Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Ahmet KEKEÇ akekec@yenisafak.com.tr

Hiç üşenmedim, kişisel arşivimi taradım; her yıl, duruma göre, bir ya da iki Nazım Hikmet yazısı yazmışım. Biraz zorunluluktan, biraz konu sıkıntısı, biraz da gündem öyle gerektirdiği için.

Hayır, şiirini sevmem.

Daha doğrusu, pek az şiiri bana hitap eder. Kendi dönemi ve koşulları içinde değerlendirildiğinde "modern"dir, "öncül"dür, şudur budur da, ifrazat sayılabilecek şiiri çoğunluktadır. Üstelik, romanları ve oyunları da çok kötüdür.

Duruşunu sevdiğim de söylenemez.

Hayır, "komünizan fikirleri" savunduğu için değil... O dönemin komünizminden ne olacak ki? Mustafa Kemal'i "sonuna kadar gitmemekle" suçlayan birtakım küflü tüfeklerin savunduğu güya "üleşmeci" devlet kapitalizmi. Nazım'ın savunduğu komünizm böyle bir şeydi. Bu yüzden peşine hafiyeler takıldı, hapislere atıldı, süründürüldü ve gerçekten çok yazık edildi.

Hâlâ yazık ediliyor.

Kaç yıldır, "Nazım Hikmet'e iade-i itibar yapılsın mı, yapılmasın mı? Mezarı Türkiye'ye getirilsin mi, getirilmesin mi? Başına bir çınar ağacı dikilsin mi, dikilmesin mi?" meselesini tartışıyoruz. Bu yıl da, öyle görünüyor ki, "Vatandaşlık hakkı verilsin mi verilmesin mi?" konusunu tartışacağız.

Bana göre saçma bir tartışma.

Devletlunun (daha doğrusu, geniş bir bürokrat kesimin) giderek artan Nazım Hikmet merakı, her perdeden yükselen "O aslında vatan haini değildi, o bir vatan şairiydi" itirazları ve televizyonlardaki bol yazıklanmalı programlar zaten bir tür iade-i itibardı.

Hem, kim kime itibar arıyor?

Nazım'ı zindanlarda çürütenler çok mu muteberdiler?

Kaldı ki, Nazım, dil duyarlığı olan bir sanatçıydı, mezarı uzaklarda da olsa, Türkçe'ye kattıklarıyla "burada", yani çok sevdiği ve ölmek istediği ülkede yaşıyordu ve zaten muteberdi.

Geçenlerde televizyonda gözüme ilişti: Devrimci-münazaracı arkadaşlar, stüdyoya toplaşmış, öfkeli bir ses tonuyla, Nazım'a nasıl gadredildiğini tartışıyor...

Nasıl gadredilmiş?

Bilgi yok.

Peki, Nazım nasıl ve hangi şeraitte Türkiye'yi terketmiş? Bilgi yok. Hangi suçunun karşılığı olarak 13 yıl cezaevinde yatmış? Bilgi yok. Onu cezaevinde yatıranlar kimlermiş? Bilgi yok.

Nazım'a gadredenler Sabahattin Ali'ye, Mehmed Akif'e, Necip Fazıl'a, Kemal Tahir'e, Orhan Kemal'e, Niyazi Berkes'e, Arif Oruç'a, Sabiha ve Zekeriya Sertel'e ne yapmışlar?

Bilgi yok.

Eee, bilgin yoksa ne işin var oralarda? Nazım'ı hapse tıktıran kişinin kim olduğunu bilmiyorsan, Sabahattin Ali'yi kafasını odunla parçalayıp öldürmek fikrinin hangi çılgın Türk'e ait olduğundan bihabersen ne diye çıkıyorsun o programlara?

Evet, Nazım'a iade-i itibar yapılsın.

İsteniyorsa mezarı Türkiye'ye getirilsin.

Başına bir çınar ağacı dikilsin.

Bakanlar Kurulu da bir an önce toplanıp vatandaşlık hakkını iade etsin.

İyi olur.

Böylece, hem, şelek şelek Moskova'lara taşınıp şairin mezarı başında ideolojik ve sosyal içerikli mesajlar veren "jakobin" arkadaşlarımızı oralara kadar yormamış oluruz, hem de giderek sıkıcı bir ortaoyununa dönüşen "iade-i itibar gösterileri"nden kurtulmuş oluruz.

Geri dön

Mesaj gönder

Yazdır

Yukarı