Önce bayrak

Gün boyu binlerce haber geçiyor ajanslar. Muhabirler harıl harıl çalışıyor, oradan oraya koşturuyor.

Yurt içinde, yurt dışında fark etmeden, nerede bir olay varsa, anında bildiriyorlar.

Hiç vakit kaybetmeden, bütün haberler topluma ulaşıyor.

Bir yerde kaza olmuş. Bir yerde patlama olmuş. Bir yerde sel baskını yaşanmış.

Ölenleri, kalanları, 7/24 öğreniyoruz.

Açılış törenlerini, savaşları, barışları, üretilenleri, satılanları, elde kalanları…

Basın toplantılarını, uluslar arası görüşmeleri… Yapılan anlaşmaları, bozulan anlaşmaları…

Hepsini dakikasında haber alıyoruz.

Eskisi gibi günler sonra, daha eskisi gibi aylar sonra değil. Gizli görüşmeler bile deşifre oluyor.

*

Basında gazetelerin sayfalarını ve ekranlardaki haber bültenlerini hazırlayanların hepsine gün boyunca aynı haberler ulaşıyor.

Fakat gazetelerin sayfalarını birbirinden farklı görüyoruz. Hepsi aynı çıkmıyor.

Ekranlarda da öyle, kanaldan kanala bültenler de değişiyor.

Bunun sebebi, hazırlayanların bakış açısındaki farklılık.

Kim neye önem veriyorsa, onu öne çıkarıyor.

*

Üç gün önce yangın sırasında evindeki eşyalarını bırakıp çatıdaki bayrağı kurtaran adamın haberi bence en önemli olaydı.

İzmir’in Menemen ilçesine bağlı Asarlık Mahallesi’ndeki makilik bölgede yangın çıktı.

Aynı anda iki ayrı yerde başlayan yangından hemen sonra, o civarda hayvancılık yapanlar, iki arabanın bölgeden hızla uzaklaştıklarını söyledi.

Yangına hemen müdahale edildi.

Alevler evlere doğru yaklaşırken, vatandaşın biri, evindeki eşyaları kurtarmaya çalışmadan, çatıya çıkıp direkte asılı duran ayyıldızlı şanlı bayrağı kurtardı.

Erdoğan Özdemir isimli vatandaşımız, albayrağa duyduğu sevdayı kameralar karşısında da anlattı.

İzleyenleri duygulandıran o güzel haber, bayrağın bağımsızlığımızın sembolü olduğunu bir defa daha hatırlatmış oldu. Aynı zamanda bayrak için yazılan şiirleri.

*

Bayrak ve şiir deyince, Arif Nihat’ı anmadan geçemeyiz.

“Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü

Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü.

Işık ışık, dalga dalga bayrağım,

Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım.”

*

Göreve yeni atanan genç memurların söylediği “Vatanımızın her tarafı bizim için birdir” sözü de ne kadar etkileyicidir.

“Dalgalandığın yerde ne korku ne keder...” mısranın açıklaması gibidir o sözler.

Bu konuda ilk akla gelen şiir ise şüphesiz

“Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır.

Toprak, eğer uğrunda ölen varsa vatandır” mısralarıdır. Bunun da çoğunlukla şairini göz ardı ederler. Mithat Cemal Kuntay’a ait olduğu pek bilinmez de Mehmet Akif sanılır.

*

Trafik polisi, külüstür bir arabayla düğünden dönen çalgı takımını durduruyor.

Arabanın muayenesi yok, ruhsat bile yok. Ceza kesecekken, gariban abdallar yalvarıyor.

“Etme ağam, biz kendimizi zor geçindiriyoruz. Hasta olsak, kendimizi muayene ettiremiyoruz. Arabayı nasıl muayeneye götürelim. Zaten kazandığımız üç kuruş. Onu da cezaya vermeyelim. Affet bizi.”

Polis bakıyor ki dediklerinin hepsi doğru.

“Size kolay bir soru sorayım, onu bilirseniz gidin yolunuza.”

Kabul ediyorlar. Polisin sorusu şöyle: “İstiklal Marşı’nı kim yazmıştır, bilin göndereyim.”

Araba içindeki dört kişi birbirine bakıyor.

En tahsilli olan, bir buçuk sene okula gitmiş. O akıl yürüterek cevap veriyor:

“Muharrem Usta desem, okumuşluğu yoğudu. Hacı Taşan Emmim desem, onun üslubu değil. Çekiç Ali yazsa, ben komşusuyum duyardım, bilirdim. Bunu olsa olsa, Neşet Ertaş yazmıştır.”

*

Bir yanda ise bayrak düşmanı bir kesim var. Bayrağı yere atanlar, üstüne benzin döküp yakanlar…

Bizim onlarla görülecek hesabımız olduğunu cümle âlem biliyor.

Bir yanda ise başka bir yaklaşım görüyoruz. Hem bayrağa saygı gösteriyormuş gibi sözler söyleyip, hem bayrak yakanlarla beraber hareket edenler, dayanışma içine girenler.

Onlara da bir çift sözümüz olmasın mı?

“Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır

Ne ben seni kandırayım, ne sen beni kandır…”