İmparatorluk aklı silinmez

7 Ekim 2023’te başlayan Gazze direnişi, bu yazıyı kaleme aldığımız esnada 430 günü geride bırakmıştı. İsrail, arkasına başta ABD ve Avrupa’dakiler olmak üzere çok sayıda devletin desteğini almış, “barbarlarla savaşıyoruz” ya da “teröristlerle mücadele ediyoruz” yalanıyla 430 gündür soykırım yapıyordu. İsrail’in Gazze kuşatması yarılamadı, Gazze’deki destansı direniş kırılamadı. Devletlerin tersine küresel kamuoyu İsrail soykırımına karşı sesini yükseltirken diğer yandan Gazze direnişi başta gençler olmak üzere geniş kitlelerde hayranlık uyandırdı. Artık ne “barbar” ne de “terörist Müslümanlar” iftirasının dünyada bir karşılığı yok. Tek başına bu bile büyük zafer.

Dünya; Gazze’deki direnişi hayranlıkla izlerken, 8 Aralık 2024’te bir başka muhteşem zafere şahitlik etti. Suriye’de, İdlib ve çevresinde 13 yıldır sabırla bekleyen mücahitler bir sabah yürüyüşe geçtiler ve kısa sürede Halep’i, Tel Rıfat’ı, Hama’yı, Humus’u, Lazkiye’yi, Deyrizzor’u, Rakka’yı, en önemlisi de Şam’ı ele geçirdiler. Suriye’deki Esed hanedanlığı, diktatörlüğü ve zalimliği sona erdi. Sadece Esed değil, İran, İran’ın desteklediği milisler ve Rusya da Suriye’de kaybetti.

Dünyanın gözü şimdilerde Gazze’de ve Suriye’de ama bu ikisinden daha çok, Türkiye’yi izliyor, takip ediyorlar.

Türkiye, lafı dolandırmadan, açık ve cesur biçimde Gazze direnişine destek veriyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan defalarca Hamas’ın bir terör örgütü olmadığını, bağımsızlık için mücadele veren bir meşru yapı olduğunu dünyaya söyledi.

Suriye direnişinin tam merkezinde Türkiye vardı: Türkiye muhaliflere kol kanat gerdi, bir kısmını eğitti, donattı. Suriye meselesine diplomasiyle çözüm ararken aynı anda hem kendi ordusunu Suriye’ye soktu, hem de muhalifleri savaşa hazırladı. Suriye’nin özgürleşmesini Türkiye sağladı.

Libya’da Türkiye var, Akdeniz’de Türkiye var, Somali’de, Bosna’da, Kosova’da, Karabağ’da Türkiye var. Buralarda askerleriyle, artık kendi ürettiği savunma sanayii ürünleriyle, kurmay aklıyla Türkiye var. Afrika’da, Türk Cumhuriyetlerinde, Balkanlar’da, Ortadoğu’da, uzak Asya’da, Amerika kıtasında eğitim ve kültür kurumlarıyla, işadamlarıyla,

aktif diplomatlarıyla Türkiye var.

Çünkü Türkiye, hem bir imparatorluk bakiyesi olduğu için hem de İmparatorluk aklını miras devraldığı için sorumluluk taşıyor.

Türkiye, imparatorluk bakiyesi olması hasebiyle, hem ortak tarihe sahip olduğu ülkelere kol kanat geriyor, hem de küresel politikada anlaşılır bir dil kuruyor.

Türkiye, imparatorluk aklı taşıdığı için, bölgede bir ağabey, bir rol model, bir hami, oyun kurucu olarak öne çıkıyor.

Esasen, ne imparatorluk bakiyesi olma sorumluluğu ne de imparatorluk aklı silinebilir, unutulabilir, unutturulabilir. Cumhuriyet uzun yıllar bu sorumluluğu reddimiras etti. 101 yıldır yaşadığımız sorunların temelinde o reddimiras var. Fıtratına ters yaklaşımlar yıkılıyor, tarih, tabii mecrasında akmaya başlıyor.

2025 yılı Türkiye’nin sorumluluklarının daha da arttığı ve arandığı bir yıl olacak. Bölgesinde tartışmasız bir oyun kurucu olan Türkiye, Gazze direnişinde ortaya koyduğu tavır ve sonrasında Suriye’de elde ettiği zafer ile artık dünyanın gıptayla ve yakından izlediği bir ülke. Bölgemizde artık kimin ne dediğine değil, Türkiye’nin ne dediğine, ne yaptığına bakılacak.

Türkiye’nin tarihi tecrübesi, devlet birikimi, en çok da Selçuklu ve Osmanlı imparatorluklarından miras devraldığı imparatorluk aklı yeniden gün yüzüne çıkıyor.

Sadece 2025 değil, 21’inci yüzyıl Türkiye Yüzyılı olacak.