Durum hayatın her alanında geçerli...Yapacak işi, diyecek sözü olan o işi kotarmakla o sözü nasıl dile getireceğini düşünmekle zamanını değerlendirir.Yapacak işi diyecek sözü olmayansa...O, ancak başkasının yapıp etmeleri üzerine çene çalmakla vaktini öldürmeye çalışır.Belli bir projesi olmadığından onun üzerine gündem oluşturması söz konusu olmaz. Ancak “olmamış, beğenmedim” kabilinden laf yetiştirmeye çabalar ya da şahsiyatçılık üzerine dedikodu üretir. Ama eleştiri? O yoktur işte... Çünkü eleştiri
Durum hayatın her alanında geçerli...
Yapacak işi, diyecek sözü olan o işi kotarmakla o sözü nasıl dile getireceğini düşünmekle zamanını değerlendirir.
Yapacak işi diyecek sözü olmayansa...
O, ancak başkasının yapıp etmeleri üzerine çene çalmakla vaktini öldürmeye çalışır.
Belli bir projesi olmadığından onun üzerine gündem oluşturması söz konusu olmaz. Ancak “olmamış, beğenmedim” kabilinden laf yetiştirmeye çabalar ya da şahsiyatçılık üzerine dedikodu üretir. Ama eleştiri? O yoktur işte... Çünkü eleştiri ciddi iştir, birikim gerektirir, kafa gerektirir... Onun eleştiri olarak bildiği kim kimden ne götürmüş üzerine kurulu bir başka dedikodu zeminidir... Birini ifna edebilirse sanırsın ki oraya kendisi hoplayacaktır...
Rate kişinin, sanatçı olsun, yazar veya bir başka meslekten kişi olsun, onun işi bu: nasıl etsem de beğenmeyerek çamura yatsam? Nihayetinde yatar da...
Rate...
Artık zihinsel üretim gücü kalmamış kimse, yazar veya sanatçı veya herhangi biri... Baştan beri yeteneksiz ve verimsiz biri... Yaşı ilerledikçe geçimsizleşir, huysuzlaşır, çekilmez hale gelir... Ama illa da kendini gösterme ihtirası sönmediğinden ancak başkasının eserini beğenmeyerek, onu çekiştirerek kendini kanıtlamaya çalışır. Onu beğenmemekle ben bundan daha iyisini yaparım demek ister. Ama bırakın daha iyisini yapmayı, ortalamayı tutturma potansiyeli bile yoktur. Gene de sıçrayamasa bile hoplamaktan vazgeçmez.
Böylece ona kalan tek avuntu: dedikodu!
Tabii ki o da başkası gibi sıçramak, kendini göstermek ister. Gayret eder, kendine hedefler biçer, ben de onun gibi sıçrayabilirim der... Onu seyredenler de teşvikten geri durmaz: “Ha gayret! Az daha yükselsen ipi geçeceksin!” Fakat heyhat! Vermedi mabut neylesin Mahmut?
Bütün sıçrama azmi birkaç karış hoplamadan ileri geçmez.
Sonunda yaş kemale erdiğinde, sıçrayamayacağını görse bile, gayreti elden bırakmaz, sıçrayamasa da hoplamaya devam eder...
Yardıma ihtiyaç duyduklarından kuşku yok. Ama onlara dedikodularına sahip çıkarak değil, dedikodularını görmezden gelerek yardım edilebilir.
#Gelişim
#İnsan
#Hayat
