Başaramayacağımıza inanan varsa açıkça söylesin

“Adamın Ömer diyeceği ağızını büzüşünden belli” der atalarımız. Tam da öyle. Niyetlerini açık ediyorlar. Amerika’nın Türkiye’ye yönelik ekonomik savaşı bazı “çakallar”ı da harekete geçirmiş görünüyor.

Bu krizden çıkmanın yolu olarak “acı reçete” istiyorlar. IMF’li günler geri gelsin. IMF’nin acı reçetesi dar gelirlinin sırtına yüklensin istiyorlar.

Bakın ne diyor çakalların sözcülüğüne soyunmuş bir İngiliz gazetesi.

“Şimdiye kadar yaptıklarına bakılırsa, Erdoğan’ın bir sonraki adımı sermaye kontrollerini dayatmak olacak. Ancak bu, IMF’nin bir kurtarma paketiyle desteklenmeden işe yaramayacak. Ya buna başvurulacak ya da Merkez Bankası şok ve dehşet içinde kalacak. Türkiye’nin seçenekleri ve zamanı azalıyor. Ve bu, hepimizi kaygılandırmalı."

“IMF’nin bir kurtarma paketiyle desteklenmeden...” diyor. Yani IMF’li günler yeniden gelsin istiyorlar.

Çünkü hegemonyalarının en önemli estrümanlarından bir IMF. Diğeri de faiz zaten. Bu iki aktörle Türkiye’yi teslim almak istiyorlar. Biz de iktidarıyla, halkıyla topyekün direniyoruz.

Direneceğiz de..!

Bakıyorum küçük büyük insanlarımız az çok demeden dolarlarını bozduruyor mesela. Milletin bu duyarlılığı ve kararlılığı devlet adamlarının elini güçlendiriyor ve onlara destek oluyor.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Oyununu gördük, meydan okuyoruz” çıkışı o yüzden.

Türkiye’nin talepker olanların taleplerini yerine getirdiğinde sonraki adım bir başka talep olacağını göreli çok oldu.

Direnmeyi tercih etti. Direneceğiz milletçe. Başka yolu yok.

Başka yolu yok zira, direnmediğimiz takdirde bu işin sonunun Türkiye’nin parçalanmasına kadar gideceğini görüyoruz.

Biz parçalanarak küçültülmek istenen bir Türkiye değil, büyümeyi tercih ettik. O yüzden Afrin’deyiz. O yüzden El Bab’tayız. O yüzden Doğu Akdeniz’de Türkiye’ye rağmen Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ne rağmen adım atamıyorlar.

Türkiye’yi topyekun imhaya kalkışanlara karşı topyeyükun direniş günleri başlamıştır. Ve biz bu direnişi başaracağız.

Buna inanmayan baştan söylesin.

“Varsa ağlatmak isteyen anasını ya da dul koymak isteyen karısını karşıma çıksın”
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı yıllardır takip etmeye çalışıyorum. En öfkeli anında da en mülayim halinde de bir ölçü var. Süleyman Demirel’i, Necmettin Erbakan’ı, Alparslan Türkeş’i, Turgut Özal’ı, Tansu Çiller’i, Mesut Yılmaz’ı, Bülent Ecevit’i ve Kemal Kılıçdaroğlu’nu bir gazeteci olarak takip etme imkanım oldu. Saydığım isimlerin neredeyse tamamına birebir soru sorma, onları dinleme imkanı buldum.
ERDOĞAN SINIRLARINI DA
GÜCÜNÜ DE BİLENDİR
Gerçek şu ki Erdoğan içlerinde “Sınırını bilen” neredeyse tek siyasetçi. Dahası, “dinlemesini bilen” ender siyasetçilerden.
Muhatabının “samimi” ve “güçlü tezlerle” savunduğu bir düşünceyi sonuna kadar dinleyen bir siyasetçi arıyorsanız o Erdoğan’dır derim. Zira, bazen “bu da anlatılır mı” denilen meseleleri bile sonuna kadar dinleyen bir siyasi aktör Erdoğan.
Bununla birlikte “sınırlarını bilen”, “gücünün neye yetip yetmeyeceğini kestirebilen”, “her şart altında istişare mekanizmasını çalıştıran ve ona göre hareket eden” bir lider Erdoğan.
Şu anda 15 Temmuz darbe ve iç işgal girişiminin devamını yaşıyoruz. Yani “Darbe hükmünü icra etmeye devam ediyor.”
Süreç işlediğine göre, o gece nasıl direnmişsek ve o gece Cumhurbaşkanımızın sesi kulaklarımıza ulaştığında nasıl bir mücadeleye tutuştuysak bugün yine aynı gündür. Lider ne diyor, “Oyunu gördük, meydan okuyoruz.”
Açılımı şudur: Ölümüne ölümüne... Direneceğiz. Yoksa oyunları belli bizi parçalayacaklar.
Dedim ya sınırlarını bilen ender liderlerden birisi Erdoğan. Gücünü de sınırlarını da biliyor. Sınırlarını bilen lider “meydan okuyoruz” diyerek en üst perdeden dik duruyorsa ona inanmak gerek.
Saflar netleşiyor. Safımız bellidir. Yerimiz Türkiye’nin yanı. Erdoğan’ın yanı. Meydan okuyanın yanı.
Nasıl meydan okuyordu Hazreti Ömer Hicret’e çıkarken, Mekke’nin müşriklerine?
“Varsa ağlatmak isteyen anasını... Ya da dul koymak isteyen karısını... Karşıma çıksın.”