Kim ne derse desin, ne anlatırsa anlatsın dün gece İzmir Gürsel Aksel Stadı'nda oyuncu eksikleri olmasına rağmen, düşünce ve oyun birlikteliğini sağlamış bir milli takım izledik. Kerem Aktürkoğlu'nun golü ile neredeyse maça 1-0 önde başlayan Ay Yıldızlı milliler, topa sahip olarak kenar beklerini de kattığı hücum organizasyonlarında pozisyonlar bulurken, İzlanda ilk yarıda neredeyse pozisyon bulamazken, savunmada alan ve adam paylaşımında bir anlık zaafımızdan yararlanarak köşe vuruşundan beraberliği yakaladı.

Millilerimiz ilk yarıda Hakan Çalhanoğlu, ikinci yarıda İsmail Yüksek'in Abdülkerim ile Merih Demiral ikilisinin arasına girerek oluşturduğu üçlü savunma her iki kenar beki Eren Elmalı ve Mert Müldür'ü hücum organizasyonlarına katarken, bu organizasyonda Kerem ile İrfan Çan'ın Umut Nayır'a yakın olmasıyla kale alanı içinde çok adamla gol aradı. Topun kendisinde kalmasına dikkat ederek sağlıklı pas bağlantıları ile rakibini topun peşine koşturduğu zamanlarda oyun kontrolünü eline alan milliler, ikinci yarıda merkez oyuncusu ve oyunu yönlendiren Hakan Çalhanoğlu'nun yerine Orkun Kökçü'nün girmesine rağmen karşılaşma boyunca oyun formasyonuna bağlı kaldı. Galler maçında olduğu gibi takım savunmasına öncelik veren Montella'nın öğrencileri, buna ön alan baskısı ile ikili sıkıştırmalarda pas bağlantılarını sağlıklı yaparak çıkmayı başarınca keyifli bir gece yaşadık.

2024 Avrupa Şampiyonası'ndan keyifsiz ve mental yorgunlukla dönen "Bizim Çocuklar" ikinci yarıda fiziksel yorgunluğunda sıkıntısını yaşadı. Sezon başı olması nedeniyle henüz yüklemelerin ağırlığını atamayan, oyun formasyonu olarak Dünya Kupası Elemeleri'ne kadar mental yorgunluğu da tamamen atlatmış bir milli takım, Galler maçından sonra yazdığım gibi oyun olarak daha da gelişecek, üzerine koyarak daha kompakt bir takım olacaktır. Yeter ki bizim çocuklarla gurur duyup, popülist yaklaşımlarla imha etmekten sakınalım...