Peygamberimiz bir gün ashabına oruç tutmalarını emrederek: "Ben izin vermeden kimse orucunu açmasın' buyurur. Herkes orucunu tutar. Akşam olunca, teker teker müracaat edenlere, iftar müsaadesi verir. Bu arada bir adam gelerek:
"Ya Resulullah! İki genç kız oruç tuttu ve yoruldular. Zat-i alinize gelmeye utanıyorlar. Müsaade buyurursanız iftar etsinler" dedi. Resul-i Ekrem (s.a.v.) müsaade etmedi. Adam iki defa daha geldi. Sonunda Resulullah (s.av.)
"Onlar oruç tutmadılar. Bütün gün insanların etini yiyenler, nasıl oruçlu olurlar? Git onlara söyle: Oruç tuttularsa, istifra etsinler bakalım", buyurdu.
Adamcağız gitti, gerekeni söyledi. Onlar da denileni yaptı ve kan parçaları kustular. Adam Resülullah Efendimiz'e dönerek vaziyeti bildirdi. Bunu üzerine Peygamberimiz (s.a.v.):" Nefsim kudretinde olan Allah'a yemin ederim ki; eğer kusmayıp bu kan parçaları midelerinde kalsaydı, onları cehennem ateşi yerdi."
