Dereyi geçerken at değiştiren, başına gelebilecek her türlü belayı da göze almış demektir.

Tamam; Lorant iyi bir teknik direktör değildi. Fenerbahçe'yi taşıyamıyordu. Ama Sarı-lacivertli yönetim, daha hasarsız bir geçiş için bu değişimi devre arasında yapamazmıydı, Fenerbahçe bugünkü durumundan daha fazla ne kaybederdi.

Fenerbahçe'nin yeni hocası Oğuz, gelir gelmez takıma kendi damgasını vurmuş. Bugüne kadar 3-5-2 oynayan takım 4-4-2'ye öyle bir dönüş yapmış ki, sanırsınız 40 yıllır 4-4-2 oynuyor.

Sahanın bir orasında, bir burasında görmeye alıştığımız futbolcular yerli yerine oturmuş. Ama kenardaki tedirgin hava sahanın içine de yansımış. Sanki deplasmanda oynayan bir taşra takımı gibi, orta sahadan ileriye gitmeye korkan bir takım.

Koskocaman ilk yarı boyunca Fenerbahçe'nin tehlikeyi bir yana bırakın, organize sayılabilecek tek atağı bile yoktu.

Washington yok, Ortega yok, Revivo yok. Fener'de gol atacak futbolcu da yok. Serhat durdu, Tuncay durdu, Ceyhun durdu.

Sarı-lacivertli yönetim Oğuz'u başa getirmekle problem çözmek yerine, galiba başına daha ciddi bir sıkıntı aldı.

Devre arasında ne yapıp edip çok iyi golcü almak zorunda.

Karşılaşmanın ikinci yarısında gelmeyen golün verdiği sıkıntıyla, organize olmaktan çok, sağdan ve soldan özellikle Abdullah, Fatih ve Hakan'ın getirdiği toplarla doldur boşalt yapmaya çalışan Fenerbahçe, defansında da hataları çoğalttı. Kaleci Oğuz, yüzde yüzlük gol pozisyonları çıkardı.

Ceyhun, Serhat, Tuncay, Rapaiç adam adama oynayan Göztepeli futbolcuların arasında eriyip gittiler.

Sonuç olarak Fenerbahçe'de değişen hiçbir şeyin olmadığını gördük. Evet, sahadaki dizilişler değişmiş, kenarda Lorant'ın yerine Oğuz var. Ama oyun anlayışında hiçbir değişiklik yok. Sıkıntı aynı sıkıntı...

YUNUS AKGÜL

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu