Bir ülkede yaşayan insanların, birbirlerine ve ülkenin tüzel kişiliğine karşı önemli sorumlulukları vardır. Medeni ve gelişmiş bir toplumda işler; sorumluluk, ehliyet, iyi niyet ve sistemli çabalar sonunda çözülür. Sorumluluk duygusu; bilgi ve ahlak açısından önemli bir gelişmenin belirtisidir. Bu seviye, toplumun, zor veya baskı ile değil de, gönül rızası, isteği ve zihni gelişimi ile ulaşılan bir özelliğidir. Özellikle de, insana yakışan güzel bir niteliktir.

Toplumlar; ya siyasi ve keyfi baskıların altında yaşayarak, ilkel tepkiler ve tavırlar ile yönlendirilir. Veya; sorumluluk, bilgi ve anlayış şuuru ile yönetilirler. Birincisindeki özellik "güdülme" olurkan; ikincisindeki karakter, "yönetilme"dir. Yönetilmenin, güdülmeden farkı; insanların düşünce, kanaat ve beklentilerinin; yönetici grup tarafından kabul edilerek, ahenkli ve işbirliği ile yönetim sisteminin oluşturulmasıdır.

Türkiyemiz, biz kendimizi bildik bileli; halkın yönlendirildiği bir ülke görümündedir. Ülke yönetimini elinde tutanlar; genelde, kendilerine has dünyalarında ve işlerine gelen bir mantık içerisinde hareket ederek; halkın tutum ve beklentilerini pek dikkate almamışlardır. Adı totaliter sistem olmamakla beraber; gerek yöneticilerin duyarsızlığı veya yetersizliğinden; gerekse halkın kendi yetki ve sorumluluklarının farkına varmamasından, bu sistem, totaliter ve baskıcı rejimlere taş çıkaran dönemlere şahid olmuştur.

Ülkenin; siyasi, iktisadi ve sosyal alanda kötü yönetilmesi ve giderek bir patlama noktasına ulaşması; tesbitlerimizin hayali olmadığını ve mevcut gidişe bir dur denmesi gerektiğini göstermektedir. Pekala, bu "dur deyiş" nasıl olacaktır?

Bir hastanede, çocuğu ateşler içinde kıvrandığı halde, doktor sırası bir türlü gelmeyen bir hanımın, "artık bu hükümete karşı ayaklanalım" çağrısına uyarak mı? Yoksa; medeni haklarımızın ve sorumluluğumuzun farkına vararak; "bizi, ancak kendimizi kurtarabiliriz" sloganı etrafında toplanarak, hükümetleri denetim altına alarak mı, böyle bir sorumsuz gidişatın önüne geçebiliriz? Dikkat edilirse, bu tavrı; bir siyasi parti veya hükümet için değil; tüm hükümetler için söylemekteyim.

Ülke yönetimi; mutlaka belirli prosedürler takip edilerek gerçekleştirilir. Ama; maalesef, yönetime hakim olan yanlış ve zararlı kanaatlerin sonunda halkın durumu, artık prosedürlerin de ciddi bir şekilde halk tarafından izlenmesi ve kontrol edilmesi gereğini ortaya koymaktadır. Çünkü; perişan olan, hayatı zindan edilen, yokluğa ve sefilliğe mahkum edilen halktır. O halde, halkın; aklına yatmayan, netliği belli olmayan, hakkında söylenti çıkan her konda yönetimlerin hesap vermesi konusunda, yönetimleri "mercek altına alması" gerekiyor. Aslında, demokrasinin asıl manası da budur. Artık, bu memleketin menfaatleri; birilerinin şahsi istek ve çıkarlarına göre değil; toplumun genel menfaatlerine göre düzenlenmesi lazımdır.

Bu konuda; doğal gaz faturalarındaki haksız ve insafsız kazanç oranı; toplum üzerinden nasıl acımasızca ve duyarsız menfaat temin edildiğini gösteriyor. Bu durum; telekom, cep telefonu, elektrik, internet gibi konularda da devam etmektedir. Bütün bu hizmetler; hükümetin gafleti veya göz yumması ile, milli geliri bizden çok yüksek olan ülkelerden daha pahalı bir şekilde halka ödetilmektedir. Devletin; sıradan tüccardan daha tüccarca davranması, koruyucu ve adaletli devlet anlayışını gündemden düşürmüştür.

Hükümetlerin; şimdiye kadar hiçbir ciddi üretim , yatırım ve proje yapmaksızın; vergi salmak suretiyle bir tahsildar mantığı ile hareket etmesi, artık halkımızı uyandırmalıdır. Sadece laf üreten değil; halka, insanca ve medeni bir hayatı hazırlayacak sistemi oluşturan yönetim ve hükümetlere onay verilmelidir.

SAMİ ŞENER

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu