Ekranlar nefret ve kavga aleti olmamalı…

Hangisi doğru bilmiyorum:

Halkımız mı kavgayı seviyor yoksa ekranlar mı kavgayı halkımıza sevdiriyor?

Denilen şu:

Serinkanlı ve sağduyulu, özellikle de düzeyli fikri tartışmalar olduğunda programlar izlenmiyor.

Tartışmalar hararetlenince izlenme oranları artıyor.

Hele bir de kavga çıkınca herkes ekranlara kilitleniyor.

Bu doğruysa halkımız bu tarz programları sevdiği için programlara katılacak kişiler de buna göre seçiliyor demektir.

Ben burada farklı düşünüyorum.

Halkımızın bir kesimi böyle istiyor olsa bile televizyonlar toplumsal barışın yanısıra seviyeli siyasi ve fikri tartışmaların taşıyıcı aparatı olmalıdır.

Her şey ne olduğu belli olmayan reytinge kurban edilmemelidir.

Reyting denilen canavarın dişleri kırıldığında o dişliden nemalananların da tezgahı bozulmuş olacaktır.

Burada ne halkımızı ne de televizyonlarımızı suçluyor değilim.

Lakin sorumlu yayıncılık gereği televizyonlarımız çok daha fazla titiz çok daha seçici olmalı diyorum.

Halkımız da kin ve nefreti çoğaltan, en fenası söylemleriyle toplumsal barışı bozan kişilere prim vermemelidir.

O vakit yeni bir reyting düzeni kendiliğinden oluşur.

Seçimlere doğru giderken özellikle kendini göstermek için kraldan çok kralcı geçinenlerin ve dahası bir mahalleye oynayıp öteki mahalleleri dilleriyle biçenlerin adedi çoğalabilir.

Bu konuda televizyonlarımız ön almalı.

Örnek oluşturmalı.

Bu söylem ve tavırların sahiplerine kesinlikle ekranlarını açmamalıdırlar.

Nefret bir insanlık suçudur.

Kin ve ayrımcılık toplumsal barışın ve huzurun zehiridir.

Kavga ve saldırı görüntüleri, nefreti ve kini yaygınlaştıran kötücül tohumlardır.

Elbette tartışmalar olacaktır.

Bazen sert tartışmalar da olacaktır.

Tartışmalarda bazen hararetin yükseldiği anlar da olacaktır.

Bütün bunlar siyasetin doğasında vardır.

Şoke edici düşünceler kaçınılmaz olarak sert tartışmaları da beraberinde getirecektir.

Tekdüze/monoton konuşmalar dinlemeyi de izlenmeyi de olumsuz etkiler.

Hararetin ve sertliğin sınırı iyi belirlenirse, o sınır az biraz aşıldığında tartışmacılar birbirinden özür dileme erdemliliğinde bulunurlarsa çok güzel örneklik oluştururlar.

Fikir tartışmalarında yalnızca fikirler konuşulmalıdır.

Siyaset tartışmalarında da siyasetin üzerine oturduğu fikirler ve politikalar konuşulmalıdır.

Siyaset ve fikir tartışmalarında asla şahsiyata yer verilmemelidir.

Tartışmacının fikrine fikirle karşılık vermek yerine şahsıyla ilgili konulara girenler bilesiniz ki siyasi ve fikri yoksunluk ve yetersizlik içinde olan insanlardır.

Fikre fikirle karşılık vermek yerine bağırıp çağıranlar, tartışmacının şahsı üzerinden hakaretamiz laflar edenler, işi daha ileri götürüp nefretle tartışmacının üzerine yürüyenler ebediyen ekranlardan uzaklaştırılmalıdırlar.

Bu tür insanlar şayet siyasetin içindelerse siyaset kurumu bu tür unsurları kesinlikle dışlayarak toplumsal barışa verdikleri önemi göstermelidir.

Bir yanda kin ve nefret suçuna söylemde karşı çıkmak, öte yanda o kin ve nefretin taşıyıcı aktörlerini siyaseten baştacı etmek, siyaset kurumunu ilkesel düzeyde tutarsız kılar, itibardan düşürür.

Siyaset kurumu bir bütün olarak ilkeden yana olmalı.

Yanlışı kim yaparsa yapsın ona karşı durmalı.

Saldırıya uğrayan karşı mahalleden biri olunca kendi saldırganına laf etmeyen/edemeyen bir siyaset kurumunun demokrasi ve özgürlük iddiaları boşlukta kalır.

Herkesin fikir özgürlüğü değerlidir. Yeter ki kin, nefret, hakaret ve saldırganlıkla buluşmasın.

Saldırganın veya saldırıya uğrayanın siyasi aidiyeti üzerinden geliştirilen ilkesiz tavırlar sadece siyaset kurumunu değil bir bütün olarak insanlığımızı çürütür.

Ezcümle:

Her şey herkes için çok daha kötüye gitmeden herkes üstüne düşeni yapmalıdır.

Değilse ortaya çıkan ve çıkacak olan sonuçlar herkes için üzücü ve yıkıcı olabilir.

GEÇMİŞ OLSUN

Değerli kardeşim Latif Şimşek’e katıldığı bir televizyon programında uğradığı çirkin ve seviyesiz sözlü ve fiili saldırı dolayısıyla derin üzüntülerimle birlikte geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum.