nin bu paralarla 'gizli gündemi'ni uygulamaya koyacağını ileri sürüyordu. Şimdi de Frank Garnett adlı biri diğerlerinin iddialarına kendi deli saçmalarını da eklediği bir yazıyla çıktı karşımıza; derdini Washington Times gazetesinde çıkan yazısının başlığına taşıyarak: "İslâmcı Türkiye'ye AB 'hayır' desin..."

Bu adamların Türkiye'den alıp veremedikleri ne olabilir?

Aslına bakılırsa, birbirleriyle bir biçimde ilişkili bu insanlar; amaçlarının ne olduğunu yazılarında gizlemiyorlar. Nihâî arzuları, Türkiye'de temsilî bir hükümet yerine toplumla bağı kesik bu sebeple de üzerinde kolayca baskı uygulanabilecek türden bir yönetimin işbaşında olması... Parçalı koalisyon dönemlerinin devamı üzerine oturan senaryoları, 3 Kasım 2002 seçiminde sandıktan Ak Parti hükümeti çıkınca, bozulmuştu. 1 Mart tezkeresinin herhangi bir koalisyon döneminde Meclis'e gelmesi halinde nasıl bir sonuçla karşılaşılacağını tahmin etmek zor değil. O yazılara yansıyan zihniyet, ülkemizde demokrasi-dışı mâceralara bile râzı; sorunları, kulağını halka vermek zorunda olan temsilî yönetimler ile...

Ak Parti ve Tayyip Erdoğan'ın başında bulunduğu hükümet pek çok yönden eleştirilebilir; son birkaç haftadır dozu giderek artan bir eleştiri sağanağı altında zaten hükümet... Peki, eleştiriler arasında, Frank Garnett'in önceki gün çıkan yazısındaki 'yeşil sermaye', 'dinci kadroların devleti ele geçirmesi' türünden yâveler var mı? Kıytırık bazı yayın organlarında, ya da haksız egemenliklerinin sona erdiğini farkeden umutsuz bazı kişilerin ağzında dolaşımda olabilir bu tür iddialar; ancak Türkiye'nin gerçek gündemi o noktadan çok uzakta.

Son günlerde ABD'den üst düzey ziyaretler yapılıyor ülkemize: Senatörler, Temsilciler Meclisi üyeleri, Bush'un ulusal güvenlik danışmanı ile ABD politikalarını sevimli kılsın diye göreve getirilmiş bir bürokrat... ABD'nin resmî tezi Türkiye ve hükümetle iyi ilişkilerin daha da geliştirilmesi; Washington, Türkiye'nin Avrupa Birliği (AB) içinde yer almasını arzuladığını, Bush'un bu amaçla tanıdığı Avrupalı liderlere sempati taarruzunda bulunduğunu da söylüyor...

Bu ne perhiz, bu ne lâhana turşusu...

Pollock, Rubin, Garnett gibi isimler Bush yönetiminin fazla uzağında yer alan kişiler değil. Tam tersine, bu kişilerin yönetim üzerinde azımsanmayacak bir etkisi olduğu biliniyor. Bush ile içli dışlı bir kadronun, Bremen mızıkacıları gibi biri bırakıp diğeri başlayarak, hep aynı yâveleri tekrarlayıp durmaları, ilişkileri düzeltmek için ülkemize gelen Amerikalı yetkililerin sergiledikleri niyetler ile taban tabana ters. Hangisi Bush yönetiminin hislerini ve Amerikan politikalarını gerçekten temsil ediyor, bilmek zor.

Türkiye'de Amerikan-karşıtlığının yükselmesinden şikâyet edip duran Washington şu gerçeği artık anlamalı: Amerika'nın fiyakası, yalana, dolana, çarpıtmaya dayanan, demokrasi-dışı hevesleri körükleyen bu tür çatlak seslerden bozuluyor işte...

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan