Dünkü DSP kongresi ile ilgilendiniz mi? Doğrusunu söylemek gerekirse, parti kongreleri izlemekten özel bir keyif almama rağmen, DSP kongresine kulak kabartmak içimden gelmedi. Mesâilerinin önemli bir bölümünü Bülent Ecevit'le görüşüp anlattıklarını sütunlarına geçirmek teşkil eden, ya da Hüsamettin Özkan'ın özel kaleminde oturup "DSP'nin güçlü adamı" ile görüşebilmek için bekleşip duran meslektaşlar elbette kongreye gitmişlerdir. Ancak, partiyi kapatılma noktasına getirme pahasına epey gecikmeli yapılabilen DSP Kongresi, medyanın genelinde de fazla bir heyecan uyandırmadı.

DSP, aslına bakılırsa, dikkatle incelenmesi şart olan 'bize özgü' bir fenomen. Karı-kocadan oluşan politikacı bir ailenin kurduğu, örgütü ve Meclis Grubu'nu bile ortak kabul etmeyen bir tür şirket DSP. Amacı, aile fertlerini tam zamanlı politik hayatın içinde tutmak. Her ne kadar 'demokratik sol' bir ideolojik tanımlama iddiasında olsa da, DSP, o tanım içerisine pek girmeyen icraatların sürükleyicisi bir parti. İçinde yer aldığı veya liderliğini yürüttüğü hükümetlere vurduğu belirgin bir 'sol' damgadan söz etmek zor. DSP'nin başını çektiği hükümetin son bir kaç aylık icraatı ekonomik krize sebep olarak ülkeyi dışarının merhametine terk etti, demokrasiyi de sistem dışı müdahalelere açık hale getirdi.

Sol ve demokratik olma iddiası epey su götürür bir 'demokratik sol' parti DSP...

Kongre heyecanını sıfır düzeyinde tutan, parti içi yapılanmanın fazla bir önem taşımaması. ANAP'ın veya FP'nin, parti içi sorunları görüşmek, gelişmeleri müzakere etmek üzere yetkili organlarını ara sıra topladıklarını biliyoruz; MHP örgüt toplantısı yapıyor, DYP genel idare kurulu biraraya geliyor... "DSP yetkili organları toplandı" türünden bir haber okuduğunuzu hatırlıyor musunuz? DSP'de genel başkan ile yardımcısı olan eşi dışında herhangi bir makamda hangi DSP'linin oturduğunu biliyor musunuz? DSP genel sekreteri, örgüt başkanı kimdir? Böylesine anonim görevlere kimlerin geleceğini belirlemek için yapılacak bir kongreye kim, neden ilgi duysun?

Oysa, hiç değilse bu kongre, Bülent Ecevit için, etkisini kendisinin ortada bulunmayacağı bir ortamda da sürdürebilmeyi getirecek bir düzenlemeye sahne olabilirdi. Herkesin zihninden çıkmayan 'Ecevit-sonrası' dönemi suhuletle gerçekleştirmek amacıyla, örgüt yapısını gerçek bir partiye benzetebilirdi; kendisini ve eşini kenara çekerek... Böyle bir düşünce Ecevit'lerin aklından bile geçmedi.

Çok disiplinli bir parti olmasına rağmen, DSP'nin içi, hiziplerle kaynıyor; parti liderliğine bakıp bunu doğal karşılamamak elde değil. Ecevit sonrasında partinin bir ve beraber kalamayacağı hesabı, liderlikte gözü olanları, DSP'yi aşan ittifaklara sürüklüyor. Sözgelimi, Hüsamettin Özkan'ın DSP içinde beraber olduğu bir grubu var; ancak o grup ANAP'taki bazılarından da destek görüyor. DSP kongresi nasıl bir manzara sergilerse sergilesin, gelecekte bir tek DSP ve sadece DSP'lilerden meydana gelen bir siyasi birliktelik bulunmayacak. 'Yeni oluşum' için kolları sıvayanlar da, ellerini çabuk tutmak yerine, DSP'deki gelişmeleri izlemeyi tercih ediyorlar...

DSP kongresi, ülkedeki vahim gelişmeleri yakından izleyenlere, içine düşülen sıkıntılı ortamın en önemli sebebinin iktidar olduğunu bir kez daha hatırlattı. Partiye benzemeyen bir partinin, sorumluluğu paylaşmaya yanaşmayan yaşlı ve kırılgan görünümlü bir liderle ana gövdesini teşkil ettiği bir hükümet, koalisyonun diğer ortakları mükemmel olsa bile, ülkeyi sağlıklı bir biçimde yönetemez... Kaldı ki, koalisyonu oluşturan diğer iki parti de, herbiri farklı yönlerden, ülke yönetiminde sıkıntı kaynağı durumundalar...

İlgi eksikliği büyütülecek önemde değil; "Ülke bu partinin başını çektiği hükümetle daha uzun süre gitmez" görüşünü zihinlere kazımaya yaradıysa, DSP kongresini başarıya ulaşmış sayabiliriz.

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu