Newsweek'in hatırlatmasına gerek yoktu, ama kulaklarımız hep serzenişe ve küçümsenmeye ayarlı olduğu için uzaktan gelen övgüleri elimizin tersiyle reddedecek halimiz de yok. Amerikan dergisinin dediği doğru: "İstanbul Avrupa'nın en muhteşem metropollerinden biri" ve "Avrupa Birliği'ne girememek Türkiye için dünyanın sonu olmayacak." Eğer bindiğimiz dalı kendi elimizle kesmezsek, Türkiye, 21. yüzyılın en görkemli başarı öykülerinden biri olmaya şimdiden aday...

Amerika ve Avrupa'dan bakıldığında bile görünen bu 'parlak Türkiye' gerçeğini ülke içinde yaşayan bizlerin bugün tam fark edememizde şaşılacak bir yön yok. Bütün kalkınma öykülerinde, sıçrama dönemlerinin, olumlu yönlerini herkese hissettirmesi biraz zaman alır; Türkiye'de de durum farklı değil. Daha az bir nüfusa sahip olsak, ya da demokratikleşme sıkıntılarını daha az gürültüyle geride bırakabilsek bu süreç herhalde kısalırdı; buna da şükür...

Dışarıdan bakanların Türkiye'ye yakın ilgisinin sebeplerini iyi değerlendirmeliyiz. 'Şampiyonlar Ligi' için iki finalist Avrupa takımıyla birlikte olağanüstü kalabalık bir İngiliz ve İtalyan taraftar kitlesi İstanbul'a geldi... Üniversiteli dünya gençlerini iki hafta boyunca İzmir'de ağırladık... Önceki gün yapılan 'Formula 1' yarışı sayesinde dikkatler bir kez daha ülkemizde toplandı... Organizasyon gücüyle tanınmayan bir ülkenin, bu denli zor ve karmaşık düzenlemelerden yüzünün akıyla çıkabilmesi gerçekten dikkat çekici.

Türkiye'nin ekonomisi de doğru yolda. Zaman zaman 'IMF irtibatı' sebebiyle iştahımız kaçsa da, başka ülke ekonomilerinin IMF'yi mahçup edecek kötü performansları göz önünde bulundurulduğunda, Türkiye'nin bu alanda muazzam başarılar kaydettiği hemen anlaşılıyor. Son birkaç yılın büyüme rakamı göz kamaştırıcı; enflasyonla mücadelede de öngörülenin ötesinde beklenmeyen bir başarı kaydedildi. Herkese iş bulabilecek düzeye henüz erişmedi ekonomik faaliyetler, ancak çalışma imkânı bulanın yüzü eskisinden daha fazla gülüyor. Petrol fiyatlarının gemi azıya aldığı ve mâliyetleri olağanüstü kabarttığı bir dönemde yaşanıyor bu rahatlama.

Türkiye'nin esas başarısı ise iç ve dış siyasetinde. İçeride demokrasinin kanalları genişledikçe bunun dış politikaya da olumlu anlamda yansıdığı görülüyor. İnsan haklarına saygılı, hukukun üstünlüğü ilkesini benimsemiş bir ülkede, halkın seçilmiş temsilcilerinin günlük siyasette işgal ettiği alan daha genişleyecektir. Geçmişte 'tabu' sayılmış konuların üzerine daha rahat gidebiliyor siyasiler bugün; seçilmişler ile atanmışlar arasındaki çelişki, bir süre sonra, seçilmişleri sistemin merkezi haline getirecek gelişmelerle sona erebilecek... O durumda, temel hak ve özgürlükler alanındaki başka şikâyetler de ortadan kalkacaktır.

Etrafımız savaş alanına dönmüşken kendimizi mutlu sayamayız elbette; Türkiye'nin yürüttüğü çok yönlü dış politikanın meyve vereceği günler de fazla uzakta değil. Dış müdahalelerle bozulmuş bölge dengeleri, işgalci güçlerin yanlışlıklarını anlamalarıyla, farklı bir zeminde yeniden oluşabilecek. Türkiye o zemin oluşturmada en belirgin rolü üstlenebilecek bir ülke. 'Model' veya 'örnek', kullanacağınız sözcüğü siz tercih ediniz, Türkiye, başkalarının da seviyesine erişmek isteyecekleri öyle bir ülke haline dönüşüyor...

Bu gidişin önüne geçmek isteyecekler yok mu? Var... Dünyanın kıyamete hazır hale gelmesine umut bağlamış sapkın kişi ve çevreler nicedir görev başında; Türkiye'nin 'barışçı' misyonu en fazla onları rahatsız ediyor. İçeride de halkın kendilerine teslim etmediği iktidarı kullanmaya alışmış oligarşik yapı bütünüyle çözülmüş değil; onların her alandaki temsilcileri insanlarımıza hayatı karartmak için alesta bekliyor.

Newsweek dergisinin çizdiği olumlu tablo artık uzaktan farkedilen bir reel durum; siyasilerin görevi, o tabloyu, Türkiye içinde de herkesin aynı parlaklıkta görebileceği bir ülke idealini fazla vakit kaybetmeden gerçekleştirmektir...

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan