Hakkında yolsuzluk dâvâsı açılan Van Üniversitesi Rektörü Prof. Yücel Aşkın tutuklandı. Gazete ve televizyonlar günlerdir bu konuyu işliyor. Yazı ve yorumların çoğu tek noktaya odaklanmış görünüyor: “Rektör Aşkın çağdaş bir rektördü, üniversiteyi tarikatlardan temizledi.” Bu durumda da, rektörün başına gelenler derhal ‘politika’ ile irtibatlanıyor. Biri şunu da söylemiş: “Prof. Aşkın’ı savunmak Cumhuriyet’i savunmaktır.”

Denklem böyle kurulduğunda da, kimse kimseden geri kalacak değil ya, CHP’den YÖK’e bir dizi kurum ile Oktay Ekşi’den Haluk Şahin’e konulara aynı ideolojik gözlükle bakan nice kalem, ‘savunma’ görevini derhal üstleniverdi.

Konunun iki önemli yönü var: Rektörün kaçma ihtimali zayıf olduğu halde tutuklanıp cezaevine konması bir yön; bir diğer yön de, bazılarının hemen dışa vurduğu ‘Üç silâhşorlar mantığı’ ile “Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için” dayanışması... Vahim sonuçlar doğurabilecek yanlış davranışlar bunlar...

Dâvâsı henüz görülmediği ve hakkında kesinleşmiş bir karar bulunmadığı için, Prof. Aşkın’a hiç kimsenin ‘suçlu’ muamelesi yapmaması gerekir. Toplum içerisinde ‘saygın’ bir konumu bulunduğunu göz önünde tutarak kendisine en nâzik biçimde davranılmalıdır. ‘Örgütlü suç’ kapsamına sokularak tutuklanması yargı usulüne uygun olabilir; ancak başka hiç kimsenin suçlanmadığı bir dâvâyı ‘örgütlü’ hale getirdiğinizde kuşkucu soruları hak edersiniz.

İşin bu yönü elbette önemli; ancak bağımsız yargı, bir yanlışlık yapıldıysa, kendi kuralları içerisinde sorunu çözer: Tutukluluğa bir üst mahkeme nezdinde itiraz edilir, işlem yanlışsa, sanığın tutukluluk hali kaldırılır... (Hakkında ‘yolsuzluk’ iddiası bulunan bir rektörün, soruşturmayı kolaylaştırmak ve dâvâ sürecini şâibeden kurtarmak için, aklanıncaya kadar YÖK tarafından görevden uzaklaştırılması gerekmez miydi? Savcıyı sanığın tutuklanması noktasına götüren YÖK’ün görevini yapmaması olmasın?)

Esas önemli olan, CHP’den YÖK’e pek çok kurumun, değişik uğraş alanından sivil toplum yöneticisinin, medyada köşeleri tutmuş isimlerin sergilediği ‘Üç silâhşorlar’ mantığı... “Prof. Aşkın’ı savunmak Cumhuriyet’i savunmaktır” dediğinizde ve tepkinizi bu ölçüye göre verdiğinizde, bazı kişilerin ‘dokunulmaz’ olduğunu ilân etmiş olursunuz. Eşyanın tabiatı budur: Bir tür ‘dokunulmazlık’ zırhına büründürdüğünüz kişiyi yasak meyvaya dokunma dürtüsü esir alır...

İnsanoğlunun yasağa karşı eğilimi vardır; onu yanlıştan uzak tutan yalnızca kendi vicdanı değil, toplumun kurallarıdır da. Yasalar o kuralların en önemli bölümünü teşkil eder. Kişileri ‘kutsal’ ile irtibatlandırdığınızda (“Onu korumak Cumhuriyet’i korumaktır” cümlesi öyle bir irtibat kuruyor), yanlışı kendi elinizle teşvik etmiş olursunuz. Demokrasi-dışı rejimlerde, yönetici sınıftan insanların yolsuzluklara bulaşması, cinayeti bile göze alması, statüsünün ‘yargı-üstü’ olması sebebiyledir. Saddam Hüseyin’in oğlu, “Uday’ı korumak Saddam’ı, Saddam’ı korumak ise devleti korumaktır” denklemi yüzünden o cürümleri işleyebildi.

Türkiye’de yaşanan kural-dışı müdahalelerin hesabı görülmediği için ayrıntıları bilinmese de, darbe dönemlerinde pek çok yanlışlıkların işlendiğine hiç kuşkumuz yok. Son örnekler, bazılarının kendilerini Cumhuriyet ile irtibatlamasını getiren 28 Şubat sürecinde yaşandı; o dönemin simge isimlerinin bir bölümü, işgal ettikleri güçlü konumları, yanlış işlere bulaşmada kullanabildiler.

Rektör Aşkın usule aykırı tutuklanmışsa, telâfisi mümkün bu işlemin zararı tek kişiyedir; ancak gücünü yanlış işlerde kullandıysa ve sırf konumu sebebiyle kendisine arka çıkılıyorsa, bunun zararı bütün toplumadır ve böyle bir yanlışın telâfisi de mümkün değildir.

Doğru olan, yargı sürecine hiçbir biçimde müdahale edilmemesi değil midir? Bekleyelim bakalım, bağımsız yargı nasıl bir sonuca varacak?

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan