Hayatın normal akışına ters düşmek

Doğa uyanıyor. Bahar toprağı ısıttı, suyu ısıttı, bitkileri ısıttı ve hepsi yavaş yavaş canlanıyor. Kaz Dağlarında, Behramkale’nin tepelerinde dolaştıkça, hayatın normal akışının seyri seferini izliyorum. Muhteşem.

Kayın, gürgen, kavak, söğüt tomurcuk vermiş. Gelincikler serpilmiş, yapraklarını açıp, güneşi yudumluyor. Papatyalar her yanda boy vermiş, rüzgârın tatlı esintisiyle gelin gibi salınıyor.

Kuşlar eşlik ediyor bu canlanmaya. Nisan neşesi hepsini sarmış. Serçe, bıldırcın, keklik, kumru… onlarca kuş türünden, onlarca farklı müzik yayılıyor etrafa.

Bir neşe, bir mutluluk, bir huzur dolmuş dağlara, ovalara, yaylalara.

Sümbüller morun en güzel rengini, kekik en güzel kokusunu, hanımeli en güzel parfümünü yaymış ortama.

Kelebekler uyanmış. Yaratıcının özene bezene çizdiği kanatlarıyla bir çiçekten diğerine uçuşuyor. Pek güzeller.

Tatlı bir meltem tüm kokuları, sesleri ve polenleri alıp, sağa sola savuruyor, uyanmayan kalmasın diyor.

Hayatın doğal akışı, binlerce yıldır olduğu gibi, ahenkle devam ediyor burada...

İnsanoğlu doğadan şok şey öğrendi. Hala da öğrenmeye devam ediyor. Her canlı gibi bu hayatın bir parçasıyız ve onlarla birlikte yaşıyoruz.

Bizim de hayatımızın doğal bir akışı var. Bu akış kesildiğinde, bu süreç durduğunda, hayatımız normal olmaktan çıktığında bocalamaya başlıyoruz.

Modern zamanların en büyük hastalığı olan stres, depresyon hayatımızın doğal akışı kesildiğinde başlar. Tüm hastalıkların tetikleyicisi, ana kaynağı bu.

Hayatımızın doğal akşını kontrol etmek zorundayız. Yani bazen üzülsek bile, bazen mutlu olacak şeyler yapmalıyız. Bazen kızsak da, bazen sevinecek şeyler yapmalıyız. Bazen ağlasak da, bazen gülmeliyiz.

Bunlardan biri eksik olduğunda, tekdüzeleştiğinde hayatımız, gidişatta anormallikler var demektir. İnsan hep sinirli olamaz. İnsan hep üzgün olamaz. İnsan hep öfkeli olamaz. Aynı şekilde insan hep mutlu, hep sakin, hep gülen bir varlık da olamaz.

Doğanın kendi içinde kurduğu denge gibi, hayatımızda bir denge kurmalıyız.

Örneğin her günümüzü, her saatimizi siyaset konuşarak geçirmek, bizim gibi mesleği siyaset olmayan insanlar için sağlıklı değildir. Hatta mesleği siyaset olanlar bile zaman zaman hayatın diğer alanlarına yönelmeli, rutin dışına çıkmalı.

Yani stresimizi yönetmeyi başarmalıyız.

Mesela benim için doğaya çıkmak, dağlarda yürüyüş yapmak, diğer canlılarla iletişim kurmak hayatımı normalleştiriyor.

Doğayla baş başa kalıp stresimi azalttığımda, hayatımın akışını düzenlediğimde daha sağlıklı düşünebildiğimi görüyorum. Bir yazarın maruz kaldığı baskı, hakaret, öfke ve ötekileştirmeyi tahmin edebilirsiniz. İşte bunu dengelemek için, yazı dışında bir yaşamın olduğunu, hayatın normal bir akışını olduğunu görerek ve hissederek denge kurmaya çalışıyorum.

Eminim sizlerin de hayatında normal akışa uymayan şeyler vardır. Sizin bunu dengelemek için yapacağınız şeyler farklı olabilir. Kimi spor yaparak, kimi müzik dinleyerek, kimi resim yaparak, kimi kitap okuyarak stresini yönetebilir.

Her ne şekilde olursa olsun, hayatın normal akışına ters giden şeyler olduğunda buna müdahale etmelisiniz. Yoksa içinden çıkılmaz bir sarmala dönüşür hayat.

Üzülerek görüyorum ki çoğu insan bu sarmalın içine girmiş durumda. Örümcek ağına yakalanmış bir sinek gibi, çırpındıkça daha çok ağa dolaşıyor. Oradan çıkılmaz bir hale geldiğinde her şey için çok geç kalırsınız.

O nedenle hayatınızın normal akışını düzenleyin.

Doğa sizi bekliyor. Baharın tüm güzelliklerini size göstermeye ve sizi sakinleştirmeye hazır. Güzelliği kaçırmayın.