* G20: Uzlaşma değil, restleşme zirvesi. Başıbozuk, ekseni kaymış dünyadayız. * Coğrafyamızda “Türkiye duruşu, Küresel alanda “Türkiye duruşu” * Erdoğan’ın çağrısı meydan okumadır ‘Atlantik Yüzyılları’nın sonu gelmiştir

Cumhurbaşkanı Erdoğan, G20 zirvesi için Arjantin’de. Küresel iktidarın, dünyayı yöneten merkez ülkelerin liderlerinin katıldığı bu zirve, dünyadaki güç yapılanmasının, güç değişimlerinin, hesaplaşmaların seyrini izleme, ülkelerin pozisyonlarındaki değişiklikleri gözlemleme, ikili ve çok taraflı ittifak ilişkilerini takip etme için olağanüstü işaretler sunuyor.

G20, yani dünyanın patronlarının zirvesi, şu an için en üst karar alma ya da pazarlık platformudur. BM ve diğer ulusüstü kuruluşların, uluslararası sözleşmelerin, çok taraflı anlaşmaların çöktüğü, bugüne kadar denenen hiçbir çözüm ve uzlaşma girişiminin başarılı olamadığı, uluslararası teamüllerin bile sıfırlandığı, başıbozuk, hoyrat ve tamamen güç restleşmelerinin belirleyici olduğu, ekseni kaymış bir dünyadayız.

Ekonomik alanda, siyasi alanda, askeri alanda, ülkelerin tamamen güce yatırım yaptığı, güç dışında değerlerin anlamsızlaştırıldığı, merkez ülkeler arasındaki hesaplaşmaların dünyanın en kıyı/köşelerine kadar yansıdığı bir zamandayız. Ülkelerin ulusüstü yapılar yerine kendi tarihsel derinliklerine inip yeniden donandığı, iddialarını ve tezlerini bugüne taşıdığı, buradan bir gelecek inşa etmeye çalıştığı bir zamandayız.

Ne Suriye savaşı, ne Irak’ta olanlar, ne terör, ne Yemen, ne de bir başka yerel kriz.. En büyük savaş, en keskin güç hesaplaşması, en acımasız mücadele işte bu küresel iktidar alanını belirleyenler arasında yaşanıyor. Diğer yerel krizlerin hepsi, bu savaşın bize yansıyan, bize pazarlanan, dışa yansıyan kısımlarını oluşturuyor.

Bu çerçevede hiçbir yerel kriz, hiçbir terör saldırısı bu savaştan bağımsız değildir. Müslüman dünyanın, yüz yıl önceki dünya savaşı kadar yakıcı yeni istila girişimlerinin bizim coğrafyamızda yoğunlaşması, sadece bizim zaaflarımızdan, beceriksizliğimizden, iş bilmezliğimizden değildir. İnsanlığın kalbinde, merkez coğrafyasında yaşayan bizler, merkez iktidar alanındaki her hesaplaşmanın bedelini kanımızla, canımızla, ülkelerimizin harabeye dönmesiyle, değerlerimizin aşağılanmasıyla ödüyoruz.

Eksikliğini duyduğumuz tek şey güçtür. Güç biriktiremediğimiz için bütün bunlara direncimiz düşüktür. İşte Türkiye, bu yolun yolcusudur, bu mücadeleyi vermektedir. Bir taraftan etkisizleşen insani değerleri ayakta tutmaya çalışırken diğer taraftan olağanüstü güç arayışına girmiştir.

Bu yüzden de G20 zirvelerinde ya da başka “masa”larda sadece Türkiye mücadelesi değil, coğrafya mücadelesi vermektedir. Bu yüzden de en ağır saldırılara maruz kalmakta, Atlantik merkezli saldırıların yanında kendi coğrafyasında da kendisine karşı cepheler kurulmaktadır.

Bugüne kadar, bütün çokuluslu müdahale senaryolarını boşa çıkaran ülke olarak Türkiye, kendisine ait coğrafya ve küresel güç aklını inşa etmiştir. İddiaları büyüktür, hedefleri büyüktür, mücadelesi büyüktür. Bunlar büyük olduğu için de Türkiye, küresel iktidar hesaplaşmasının tam merkezindedir.

