Evet gerçekten bugün hayatımın en zor yazılarından birini yazacağım…Kaç yıl oldu bilmiyorum…Yeni Şafak ailesine katıldığımda sımsıcak bir kucaklama ile karşılaştım…Bana güvendiler, bu sayfalarda yer açtılar…Kariyerime köşe yazarlığını da ekledi sevgili büyüklerim, ağabeylerim, yöneticilerim, patronlarım…Onlara çok şey borçluyum…Çok güzel insanlar tanıdım…Çok güzel günler yaşadım…Bir kez bile müdahale etmediler hiçbir satırıma…Değer verdiler kelimelerime ve içindeki her bir harfime…Geçtiğimiz günlerde
Evet gerçekten bugün hayatımın en zor yazılarından birini yazacağım…
Kaç yıl oldu bilmiyorum…
Yeni Şafak ailesine katıldığımda sımsıcak bir kucaklama ile karşılaştım…
Bana güvendiler, bu sayfalarda yer açtılar…
Kariyerime köşe yazarlığını da ekledi sevgili büyüklerim, ağabeylerim, yöneticilerim, patronlarım…
Onlara çok şey borçluyum…
Çok güzel insanlar tanıdım…
Çok güzel günler yaşadım…
Bir kez bile müdahale etmediler hiçbir satırıma…
Değer verdiler kelimelerime ve içindeki her bir harfime…
Geçtiğimiz günlerde de yazmıştım…
Rüzgarları anlatmıştım…
Dalgaları bu sütunlara taşımıştım…
İnsanı bazen alıp nasıl başka yerlere götürdüklerini…
Hayat rüzgarlı ve dalgalı…
Bir yerde doğuyorsunuz ama…
Sabit kalamayabiliyorsunuz…
Kimi gurbete çıkıyor…
Kimi başka hayatların olduğu yerlere…
Ama doğduğun yer asla unutulmuyor…
Maalesef bugüne kadar hiç yazmadım…
Ancak bugün kaleme alıyorum…
Evet bu bir veda yazısı…
Rüzgarlar doğduğum köşeye uğradı…
Bir başka sahile taşıyor beni…
Ama…
Biliyorum ki….
Ailem ve sevdiklerim burada…
Dalgalar bir gün yine bizi kavuşturacak…
Doğduğum yerdeki herkese…
Genel Yayın Yönetmenimiz sevgili Yusuf Ziya Cömert nezdinde…
Kucak dolusu teşekkürler…
Ve sizler…
Sevgili Yeni Şafak okuyucuları…
Gözlerinizle ve hayatınızın en önemlisi zamanınızla bana değer verdiniz…
Sizleri çok seviyorum…
Hakkınızı helal edin…
