Peygamber şehri Medine’ye veda ederken

Mekke şehirlerin anası, Medine Peygamber şehri. Mescidi Nebevi’de Efendimiz Hazreti Muhammed’in (as) başucunda Hicaz yazılarının sonuncusunu yazıyorum.

Nasipse, siz bu satırları okuduğunuz anlarda memlekete varmış olacağız.

***

O karşılamanın ardından Yesrib, Medine (şehir) oldu. Ve İslam medeniyeti bu şehirde Mescid-i Nebevi’nin etrafında yeşerdi.

***

Medine, Mekke’ye hiç benzemiyor. Ne coğrafi olarak ne insanları. İnsanları ensar. Latif, yumuşak huylu. Şehir havadar, Mekke gibi insanın üzerine çökmüyor. Hele Mescidi Nebevi’nin huzuru, dünyanın hiçbir mescidinde olmayan türden. Sanki Peygamberimiz hala hayatta ve aramızda geziniyor.

Medine, Peygamber şehri olarak bizlere ev sahipliği yaptı.

Hazreti Peygamber’in (as) huzuruna vardık. Dua edip, “Kıyamette sancağının altında toplanmak için” Allah’a (cc) yalvardık. Hazreti Ebubekir’i, Hazreti Ömer’i selamladık. Cennetul Baki’ye uğrayıp Hazreti Fatıma annemizi, Hazreti Ayşe annemizi, Hazreti Osman’ı ve Efendimiz’in binlerce arkadaşı/sahabeyi ziyaret ettik. Cesedi yüzlerce kilometre ötede olsa da ruhu buralarda olduğuna inandığımız Hazreti Ali’yi andık, Hüseyin’i, Hasan’ı andık.

Uhud’a varıp, Hamza’yı, Musap bin Umiyr’i andık.

Özenci de gördük, hoyratlığı da..!

Okçular Tepesi’nde Hazreti Peygamber’in sözünün tutulmamasının sonuçlarını tefekkür ettik.

“Uhud bizi sever biz Uhud’u”

Mescidi Nebevi’de Hazreti Peygamber’in ruhaniyetine selam vermek üzerimdeki selamları tek tek zikretmek başlı başına bir kalp coşkusu oldu.

Uhud’a vardığımızdaysa hallerden hallere girdik. Uhud hani şu Okçular Tepesi’ni ganimet için terkedenler yüzünden kaybedilen savaşın yaşandığı dağın adı... Şehitlerin şeyhi Hazreti Hamza ile birlikte bir avluda koyun koyuna yatan şehitlerin mekanı.

İnanmayabilirsiniz ama rayiha rayiha gül kokuyor, mis kokuyor Uhud hala. Her seferinde o kokuyu duyuyorum. Gece ve gündüz... Ben bu kokuyu tanıyorum sanki ezelden beri.

Uhud Dağı sanki kalbime dokunuyor her seferinde.

Neredeyse dağın eteğindeki mağaraya sığınan Hazreti Peygamber çıkagelecek... Hazreti Hamza, yattığı yerden kalkıp haykıracak. Okçular Tepesi’nde nöbet yerini terk etmeyen bir kaç sahabe hep bir ağızdan “N’oldu da ganimet sevdasına düştünüz” diye bağıracak.

Uhud kaybedilmiş bir savaştı ama ondan alınan dersler geleceği inşa etti.

Uhud bizi sevdi; biz Uhud’u.

Ver elini memleket

Ama dedim ya “Bülbülü altın kafese koymuşlar, ille de vatanım demiş.”

Artık dönüş yolundayız. Ver elini memleket diyoruz.

Nasipse siz bu yazıyı okuduğunuz saatlerde İstanbul’a ulaşmış olacağız.

Yine memleketin sıcak gündeminin içinde bulacağız kendimizi.

Feto ölüm sekeratındayken 15 Temmuz’a erdiren Rabbimiz’e hamdolsun

Bugün 15 Temmuz. Kapkaranlık başlayıp, apaydınlık bir sabaha uyandığımız günün yıl dönümü. FETÖ’cü alçaklar kullanılarak yapılan darbe ve iç işgal girişiminin milletin şanlı direnişiyle püskürtüldüğü günün yıl dönümü.

2016 yılının 15 Temmuz gecesi, bu millet Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın liderliğinde darbecileri ve işgalcileri püskürttü.

O gece milletimizin en önemli iki motivasyon kaynağı vardı. Bunlardan biri Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, “Ölümüne ölümüne, sokağa” diyerek meydan okuması... Diğeri, Ülke tv ekranlarından bize nasip olan “Ezanlar ve selalar okunsun” çağrısı üzerine tüm camilerimizden okunan ezanlar ve selalardı.

Millet, liderinin meydan okuyuşu, maneviyatının mihenk taşı ezanlar ve selaların kulaklara ulaşmasıyla direndi, savaştı, şehit oldu, gazi oldu ve darbeyi önledi.

Şehitlerimize rahmet, gazilerimize bereketli ömür diliyorum.

Yaşasın Türkiye. Yaşasın dinine, diyanetine, vatanına, bayrağına sahip çıkan Türk milleti.

Kahrolsun FETÖ ve muhipleri.

Ve Türkiye düşmanları.