Dikkat sorunu ve hipoaktivitesi olan çocuklar, aile içinde yoğun gerginlik oluşturur, “tembel ve sorumsuz” olarak nitelendirilip, fazlaca suçlanırlar. Anne baba bu durumun bir hastalık olduğunu bilmiyor ise baskıyı artırır. Çocuğu aşağılar, sert davranır ve ceza verir. Bu tutum çocuğu daha da geri götürür. Durumu düzeltmek için hiç çabalamaz, aileye duyduğu öfke nedeniyle yapacağı, becerebildiği işlerde dahi sorun yaşatmaya başlar. Aile ve çocuk arasındaki bu çatışma ergenlik döneminde tavan yapar.
Dikkat sorunu ve hipoaktivitesi olan çocuklar, aile içinde yoğun gerginlik oluşturur, “tembel ve sorumsuz” olarak nitelendirilip, fazlaca suçlanırlar. Anne baba bu durumun bir hastalık olduğunu bilmiyor ise baskıyı artırır. Çocuğu aşağılar, sert davranır ve ceza verir. Bu tutum çocuğu daha da geri götürür. Durumu düzeltmek için hiç çabalamaz, aileye duyduğu öfke nedeniyle yapacağı, becerebildiği işlerde dahi sorun yaşatmaya başlar. Aile ve çocuk arasındaki bu çatışma ergenlik döneminde tavan yapar. Ergenliğin getirdiği sıkıntılar bu tabloya eklenince evdeki huzursuzluk daha da artar. Bu nedenle aileden kopan ve yaşam boyu sorun yaşayan bireyler vardır. Oysa aile var olan bu klinik durumu erken dönemde fark edip ona göre önlem alır ise büyük bir çatışma yaşanmaz ya da süreç en az zararla atlatılır.
Hipoaktivitede asıl sorun dikkat eksikliğidir. Dikkatini yoğunlaştırmakta güçlük çeken çocuklar planlı ve organize hareket etmekte zorlanırlar. Dikkatleri kolayca dağıldığı için yaptıkları işin kalitesi düşer ve süresi uzar. Oyalanarak iş yaparlar. Örneğin okula hazırlanırken çok vakit kaybederler. Giyinmeleri, çanta hazırlamaları çok zaman alır. Aile yardım etmez ise okula sürekli geç kalırlar. Çok basit sorumluluklarını dahi yapamayabilirler. Her şeyi sürekli hatırlatmak gerekir. Tuvalette sifonu çekmeyi, açtıkları çekmeceyi kapatmayı, elbiselerini askıya asmayı sürekli unuturlar. Aldıkları eşyaları yerine koymamaları ve dağınıkları nedeniyle sürekli bir şeylerini kaybederler. Okulda öğretmenin verdiği bir not aileye verilmeden günlerce çantalarında gezebilir.
Dikkat eksikliği beynimizin biyokimyasal yapısı ile ilintili bir problemdir. Dikkat merkezinin iyi fonksiyone olmamasına bağlı gelişir. Aile öncelikle, çocuğunda bu sorunun varlığını kabul etmeli ve çocuğun davranışlarını yönlendirirken bu durumu mutlaka göz önünde bulundurmalıdır. Dikkat sorunu çocuğun yaşam kalitesini olumsuz olarak etkiliyor ve/veya akademik başarısını düşürüyor ise ilaç tedavisi uygulanır. Dikkat eksikliği bozukluğu “görme bozukluğu” gibi bir sorundur. Nasıl astigmatı olan bir çocuğun iyi görmemesi o çocuğun suçu değilse dikkat eksikliği de suçu değildir. Tedaviyi reddeden aileler çocukla yaşadıkları çatışmaların uzun vadede nelere mal olacağını iyi düşünmelidirler. Bu durumda çocuğun tedavi edilmemesi aslında çocuğa yapılan bir haksızlıktır. Hak etmediği bir muamele ile karşılaşan çocukta, uzun vadede özgüven sorunu olması kaçınılmazdır.
Dikkat eksikliği bozukluğu olan bir çocuğa sahip anne babanın sabırlı ve anlayışlı olması gerekir. Tedavisi uzun zaman alabilir ve bu klinik tablonun çözümünde ailenin rolü büyüktür. Amacımız çocuğun yaşam kalitesini artırmak ve öz güvenini zedelememektir. Bu çocukların akademik alanda yaşadıkları zorlukları aşmak için anne babanın desteği gerekir. İlkokul birinci sınıfından itibaren eğitimleri yakın takibe alınmalıdır. Ödevlerini tek başına yapmakta çok zorlandıkları için, birlikte ödev yapmak gerekebilir.
Biz yardım etmediğimizde ödev yapmaları saatler alabilir. Bu, çocuğun hayli zaman kaybetmesine neden olduğu gibi kaliteli öğrenmesini de engeller. Anne babanın ödev konusundaki yardımı çocuğu tembelliğe itecek nitelikte, onun yerine ödev yapma şeklinde değil, ödev organizasyonu, planlaması ve anlamadığı konularda yardım şeklinde olmalıdır. Hiç yardım etmese dahi anne babanın ödev yaparken çocuğun yanında oturması ödevlerini daha kaliteli ve kısa sürede yapmasına neden olur. Anne baba, çocuk ile ders çalışırken sabredemiyor ve sürekli çatışma oluşuyorsa mutlaka bire bir özel öğretmen desteği almalıdır.
