Siyo-soykırım: Küresel vicdan küresel korkuyu yener

Forum’da müthiş hayırseverlik hikayeleri dinledik ve yenilerine tanıklık ettik. Neredeyse her ülkeden temsilci vardı. Belki 100 ülkeden hayır kurumları ve uluslarüstü kurumlar. Milyonlarca ve milyarlarca donörü temsil ediyorlardı.

Hakkı konuşacağız dediler; Gazze’nin hakkını konuştular.

Neler yaptıklarını, yapabildiklerini ve yapacaklarını anlattılar. Sonra da yeniden buluşmak üzere ayrıldılar.

İyilik yeniden buluşacak.

Ve eminim insanlığın Gazze’de yazacağı destanı dinleyeceğiz bu sefer.

Sonra Mardin’e geldim. Nobel sahibi şehre. Huzurlu, sakin…

Siyonizme karşı Cesaret Ödüllerinin verildiği günün akşamında Kasımiye Medresesi’nde toplandık. Tavır sahibi akademisyenler ve sivil toplum kuruluşları iştirak etti. Konuşmalar Gazze temasıyla yapıldı. İspanya ve Güney Afrika elçileri de taraflarını belli etmek üzere oradaydı.

Sabahında Gazze duyarlı üniversite Artuklu’nun kampüsüne geldim. Gazze sokağından geçtim. Kongre binasına girdim. Ne sempozyum ama. Onca çalıştaya/sempozyuma/kongreye katıldım böylesine temasının içini dolduran bir kongre görmedim.

Küresel karşılığı ve değeri olan bir iş olduğunu bilmelisiniz. Akademide her gün bu kongre gibi kongreler olsa dünya başka yer olur zaten.

Hemen bir oturuma girdim. Mimarlar tebliğlerini sunuyordu. İlgimi çekmişti konu. Çünkü bir ay kadar önce Riyad’daki UN House’da Gazze’nin en azından geçici barınma sorunu için ne yapılabilir diye düşünmüştük. Tam deprem bölgesindeki imar faaliyeti bitince konteynerler ile bir şey yapılabilir mi, diyecekken üst düzey UN temsilcisi içeri bir şey sokmanın imkânsız olduğunu söylemişti de fikren çaresiz kalmıştım. Forumda da yardım kuruluşları Gazze için çok büyük kaynaklar hazırladıklarını ve erişim imkânı aradıklarını söylediler. Demek bir aydan fazladır durum değişmemişti.

Mimarlar tebliğlerini sunuyordu ve konu ilgimi çekmişti. Çünkü Gazze’deki katliamın sorumlularının orayı pisliğe batmış çarpık bir eğlence merkezine çevirdiklerini gösteren yapay görüntüler servis edilmişti.

Demek Gazzeliler için içeri malzeme sokamayacaktık ve Gazze üzerine pavyonlar dikilen koca bir yatır yapılmak isteniyor…

Konu ilgimi çekmişti. Ümitsiz olmazdı.

Gerçekten de ümidim yeşerdi.

Meğer Gazze’nin imarı için dünyanın her yerinden öteden beri çalışagelen ne çok isim ve kurum varmış. Neler neler yapmışlar. Neler neler yapmak için örgütlenmişler, hazırlanmışlar.

İsveç’te Gazze’nin yeniden imarı için açılan tasarım yarışmaları, Japonya’da verilen malzeme inovasyonu ödülleri var. Bizim mimarlarımızın da fikirleri var.

Gazzelilerin molozu nasıl malzemeye çevirecekleri, beton yerine külü nasıl kullanabilecekleri, kilden, kartondan, köpükten, sandıklardan-kasalarından neler yapabilecekleri anlatıldı. Örneklerin fotoğrafları paylaşıldı. Yani mümkün olan en erişilebilir ve en düşük maliyetli malzemeden geçiciden daha öte barınaklar, sığınaklar yapmak üzere yapılan araştırmalar ve geliştirmeler anlatıldı. İmkânsızlıktan imkân çıkardılar.

Bir şeyler yapmanın her zaman bir yolu var. Yeter ki irade olsun.

Sempozyumun başlığında Küresel Vicdan vurgusu yapılmıştı. Ben de yankifobi ile siyo-soykırım arasındaki simbiyotik ilişkiye vurgu yaparak Küresel Vicdanın Küresel Korkuyu yenmesi için finansa rolüne dikkati çeken bir konuşma yaptım. Yeni dünya düzeninde İslâmî finansa hangi anlamı yüklediğimizi tartıştım.

Bir dost, konuşmamı Merhum Başbakan Erbakan’dan sonra cılız akan ırmağın yeniden çağlamasına benzetti. Sevindim hakikaten.

Düzen yıkıldı. Yerine neyi koyacağımıza bakalım.