Bırakın saldırsınlar. Bırakın karşı dursunlar. Bırakın Türkiye'nin gelecek ufkunu karartmaya çalışsınlar.
Bırakın yüz yıllık emperyal tortularla hastalık yaymaya devam etsinler
.
Bırakın
Türkiyeli olmaktan daha çok Amerikalı, Alman, İngiliz, İsrailli ya da Rus olsunlar
. Bırakın ekonomik alanda, siyasi alanda, entelektüel alanda
birer “iç işgalci” gibi
hareket etsinler.
Amaçlarına ulaşmak için,
Türkiye'yi durdurmak için küresel istihbarat ağıyla, terör örgütleriyle oynaşsınlar
. Küçücük meseleleri Türkiye'nin en önemli sorunuymuş gibi öne çıkarsınlar, zihin karatsınlar. Bırakın
yapabildikleri kadar düşmanlık yapsınlar, vatanlarına ve milletlerine sövsünler
.
Kut-ul Amare'yi niye şimdi hatırladık?
Tarih küçük insanların oyuncağı değildir
. Büyük düşünenlerin, büyük mücadeleler verenlerin,
büyük hayalleri
olanların hikayesidir.
Onlar kaybedenlerdir.
Bugün sesleri çok çıksa da, bugün başkent başkent dolaşsalar da, onlar tarihin kaybedenleridir
. Bir süre sonra sesleri kaybolup gidecektir. Çünkü onlar,
tarih yapıcı güçlerini, niteliklerini, dinamiklerini çoktan kaybettiler
. Onlar, o
Soğuk Savaş artığ
ı düşüncelerle bugünden sonra ancak ve ancak birer malzeme olmaktan öte rol oynayamayacaklar, kendilerine bundan fazlası verilmeyecektir.
Bugün Kut-ul Amare zaferinin yüzüncü yıl dönümü
.
Hafızamızdan silinen bir zaferi yüz yıl sonra nasıl arayıp bulduysak
, kendimizi de öyle bulacağız. Sadece bu örnek bile verilen büyük mücadeleyi gözler önüne sermeye yetiyor. İşte biz,
tarihi normalleştirmek isterken, ülke ve vatan sevgisini yeniden öne almak isterken, millet kavramını geniş yorumlamak isterken, Türkiye ülkesini yüz yıl sonra yeniden düşünürke
n, Anadolu sınırlarının çok ötesinde el ele tutuşacağımız dostlarımızı keşfederken bunu yapmaya çalışıyoruz.
En zor zamanda zafer kazanmak
Bu anlayışı, bu
idraki
yaygınlaştırmaya çabalıyoruz.
Türkiye'nin Cumhurbaşkanı, yüz yıl sonra ilk kez bu zaferi anıyorsa, o tarihi bizi yaşatanlara saygı ifadeleri kullanıyorsa, onlarla övünüyorsa, onlarla bağ kuruyorsa, halka tamamlanmış, tarih kendi akışını bulmuştur
.
Erdoğan
'ın, “en zor zamanda bile zafer kazanabildiğimize” yönelik sözleri derin bir gerçeğin ifadesidir. Bizler tarihin her aşamasında en zor zamanlarda bile ayakta kalmayı,
sadece kendimizi değil, çevremizi de ayağa kaldırmayı bilen bir gelenekten
geliyoruz.
İşte
tarih yapıcı özellik bud
ur ve Türkiye,
20. yüzyıl parantezi
ni kapattıktan sonra, son yirmi yılda bu özelliğine geri dönmüştür. Biz, bu sorumluluğu,
bu büyük hesabı çarçur etme
yüksüne sahip değiliz. Birkaç kendini bilmezin, birkaç
kifayetsizin
, bugünler için hazırlanan birkaç
“iç işgalci”nin
hezeyanlarına teslim olacak değiliz.
Teröre değil, işgale karşı vatan savunması
Saldırılara, engellemelere, çirkinlikleri ve çirkefliklere rağme
n, tarih bu yönde akmaya devam edecektir. Son üç yıldır işte bu büyük mücadeleyi bitirmek için ardı ardına saldırılara uğruyoruz. Yaşadığımız bütün krizler, bütün
itibarsızlaştırma
çabaları,
Türkiye'yi durdurmaya
dönüktür ve
çokuluslu
bir müdahaledir.
Bugüne kadar
içerideki aparatlarını
harekete geçirenler, yeri geldiğinde
doğrudan saldırı
seçeneklerini de öne alacaktır. Bunun olabileceğini kesinlikle ihtimal dahilinde tutun. Çünkü mesele, hepimizin tahmin ettiğinden daha büyüktür,
bölgesel güç haritasını yeniden belirleyecek ölçektedir
. Bu yüzden
yüzyıllık bir hesaplaşma
içinde olduğumuz gerçeğini asla yabana atmayın.
Türkiye'nin
“terörle mücadele”
adı altında yürüttüğü operasyonlar aslında bu
çokuluslu müdahaleye, dış müdahaleye karşı vatan savunmasıdır
. Bunun adı terörle mücadele değil,
savaştır
. Şehirlerimiz bir terör örgütü üzerinden işgal edilmek istenmektedir.
Coğrafi müdahalenin asıl hedefi Türkiye'dir
PKK'nın
Arap Baharı
ile aynı dönemde silahı tekrar öne almasının sebebi bu yönde
verilen talimattır
.
Örgüt, bölgenin yeni haritası için seferber edilmiştir
. Bölgede verilen mücadele bu yüzden teröre karşı değil,
İstiklal Savaşı
'nda olduğu gibi, işgale karşı verilmektedir.