Günlük hayatta yaşanan zorluklar için de aile desteği çok önemlidir. Suçlamadan, azarlamadan, hakaret etmeden, ısrarla ve sabırla sorumluluklarını ve yapmaları gerekenleri hatırlatmak gerekir. Bu çocukların diğer çocuklardan farklı olduğu kabul edilmeli ve kimseyle özellikle de kardeşlerle kıyaslanmamalıdır. Evde yapması gerekenler konusunda önem sırasına göre bir liste tutulmalı ve önemli saydığımız birkaç konu öne alınarak üzerinde ısrarla durulmalıdır. Ancak bunu yaparken çocuğun teşvik edilmesi ve ödüllendirilmesi gerekir. Cezalar bu çocuklarda genellikle işe yaramaz. Hedef davranışlar üzerine yapılacak çalışmalarda detaycı ve mükemmeliyetçi olunmamalı çocuğun mutlaka hata yapacağı akılda tutulmalıdır.
Hipoaktivitede asıl sorun dikkat eksikliğidir. Dikkatini yoğunlaştırmakta güçlük çeken çocuklar planlı ve organize hareket etmekte zorlanırlar. Dikkatleri kolayca dağıldığı için yaptıkları işin kalitesi düşer ve süresi uzar. Oyalanarak iş yaparlar. Örneğin okula hazırlanırken çok vakit kaybederler. Giyinmeleri, çanta hazırlamaları çok zaman alır. Aile yardım etmez ise okula sürekli geç kalırlar. Çok basit sorumluluklarını dahi yapamayabilirler. Her şeyi sürekli hatırlatmak gerekir. Tuvalette sifonu çekmeyi, açtıkları çekmeceyi kapatmayı, elbiselerini askıya asmayı sürekli unuturlar. Aldıkları eşyaları yerine koymamaları ve dağınıkları nedeniyle sürekli bir şeylerini kaybederler. Okulda öğretmenin verdiği bir not aileye verilmeden günlerce çantalarında gezebilir.
Dikkat eksikliği beynimizin biyokimyasal yapısı ile ilintili bir problemdir. Dikkat merkezinin iyi fonksiyone olmamasına bağlı gelişir. Aile öncelikle, çocuğunda bu sorunun varlığını kabul etmeli ve çocuğun davranışlarını yönlendirirken bu durumu mutlaka göz önünde bulundurmalıdır. Dikkat sorunu çocuğun yaşam kalitesini olumsuz olarak etkiliyor ve/veya akademik başarısını düşürüyor ise ilaç tedavisi uygulanır. Dikkat eksikliği bozukluğu “görme bozukluğu” gibi bir sorundur. Nasıl astigmatı olan bir çocuğun iyi görmemesi o çocuğun suçu değilse dikkat eksikliği de suçu değildir. Tedaviyi reddeden aileler çocukla yaşadıkları çatışmaların uzun vadede nelere mal olacağını iyi düşünmelidirler. Bu durumda çocuğun tedavi edilmemesi aslında çocuğa yapılan bir haksızlıktır. Hak etmediği bir muamele ile karşılaşan çocukta, uzun vadede özgüven sorunu olması kaçınılmazdır.
Dikkat eksikliği bozukluğu olan bir çocuğa sahip anne babanın sabırlı ve anlayışlı olması gerekir. Tedavisi uzun zaman alabilir ve bu klinik tablonun çözümünde ailenin rolü büyüktür. Amacımız çocuğun yaşam kalitesini artırmak ve öz güvenini zedelememektir. Bu çocukların akademik alanda yaşadıkları zorlukları aşmak için anne babanın desteği gerekir. İlkokul birinci sınıfından itibaren eğitimleri yakın takibe alınmalıdır. Ödevlerini tek başına yapmakta çok zorlandıkları için, birlikte ödev yapmak gerekebilir.
Biz yardım etmediğimizde ödev yapmaları saatler alabilir. Bu, çocuğun hayli zaman kaybetmesine neden olduğu gibi kaliteli öğrenmesini de engeller. Anne babanın ödev konusundaki yardımı çocuğu tembelliğe itecek nitelikte, onun yerine ödev yapma şeklinde değil, ödev organizasyonu, planlaması ve anlamadığı konularda yardım şeklinde olmalıdır. Hiç yardım etmese dahi anne babanın ödev yaparken çocuğun yanında oturması ödevlerini daha kaliteli ve kısa sürede yapmasına neden olur. Anne baba, çocuk ile ders çalışırken sabredemiyor ve sürekli çatışma oluşuyorsa mutlaka bire bir özel öğretmen desteği almalıdır.
Günlük hayatta yaşanan zorluklar için de aile desteği çok önemlidir. Suçlamadan, azarlamadan, hakaret etmeden, ısrarla ve sabırla sorumluluklarını ve yapmaları gerekenleri hatırlatmak gerekir. Bu çocukların diğer çocuklardan farklı olduğu kabul edilmeli ve kimseyle özellikle de kardeşlerle kıyaslanmamalıdır. Evde yapması gerekenler konusunda önem sırasına göre bir liste tutulmalı ve önemli saydığımız birkaç konu öne alınarak üzerinde ısrarla durulmalıdır. Ancak bunu yaparken çocuğun teşvik edilmesi ve ödüllendirilmesi gerekir. Cezalar bu çocuklarda genellikle işe yaramaz. Hedef davranışlar üzerine yapılacak çalışmalarda detaycı ve mükemmeliyetçi olunmamalı çocuğun mutlaka hata yapacağı akılda tutulmalıdır.
#Hipoaktif çocuklar
#hipoaktivite
#çocuk sağlığı
Yorumlar
Merhaba, sitemizde paylaştığınız yorumlar, diğer kullanıcılar için değerli bir kaynak oluşturur. Lütfen diğer kullanıcılara ve farklı görüşlere saygı gösterin. Kaba, saldırgan, aşağılayıcı veya ayrımcı dil kullanmayın.
Henüz yorum bulunmuyor
İlk yorumu siz yapın.
Kapat
