Ak Parti sözcüleri medyanın kritik konulara yaklaşımından memnun değil. Başbakan Yardımcısı ve Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, her vesileyle, hükümetin mutsuzluğunu açıklama ihtiyacı hissediyor. Önüne getirilen yabancı basın özetlerinden, çeşitli ülkelerde çıkan gazetelerde (Gül, bu ülkeleri sayması gerektiğinde ABD, İngiltere, Almanya ve Fransa'nın adlarını veriyor), yazarların büyük bölümünün, savaşla ilgili hükümet politikalarını desteklediği görülüyormuş; "Bizde ise" diyor, "Hükümetimizin politikalarımızı eleştirmek için fırsat aranıyor..."

Bu şikâyetin hükümete dönük yüzü elbette doğru. Gerçekten de, birkaç istisna dışında, medyanın neredeyse bütünü, hükümetin hemen her alandaki politikalarıyla birlikte ülkeyi savaşa sokmayan tutumunu da eleştiriye tâbi tutuyor. Savaş şiddetini kaybettiğinden beri de tutum değişmedi: Ülkenin bu hercümercin dışında kalmış olmasını beğenmiyor medya; masa-kasa muhabbeti hiç bitmeyeceğe benziyor. Washington ikinci tezkerenin TBMM tarafından reddedildiğini unutmaya hazır, bizimkiler ise peşini bırakmak niyetinde değil...

Türkiye'ye dönük yüzünü doğru bulsak da, yabancı medyanın -savaş ortamında bile- hükümetlerin politikalarını destekledikleri tespiti gerçekleri tam yansıtmıyor. Bu savaşta, özellikle ABD basını, neredeyse bütünüyle 'embed' (orduya iliştirilmiş) hale geldiği görüntüsü verdi vermesine, ancak orada da savaş karşıtı kalemler, eleştirel tavır alan yazarlar çıktı. İngiltere, Almanya ve Fransa'da ise, halk, bu savaşı, bir renk cümbüşü içerisinde değişik açılardan izleme fırsatı buldu.

Bu itirazımızın, Ak Parti sözcülerinin medyaya dönük eleştirilerini ortadan kaldıracağını sanmıyoruz. Çünkü, Ak Parti'nin gerçekten 'medya' diye bir sorunu var. İktidarın derdini iyi anlatamadığı (hatta hiç anlatamadığı) ortada. Parti politikalarını halka aktarmada fazla çaba gösterdiği söylenemez Ak Parti'nin; bazen yüzlerce soru havada uçuştuğu halde, gazetecilerin karşısına ya da ekranlara çıkıp cevap veren bir Ak Partili bulmakta zorlanılıyor. Bu sorunu acele çözmek zorunda Ak Parti.

Ancak, sorun tek yönlü değil; medya da Ak Parti'yi, yaptıklarını ve yapmak istediklerini anlamak için hiç çaba sarf etmiyor. Hukukun o temel kuralı Ak Parti söz konusu olduğunda tersine kullanılıyor: Mâsum olduğunu ispatlayana kadar iktidarı suçlu görme eğiliminde medya; dahası, kendisini aklama fırsatı vermek niyetinde de görünmüyor. Hükümetin yapmak istediği her şeyi eleştirmekle kendini görevli bilen yazarlardan geçilmiyor bizim medyada.

Tartışmayı 'savaş' konusuyla sınırlı tuttuğumuzda, Ak Parti sözcülerinin Türkiye'deki durumdan şikâyet ederken, Batı medyasını örnek göstermelerini haklı kılacak bir noktaya işaret etmeden geçemeyiz. ABD ve İngiltere'de gazete ve televizyonlar genel hatlarıyla savaşı desteklediler; Fransa ve Almanya medyası ise, hükümetleri gibi, büyük çapta savaşa ters baktı... Ancak, -ABD'yi istisna kılarsak- bundan, "Medya iktidarı destekler" sonucunu çıkarmak yanlış olur. Oralarda olan şu: Medya, büyük bölümüyle, ülke halklarının eğilimlerini sayfalarına yansıttı; ABD ve İngiltere'de kamuoyları 'savaş yanlısı' iken Almanya ve Fransa'da 'savaş karşıtları' çoğunluğu teşkil ediyordu. Medya, o farklılaşmayı yansıtan birer ayna oldu her ülkede...

Bizdeki sıkıntı da kendiliğinden ortaya çıkıyor: Medya, hiç değilse büyük bölümü, halkın eğilimlerini yansıtmıyor bizde; tersine, kendisinden 'merkez' diye söz edilen medyada suyu tersine akıtmayı mârifet bilen bir anlayış egemen... Bu egemen anlayış savaş gibi keskin bir sınavda elle tutulur hale geldi; aynı anlayış, çok geniş halk katmanlarını temsil eden Ak Parti konusunda da geçerli. Ak Parti'yi iktidara taşıyan kitleler 'merkez' kavramını yeniden tanımlamayı hak eden önemde bir iş başardılar; aynı dönüşümü medyada da gerçekleştirene kadar, Ak Parti sözcülerinin şikâyetlerini sona erdirmek mümkün görünmüyor.

Ak Parti yönetimi şu soru üzerinde uzun uzadıya düşünmeli: Şikâyet ettikleri konuda kendilerinin hiç mi vebâli yok?

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu