Yalancının mumu

Yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik. Artık dananın kaçış şansı kalmadı.

İstanbul yarın kararını verecek.

Beş yıl boyunca bu şehre kimin hizmet edeceğini ve/ya kimin hizmet etmeyeceğini oylarıyla belirleyecek.

Sandıktan çıkacak sonucun hayırlı olacağına inanıyoruz.

Başka türlüsü hiçbir zaman mümkün değil zaten.

*

Kendi hatasını, kusurunu, ayıbını gizleyip, başkasında aynı hatayı, kusuru, ayıbı arayan biri hakkında nasıl düşünmek gerekir?

Kişiyi nasıl bilirsin? Kendim gibi…

“Soruları önceden almışlar” suçlaması üzerine karşımıza çıkan tablo, tam da böyle işte.

Tut ki Picasso.

*

Yüzyüze görüşmek ahlâkî değilken, görüşmüşler.

Haydi görüştünüz, otelden başka mekân mı bulamadınız?

Otel ne yahu?

Üstelik otel odasında.

Lobide görüşmek yetmez miydi?

Veya kafe kısmında?

Gel de Necip Fazıl’ı hatırlama…

*

Bir merhamettir yanan, daracık odaların,

İsli lâmbalarında, isli lâmbalarında.

…

Ağlayın, âşinasız, sessiz, can verenlere,

Otel odalarında, otel odalarında!..

*

Odasına vardığında fincan elinde miydi, sormak iyi olmaz mı?

Saatin kordonu ince belinde miydi?

*

Taraflardan biri iki üç dakika görüştük diyor, diğeri on beş yirmi dakika…

Hangisi doğru?

Hiç biri.

*

Adam bir işte çalışıyor, bir evde oturuyor.

İşinden maaş alıyor…

Evine kira ödüyor.

İkisi de ayda bir.

Fakat hissediş başka türlü.

Süre aynı olmasına rağmen, ikide bir kira ödediğini, göz açıp kapayıncaya kadar kira vaktinin tekrar geldiğini düşünüyor.

Maaş alma açısından bakınca da ay geçmek bilmiyor.

*

Tıpkı bunun gibi durumlar, başka konularda da yaşanır.

Bazen iki kişi bir araya gelir…

Birine sorarsan “Görüşme çabucak bitti” der…

Ötekiyse uzun görüştüklerini düşünür.

Bu sefer de öyle oldu işte.

Gerçekte ne kadar görüştükleri ise, kamera kayıtlarıyla belli.

Kırk altı dakika.

Anlaşılan, ikisi de memnun olmuşlar ki, süre epeyce az gelmiş.