Arjantin’deki zirve, ticaret savaşlarının en açık hale getirildiği bir dönemde yapılıyor. ABD ile Çin arasında yüz milyarlarca dolarlık ticaret savaşının her hafta yeni bir paketi devreye giriyor. Türkiye’ye yönelik ekonomik saldırılar yüzünden bizim de yeni arayışlara yelken açtığımız bir dönemde yapılıyor.

Avrupa Birliği ülkeleri, Latin Amerika, ABD, Güneydoğu Asya gibi “çevre”ler ya da “güç havzaları” arasında olağanüstü bir ticaret savaşı var ve bu çok daha büyüyecek. Bu kadarla değil, ticaret savaşları sadece ekonomik bir mesele değildir. Sadece kaynaklar ve pazarlar meselesi değildir. Ticaret savaşları jeopolitik bir kavgadır, güç hesaplaşmasıdır.

Bunun bir adım sonrası, Allah korusun, bir kıyamet savaşına sürüklenmedir. Şüphesiz böyle bir durum, daha önceki örneklerinden çok daha yıkıcı olacaktır.

Çünkü dünya hiç bu kadar parçalanma görüntüsü vermemiş, hiç bu kadar yeni bölgesel bloklaşmalar olmamış, hiç bu kadar merkez güçlere hızla yeni ülkeler eklenmemiş, belki son dört yüz yıldır Atlantik çevresinin küresel hâkimiyetine meydan okuyacak bu kadar rakip güç yükselişi olmamıştır.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “emperyalizmin prangaları”ndan söz ederek “milli para” ile ticaret kapıları aralamaya çalışması, birçok platformda bu çağrılarını yinelemesi, bazı ülkelerle ikili ticarette bunu teşvik etmesi, işte böyle bir hesaplaşmanın tam merkezinde yer almanın işaretidir ve çok büyük bir meydan okumadır.

Bu siyasi dil, küresel iktidar yapısının değişmesini içeren devrimci bir dildir, tarihsel bir çıkıştır. Coğrafyamızda bir “Türkiye duruşu” inşa ettiğimiz gibi, küresel ölçekte de bir “Türkiye duruşu” inşa edilmiştir. Bundan sonra yola böyle devam edilecektir. Bu yüzden de hem içeriden hem dışarıdan saldırılar da devam edecektir.

Arjantin’deki zirvenin şüphesiz en konuşulacak taraflarından biri Suudi Veliaht Prens Muhammed bin Selman olacaktır. ABD ve İsrail’in Riyad’da iktidara taşıdığı, BAE’li Muhammed bin Zaid’le birlikte sahaya sürdüğü, bu ikisi üzerinden coğrafyanın imhasına yönelik planlar hazırladığı bir vahim durumla karşı karşıyayız.

Cemal Kaşıkçı cinayeti ile kendini ele veren bu kirli eksenin en büyük hedefi Türkiye’yi sınırlamaktır. Bu sebeple teröre destek dâhil, içeride fonlarla muhalefet oluşturmak dâhil ülkemize karşı her türlü örtülü projenin temsilcilerinden biridir Suudi Veliaht.

Kaşıkçı cinayeti ile bir tür nefret abidesi haline gelmesine rağmen G20 Zirvesi’ne gelmiştir. Bu yüzden de Arjantin zirvesinde bizi yoğun bir Veliaht tartışması beklemektedir.

G20 zirvesi bir uzlaşma değil artık bir restleşme, hesaplaşma zirvesidir. Küresel ekonomik krize çözüm arama değil, küresel ticaret savaşlarını daha da ateşleme zirvesidir. Dünyanın içinde bulunduğu çıkmaza çözüm üretme değil, güçler arasındaki kavgayı daha da alenileştirme platformudur. Amaç bu değildir ama gelinen nokta, varılacak yer burasıdır.

Biz de sizin gibi izleyeceğiz…