Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Fatma Karabıyık BARBAROSOĞLU fkbarbaros@e-kolay.net

Gündem ne olursa olsun, bu hafta Akif'in ölüm yıldönümüne demir atacak. "Çanakkale" şairinin ölüm yıldönümünde, geliri Mehmetçik Vakfı'na adanacak klibi döndürmeyen tv kanalları ile, gündem Akif'e gelip dayanmalı zaten. Dayanmazsa eğer boşverin kimlik üzerine düşünmeyi. Konuşmayı hatta. Şiddeti kare kare, saniye saniye evlere servis eden kanallar, pornoyu, çocuk tacizini "aileler nasıl etkilenir acaba" diye hiç sorun etmeden tekrar be tekrar sunanlar, Murat Evgin'in şarkısını, şehitlere adadığı şarkıyı, yayınlanamayacak kadar "fazla" buluyorsa eğer... Vazgeçtim, vatanperverler diyerek hepimizi vatan paydasıyla birbirimizin gözünde eşitlemekten.

Vazgeçtim ama, yine de Akif'i bu sütunun okuyucuları ile birlikte hatırlamaktan, ruhuna Fatiha göndermekten de vazgeçecek değilim.

Bir kitap okudum. Hayatım değişmedi ama bendeki Akif değişti desem anlar mısınız? Yazmıştım. Akif'i bir sükut olarak içime yerleştiren Mithal Cemal'in satırlarını paylaşmıştım sizlerle. Mithat Cemal'in satırlarına kadar ben Akif merhumu, sade bir ses olarak bilirdim. Gür bir ses. Gölgesinde dinlenecek kadar cisme dönüşmüş bir ses. O ses insanın kolayına yanıbaşında gezdirebileceği bir şey değildi. O sese sığınılırdı. Güvenilirdi. Yardımcı kuvvet niyetine müracaat edilirdi.

Ama Mithat Cemal'in satırlarından sonra Akif benim içimde. Önce sükutuyla. İnsanı birbirine yaklaştıran sükutmuş. Birini ötekinin içinde eriten sükut.

Önce sükutuyla içime yerleşti Akif. Benimle birlikte yaşamaya başladı. Sonra pek çok insanın latif çizgilerle tanımladığı Akif portresi canlandı. Uzak değil yakın bir portre. Siz yakınlığı ne ile ölçersiniz? Ben yakınlığı bir nefeste anlatılacak en az beş altı hikaye ile ölçerim. O beş altı hikaye; birlikte yaşamışız da, onu hep hatırlayan olayım diye kayıtlı kalmıştır zihnimde adeta. O beş-altı hikaye, bir kağıdın üstüne not alınmış ya da vakti gelince kullanılacak bir bilgi fişi değildir. Durup durup gelecek bir resimdir: "Geçerken ağladım geçtim, dururken ağladım durdum" mısrasıyla beraber.

İnsan yaşlandıkça birbirine benzeyenleri görüyor daha çok. Ben de benzerlikler üzerinden okuyorum nicedir dün ile bugünü. O kadar benzeyen ki bugün düne. Bu benzerlik beni dünün sokaklarına dalıp dalıp çıkarıyor. Mithat Cemal'in Üç İstanbul'unu okurken müellifine hem kızıp hem de bu kadar kokuşmadan bir roman çıkarırken bilinci yara almamış mıdır diye dertleniyorum. Baş kahramanını bir dinsiz olarak kurguladığı bir roman "Üç İstanbul". Mehmet Akif bu romanda Raif olarak yer alır. Susuşuyla güzelleşen Raif olarak.

Üç İstanbul ne kadar bugündür. Pespayeliğin İstanbul'u işgal edişi olarak. O dönemde Raif'ler varsa bu dönemde de vardır. Ve yalnız onlar çağdan çağa atlar diye ümitvar olmaya gücünüz yetiriyorsa ne mutlu. O zaman her yerde Akif'ler çıkmaya devam edecektir karşınıza. Güzel bir Türkçe, armağan niyetine kulaklarınıza dökülmüştür. Çağlayanın dökülüşü gibi bir ritim eşliğinde. Rikkat Kunt gelecektir ansızın. "Türkçemi merhum Akif'e medyunum" diyerek. Ya da vapurda insanlar dünden kalma bir maçı konuşmaktadır. Birisi yüksek sesle cep telefonu aracılığı ile eylemekte olduğu kavga sahnesine, bütün vapur ahalisini figüran kılma derdindedir. Bir Yusuf Ziya Ortaç sahnesi gelecektir o zaman. Sessizce vapurun bir köşesine oturup kendini Ferit Kam ile Mehmet Akif'in sohbetine bırakıverişiyle. Bir şiiri konuşuyorlardır: "Güzeller mihriban olmaz hemen yalvarı görsünler". "Yalvar"ın manasının yalvarmak anlamına gelmediğini, bir para birimi olduğunu öğrenecektir Ferit Kam'dan Yusuf Ziya.

Başka bir gün vapurda Hüseyin Kazım Kadri ile Mehmet Akif'in sohbetine kulak misafiri olacaktır Yusuf Ziya. O, misafirliğini ağırlarken kendi satırlarında, bu satırların yazarı, dairenin birbirine en uzak noktası olarak duran Akif ile Fikret'in ikisine de dost kalan Hüseyin Kazım ile daireyi birleştiren olacaktır. "Dün"ü ikisinden de okumayı deneyerek...

Geri dön

Yazdır

Yukarı