Geçtiğimiz Perşembe günü yazımızı şöyle bitirmiştik:
“İmam hatip okulları da bu zarardan (TEOG yarışması) payını alıyor, ancak okulların amacını gerçekleştirmesinin önünde kendilerine mahsus daha önemli engeller var. Bunları da gelecek yazıya bırakalım.”
Uygulamacı arkadaşlarla yaptığımız bir toplantıda bu TEOG sınavlarına hazırlanma faaliyeti yüzünden genel imam hatip okullarında meslek derslerinin önemli ölçüde ihmal edildiğini şaşkınlık içinde öğrendim.
Değerli ve kutsal bildiği vazifesinde gayretli Din Eğitimi Genel Müdürümüz'ün genel olarak din eğitim ve öğretimi, özel olarak da imam hatip okullarının ikmali konusunda ne kadar hassas olduğunu, gece gündüz bu konuda bir şeyler yapmanın çabası içinde bulunduğunu biliyoruz. Bu cümleden olarak “Proje İmam Hatip Okulları”nı faaliyete geçirdiler. Bu okullarımızın sayısı şimdilik yüz civarındadır ve hafızlık dahil bir yandan meslek dersleri, diğer yandan dil, sosyal bilimler, fen ve matematik alanlarında her bir bölümde keyfiyetli öğretim yapıldığını da biliyoruz. Yakın günlerde , “proje imam hatip lisesi öğrencisi olan” torunumun oğlu Mustafa ile konuştum, meslek derslerinin ne kadar ve nasıl okutulduğu konusunda tatmin edici bilgiler alarak mesrur oldum. Diğer imam hatiplerdeki duruma ise üzüntüm devam ediyor.
Problemin çözümünün ilk adımının Milli Eğitim Bakanlığı'ndan gelmesine ve genel olarak eğitim ve öğretim sisteminde köklü bir reformun yapılmasına bağlı olduğuna bir daha işaret edelim. Bu azim işin kolay ve sür'atli yapılabileceği konusunda çok ümitli olamıyorum; çünkü bu reformun önünde de aşılması zor engeller bulunduğunu biliyorum.
Bize (imam hatip dostlarına) düşen, her durum ve şartta imam hatip okullarının varlık hikmetini gerçekleştirmek üzere sivil toplum olarak da elden geleni yapmaktır.
Neler yapılabilir?
Önce bir tecrübeyi hatırlatayım:
1963-'65 ders yıllarında bazı sınıf ve dava arkadaşlarımızla birlikte İstanbul İmam Hatip Okulu'nda meslek dersleri öğretmenliği yapmıştık. İki yılda hemen bütün meslek dersleri için kitaplar hazırladık, bunlar yıllarca okutuldu. Her bir arkadaş 15 civarında çalışkan öğrenciyi seçerek ve 15 günde bir evlerimizde müsafir ederek özel bir program uyguladık. Bu programda Arapça ve yabancı dil takviyesi yanında seçilmiş kitapların okunup tartışılması da vardı. Bu gençlerde oluşan fark öğrenci genelini de müspet etkiliyor, eğitim ve öğretimin kalitesini iyileştiriyordu. Biz bunları yaparken aile ve sağlığımız başta olmak üzere her şeyimizi ikinci plana bırakıyor, faaliyetimizin yaratılış gayemiz bakımından en önemlisi olduğuna iman ediyorduk.
Genel olarak imam hatip okullarına, ekmek parası peşinde olan yönetici ve öğretmenler değil, aç da kalsa bu işi ibadet niyet ve şevkiyle yapacak olanlar atanmalıdırlar.
Veliler bu okullara gönderdikleri çocuklarından öncelikli olarak dünyada işe yarayacak bir yüksek öğrenime geçişi değil, yabancılaşmadan bize dönüşü (hicreti) beklemeli, başarıyı bu hedefe göre değerlendirmelidirler. Hiç endişe etmesinler, bu hedefi karınca kararınca gerçekleştiren her öğrenci dünya hayatında da işe yarayacak, millet, memleket ve insanlık için hayırlı olacaklardır.
Her insanımız gibi ne yazık ki öğrencilerimiz de kapasitelerinin oldukça azını hayırda kullanıyorlar; geri kalanı faydasız, abes, hatta “elektronik oyunlarda olduğu gibi” zararlı faaliyetlerde heba ediyorlar. Eğer zaman iyi kullanılabilse, disiplinli bir çalışma programı uygulansa spora, faydalı hobilere de vakit bulunur, TEOG yanında meslek derslerini hakkıyla başarmaya da vakit bulunur.
Biz bir başka vakıfta uyguladığımız programda yüksek (hatta lisans üstü) öğrenim yapan seçilmiş gençlere dört yılda hem -okuma, yazma ve konuşma dahil- Arapça öğretiyor, hem de geleneğimizde mevcut âlet ve din ilimlerinden belli metinleri okutuyoruz.
Hasılı yönetici, öğretmen, veli, sivil toplum kuruluşları ve gayretli diğer şahısların tamamı imam hatip okullarını ikmalden sorumludurlar ve herkesin yapabileceği bir şeyler vardır.
#TEOG
#İmam hatip okulları
