Aslında her maçtan sonra sosyal medyada, yayınlarda ve köşe yazılarımda söyledim; Fenerbahçe’nin problemi takım boyunun uzamasında ve savunmanın geride kalmasında. En uçtaki forvet ile en arkadaki stoper arasında mesafe ne kadar çok artarsa, 6 numaraya düşen alan da artar ve bu da enerji kaybına neden olur. Krunic, 6 numarada oyunu soğutabilen, isabetli paslar atan, o kısa alanda dinamizm katabilen bir oyuncu. O yüzden ne tam 6 ne de tam 8. Her ikisinden de azar azar var. İsmail 6’ya geçtiğinde
Aslında her maçtan sonra sosyal medyada, yayınlarda ve köşe yazılarımda söyledim; Fenerbahçe’nin problemi takım boyunun uzamasında ve savunmanın geride kalmasında. En uçtaki forvet ile en arkadaki stoper arasında mesafe ne kadar çok artarsa, 6 numaraya düşen alan da artar ve bu da enerji kaybına neden olur. Krunic, 6 numarada oyunu soğutabilen, isabetli paslar atan, o kısa alanda dinamizm katabilen bir oyuncu. O yüzden ne tam 6 ne de tam 8. Her ikisinden de azar azar var. İsmail 6’ya geçtiğinde mevcut durumda, çok daha fazla enerji katar orta sahaya.
Fenerbahçe’nin oyununun güçlü olma nedeni, stoperlerin oldukça önde rakibi karşılamasıydı. Djiku keser, Becao süpürürdü. Bu ikili bozulduktan sonra, Fenerbahçe’nin yediği gol sayısı da artmaya başladı. Savunma geride kaldı, orta saha ve hücum oyuncuları önde. Bu da takımın ani top kayıplarında ve yedikleri kontratlarda, sürekli geriye koşmasına ve alan kaybına neden oldu.
Fenerbahçe sakin kaldığında topu çok rahat üçüncü bölgeye getiriyor. Panik havasına büründüğünde ise alanı iyi kapatan rakiplerin arasında oyuncular kayboluyor ve 6’nın geride stoperlerin arasına girmesiyle o üç oyuncu, pas yapacak pas atacak kimseyi bulamıyor. Oyun paralele bağlıyor.
Fenerbahçe takım boyunu kısa tutup, sakin kalırsa yeniden seri galibiyetlere başlayabilir.
