Seçime katılımların yüzde ellinin altında olması, sokaktaki vatandaşın "ne değişecek ki" yargısını sandığa taşıdı. Seçim öncesi ve sonrası Bakü sokaklarında heyecan yoktu. Seçim sonrası da bir tedirginlik hissedilmiyor. İktidarın seçimin meşruluğunu ispat etme çabası, muhalefetin ise dünyanın yakından izlediği bu seçimde kendini gösterme kaygısı hissedildi. 6 Kasım seçimleri Azeri muhalefeti için bir dönüm noktası olabilir. Dünya, özellikle, Kafkaslar ve Orta Asya'ya yönelik demokrasi devrimleri projesinin mimarları için büyük bir hayal kırıklığı yaşandığını söylemek de mümkün. Protesto gösterilerinin Azerbaycan'ı nereye sürükleyeceği kestirilemese de, şu anki duruma göre çok umut bağlanan muhalefetin başarısızlığını teslim etmek gerekiyor. Muhalefetin örgütlenme sıkıntıları yaşadığı, seçmenlere ulaşmada güçlük çektiği, halka umut veremediği, memnuniyetsiz kitleyi yanına çekemediği belirtiliyor. Başarısızlığını iktidarın engellemelerine bağlayan muhalefetin, kendi beceriksizliğinin de temel bir faktör olduğu kanaati var. Muhalefetin başarısızlığını, hazır dünyanın bu yönde beklentisi varken, iktidarın kısıtlamaları ve seçim yolsuzluklarıyla tanımlaması da bir gerçek.

Washington-Bakü ittifakı

"Amerika muhalefeti sattı mı" sorusu sorulabilir. ABD, muhalefetle iş tutmayı en azından şimdilik ertelemiş gibi. Kadife devrimlerin sonu mu? Bu durum; turuncu devrim dalgasının da hızını kaybettiğine, etkisizleştiğine, belki de ertelendiğine dair işaretleri güçlendiriyor. Aliyev yönetiminin bu seçimlerin demokratik geçtiğine dair çabasının altında da bu yatıyor. Muhalefetin iddialarına rağmen, Bakü-Washington hattında bir anlaşmanın varolduğuna dair bir tahminde bulunabiliriz. Özbekistan'ın son manevrası, büyük enerji ve jeopolitik projelerin merkezindeki Azerbaycan'a çok hassas yaklaşılmasına yol açtı. Washington'ın başarısızlığı tartışılan bir muhalefete oynayıp ellerindekini riske atma lüksü yoktu.