Devlet aklının, siyasi aklın, millet iradesinin
onlarca yıl sonra böyle bir bilinçle hareket ediyor oluşu, beraberinde bir
coğrafi sorumluluk
getirmektedir. Bu sorumluluğa karşı bayrak açan
herkes, her örgüt, her devlet aynı saftadır ve Türkiye ile savaşmaktadır
. Bize
harita dayatanlara, harita taslaklarıyla cevap verebilme yeteneği
, bu mücadelenin en büyük silahıdır.
Haçlı Savaşları
'ndan sonra,
Moğol
istilasından sonra nasıl bir yükseliş dönemi başladıysa ve bu dönem
coğrafyayı biçimlendirdiyse
,
Birinci Dünya Savaşı'
ndan sonra da öyle bir dönem başlayacaktı ve bu başladı. Öyleyse, coğrafyamızı kasıp kavuran
kaosun asıl hedefi bu tarihi misyondur, Türkiye'dir
. Üçüncü şok etkisini kaybetmiştir, o
kaos fırtınasını tersine çevirecek güç de Türkiye
olacaktır.
Türk askerinin ne işi var Katar'da?
Başbakan
Davutoğlu
dün
Kata
r'daydı. Daha önce karar verilen
askeri üs
için bir anlaşma yapıldı.
Türk askerinin Katar'da ne işi var?
Neden
Balkanlar'da, Lübnan'da, Azerbaycan'da, Somali'de, Irak'ta
?
Buralarda ne arıyoruz?
Türkiye'yi savunmak için, coğrafi sorumluluklarımızı yerine getirmek için, ayağa kalkmak ve 21. yüzyıl güç haritasında bir
garnizon ülke
tanımlanmamak için.
Bugünleri
Abbasi'lerin
son dönemlerine, zayıfladığı dönemlere benzetiyorum.
Zinde bir güç olarak bölgeye gelen Müslüman Türklerin siyasi tarihe etkisinin bir benzeri
nin ilk aşamalarını yaşıyoruz sanki. O dönem Abbasilere yardım için gelen Müslüman Türkler,
yüzlerce yıl sonra, Osmanlı'nın çöküşüne kadar İslam'a hizmet etmeye, coğrafyayı diri tutmaya devam ettiler
. O çöküşten sonra ise, hepimiz kendi vatanlarımızda esir düştük, sınırlarımıza
hapsolup
kaldık. Artık hepimiz birer
cephe ülkesi
, birer garnizon devletlerdik.
Amerika, Arapları köşeye sıkıştırdı
Bugün
coğrafya kendi iç savaşını
yaşıyor.
Mezhep
krizi üzerinden bölgesel savaşlar planlanıyor. Suriye krizi belli bir aşamaya geldiği anda
Basra Körfezi
, bölgenin en büyük çatışmalarına sahne olacak.
Arap dünyası, artık Batı'nın, ABD'nin kendilerine gelecek güvencesi vermediğinin
farkında. ABD'nin Suudi Arabistan'ı
11 Eylül
'den sorumlu ilan etmek için hazırladığı yasa, Körfez'in
yüzlerce milyar dolarına el koyma
ya ve bu ülkeleri
İran
'ın önüne atmaya dönük ilk hamleler.
Washington
ile
Tahran
arasındaki anlaşma Körfez ülkelerini köşeye sıkıştırdı. Türkiye'nin Katar'da askeri üs kurması,
Birleşik Arap Emirlikleri
'yle yeniden yakınlaşmaya dönük girişimler, S. Arabistan'la birçok konuda ortak hareket etmesi, aslında
ortak tehditlere yönelik savunma
arayışı
dır.
Türkiye-İran
soğukluğunun ve
Türkiye-Rusya
krizinin alt yapısı da
bu amaçla
hazırlanmıştır. Bir ortak savunma arayışı hızla öne çıkmaktadır. Belki bu ortaklıklar, coğrafyayı
paramparça
edecek iç savaşa giden kapıları da kapatacaktır.
PKK geri çekilecek, IŞİD öne sürülecek
Gezi
olayları ile başlayan,
17 Aralık
müdahalesiyle
keskinleşen
müdahaleler,
PKK üzerinden intihar saldırısı
olarak devam ettirildi.
Biri başarısız olunca yeni senaryo
devreye sokuldu. Şimdi
“terörle diz çöktürme” seçeneğ
i de başarısızlığa uğramış görünüyor.
IŞİD saldırılarına özellikle dikkat edin
. PKK'ya verilen rol, bir süre sonra bu örgüte havale edilebilir. IŞİD üzerinden,
Suriye üzerinden Türkiye'ye saldırılar başlayabilir
. İşte bu,
açık savaş ilanı
olacaktır. Güney sınırlarımızdan doğrudan saldırılar başlayacaktır. O zaman
saldırıyı yapanların o örgütler olmadığını, doğrudan “müttefiklerimiz” olduğunu
daha iyi göreceğiz. Bu yüzden çok yakında PKK terörünü başarısız ilan edeceklerdir.
Katar'daki üs yetmez.
Türkiye, bir an önce S. Arabistan'da, Lübnan'da, Yemen'de ve Suriye'nin her bölgesinde askeri olarak varolma yoluna gitmelidir
.
Bölgesel savaş hazırlığı varsa, bölgesel savunma hazırlığı da hızlandırılmalıd
ır.
#Kut-ul Amare
#S. Arabistan
#Katar
#IŞİD
